Fractal

Ποίηση: “Λέξεις”

Της Ελένης Τριβέλλα //

 

 

 

Λέξεις

 

Που να τις βρω;

Που να τις ψάξω;

Θυμάμαι όλες τις λέξεις

Τις χώρεσα στη χούφτα μου

Τις έλιωσα κι έσταξε τίποτα.

 

Δεν έσταξε τίποτα.

 

Ο μάγος εξαφάνισε το κουνέλι

που έβγαλε απ το καπέλο του

σαν τις λέξεις

Ήμουν σίγουρη πως τις κρατούσα γερά

Τις έκρυβα πιο σφιχτά

απ ότι σε κείνο το παιδικό παιχνίδι

με το δαχτυλίδι.

Έστω δυο τρία γραμματάκια

κάτω στο χώμα

να έβρισκα για να είχα κάτι

για το μαξιλάρι στο προσκεφάλι.

Να είχα μία βίβλο

Ένα θεό να προσεύχομαι.

 

Που πήγαν οι λέξεις;

Πως ταξίδεψαν δίχως διαβατήριο

κι αποτυπώματα;

Έζησαν άραγε κάποτε;

Γεννήθηκαν από μήτρα ανθρώπινη;

Από το κεφάλι του Δία;

Μύρισαν τον κρίνο ;

Πλάστηκαν από πυλό

κι άνθισαν με της ανάσας το φύσημα ;

Πέθαναν.

Κι αφού πέθαναν

είχαν γεννηθεί στ’ αλήθεια.

Τι απέγιναν άκληρες;

Που δόθηκαν σκλάβες;

Πως δεν φώναξε κανείς

για τη σωτηρία τους;

 

Η σκέψη ορφάνεψε,

μαυροντύθηκε,

κλειδώθηκε σε σκοτεινό υπόγειο

δίχως ελπίδα.

 

Γιατί να υπάρχει σκέψη

αν δεν υπάρχουν λέξεις;

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top