Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Ιστορία αγάπης και αυτοπροσδιορισμού
25/01/2017, 12:46 μμ

Ιστορία αγάπης και αυτοπροσδιορισμού

Γράφει η Τζούλια Γκανάσου //

 

lesvia_coverΒαγγέλης Ραπτόπουλος «Λεσβία», Εκδόσεις Κέδρος, σελ. 216

 

Το τελευταίο βιβλίο του πολυγραφότατου Βαγγέλη Ραπτόπουλου είναι προκλητικό και ιδιαίτερο. Σε μια ιστορία αγάπης και αυτοπροσδιορισμού η οποία κυλάει αβίαστα, αντιπαρατίθενται ένας λεσβιακός έρωτας με έναν βιασμό, μια ανθοφορία με ένα παραλήρημα της σκέψης που καταλήγει σε μια αποτρόπαιη πράξη και κυρίως, η εξερεύνηση της ταυτότητας απέναντι στον στερεοτυπικό χειρισμό ή όχι των πιο σημαντικών θεμάτων που αφορούν στο άτομο και στον αυτοπροσδιορισμό του.

Η αντίθεση ανάμεσα στα διάφορα κομμάτια της αφήγησης κινεί το ενδιαφέρον. Αυτό το γεγονός δημιουργεί μια αναγνωστική διπολικότητα: όταν εμφανίζονται τα κομμάτια της περιγραφής της ζωής και του έρωτα, η αφήγηση είναι τριτοπρόσωπη, καθημερινή με εξαιρετικές λεπτομέρειες που την καθιστούν απολαυστική, χαλαρωτική, ενδιαφέρουσα. Ωστόσο αυτό έρχεται σε τεράστια αντίθεση με την ανάγνωση της αφήγησης του βιαστή η οποία σκιαγραφεί την διαταραγμένη προσωπικότητα εξηγώντας και εν μέρει, δικαιολογώντας (υπό την δική του οπτική) την επονείδιστη πράξη. Αυτό μέχρι τη στιγμή που συντελείται ο βιασμός. Γιατί μετά η αφήγηση εστιάζει στους παράγοντες που καθορίζουν την ερωτική και όχι μόνο πτυχή της προσωπικότητας, τις επιλογές βάσει συναισθήματος ή πρακτικών και κοινωνικών προδιαγραφών ως την αυτοπραγμάτωση που δεν είναι σχεδόν ποτέ συνδεδεμένη τελικά με την αληθινή, αυθεντική «επιθυμία».

Η γραφή του Ραπτόπουλου κομψή και διεισδυτική εκφράζει με τον πιο έμμεσο και περίτεχνο τρόπο το καίριο ζήτημα όλων των εποχών: την ελεύθερη υποταγή στον εραστή, στον μέντορα, στον θεόπνευστο αγαπημένο σε αντιπαράθεση με την υποχρεωτική υποταγή στον βιαστή, στον γεννήτορα, στον εξουσιαστή, στον ηγεμόνα μαζί με όλες τις συνέπειες που έχει η εν λόγω συνθήκη στη διαμόρφωση της προσωπικότητας. Και αυτό το δύσκολο εγχείρημα, ο Ραπτόπουλος το υλοποιεί εξαιρετικά μιας και δεν υπερθεματίζει υπέρ του καλού ή του κακού, του «μποεμ» ή του «καθώς πρέπει» αλλά διατηρώντας αποστάσεις, επιτρέπει στον αναγνώστη να νιώσει, να προβληματιστεί και ίσως να επαναπροσδιορίσει τις επιλογές του. Πάντως ένα είναι δεδομένο στη «Λεσβία»: ο Άνθρωπος είναι ικανός για όλα.

 

Βαγγέλης Ραπτόπουλος

Βαγγέλης Ραπτόπουλος

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top