Leonard Cohen: “Ο δρόμος για τη Λάρισα” (Μετάφραση – μέρος Α’)
Επιλογή-μετάφραση-επίμετρο: Βασίλης Πανδής // *
Κάτω απ’ τα χέρια μου
Κάτω απ’ τα χέρια μου
τα στήθη σου τα μικρά
είναι κοιλιές αναποδογυρισμένες
πεσμένων σπουργιτιών που ολοένα ασθμαίνουν
Σε όλες τις κινήσεις σου
ο ήχος των φτερών που κλείνουν
των φτερών που πέφτουν
Άφωνος
καθώς έπεσες πλάι μου
καθώς τα βλέφαρά σου
είναι οι ραχοκοκαλιές εύθραυστων ζώων και μικρών
Τρέμω τον καιρό
οπού το στόμα σου
αρχινάει κυνηγό να με καλεί
Όταν με ζητάς κοντά σου
να μου πεις
πως το κορμί σου δεν είν’ όμορφο
θέλω να καλέσω
τα μάτια και τα στόματα τα κρυμμένα
της πέτρας του νερού και του φωτός
να καταθέσουν εναντίον σου
Θέλω
να παραδώσουν μπροστά σου
τη σειόμενη ρίμα του προσώπου σου
μέσ’ από τα βαθιά τους τα κιβούρια
Όταν με ζητάς κοντά σου
να μου πεις
πως το κορμί σου δεν είν’ όμορφο
θέλω το κορμί και τα χέρια μου
να είναι φρέατα
που θα κοιτιέσαι να γελάς
***
Ποίημα
Έχω για έναν άντρα ακουστά
οπού τα λόγια τόσο όμορφα τα λέει
ώστε μονάχα κι αν προφέρει τ’ όνομά τους
οι γυναίκες τού δίνονται
Κι αν τώρα κάθομαι βουβός πλάι στο κορμί σου
ενόσω ανθεί σιωπή ως όγκος πάνω στα χείλια μας
είν’ επειδή ακούω έναν άντρα ν’ ανεβαίνει τα σκαλιά
και το λαιμό του να καθαρίζει έξω απ’ την πόρτα
***
Καλοκαιρινό Χαϊκού
Στους Frank και Marian Scott
Σιγή
και πιο βαθιά σιγή
στο δισταγμό
των γρύλων
***
Δώρο
Μου λες πως η σιωπή
είναι συγγενικότερη της ειρήνης απ’ ό,τι τα ποιήματα
μα αν σου ‘δινα
για δώρο τη σιωπή μου
(γιατί ξέρω κι από σιωπή)
θα μου ΄λεγες
Αυτό δεν είναι σιωπή
αυτό είν’ ακόμα ένα ποίημα
και θα μου την έδινες πίσω
***
Αναρωτιέμαι πόσοι σ’ αυτήν την πόλη
Αναρωτιέμαι πόσοι σ’ αυτήν την πόλη
να μένουν σε δωμάτια επιπλωμένα
Αργά τη νύχτα όταν κοιτάζω έξω στα κτήρια
στ’ ορκίζομαι πως βλέπω ένα πρόσωπο σε κάθε παράθυρο
να με κοιτά
κι όταν πισωπατώ
αναρωτιέμαι πόσοι να γυρνάνε στα γραφεία τους
για να το σημειώσουν τούτο
***
Το μόνο ποίημα
Αυτό είναι το μόνο ποίημα
που μπορώ να διαβάσω
Εγώ είμαι ο μοναδικός
που μπορεί να το γράψει
Δεν αυτοκτόνησα
όταν τα πράγματα πήγαν στραβά
Δεν έγινα
πρεζάκιας ή δάσκαλος
Προσπάθησα να κοιμηθώ
μα όταν δεν μπορούσα να κοιμηθώ
έμαθα να γράφω
Έμαθα να γράφω
εκείνο που μπορεί να διαβαστεί
μια νύχτα σαν κι αυτή
από κάποιον σαν κι εμένα
***
Ποίημα 111
Ο καθένας
έχει το δικό του τρόπο να προδώσει
την επανάσταση
Αυτός είν’ ο δικός μου
***
Κι αν γράφω είναι
Κι αν γράφω
είναι για να φτιάξω κάτι
τόσο όμορφο όσο κι εσύ
Όταν είμαι μαζί σου
θέλω να γίνω ένας ήρωας από κείνους
που ονειρευόμουν να γίνω
όταν ήμουνα εφτά χρονώ
ένας τέλειος άντρας
που σκοτώνει
***
Πεθαίνω
Πεθαίνω
γιατί δεν
πέθανες εσύ για μένα
και ο κόσμος
ακόμα σ’ αγαπάει
Το γράφω τούτο γιατί ξέρω
πως τα δικά σου τα φιλιά
τυφλά γεννιούνται
στα τραγούδια που σ’ αγγίζουν
Δε ζητάω κάποιο σκοπό
μες στη ζωή σου
Θέλω να χαθώ μέσα
στις σκέψεις σου
όπως ακούς τη Νέα Υόρκη
όταν σε παίρνει ο ύπνος
***
Ο δρόμος για τη Λάρισα
Ήμουν χαμένος
όταν σ’ αντάμωσα στο δρόμο
για τη Λάρισα
στην ευθεία ανάμεσο των κέδρων
Έλεγες
πως ήμουν άνθρωπος των δρόμων
και μ’ αγάπησες ως τέτοιον άνθρωπο
Δεν ήμουν τέτοιος άνθρωπος
Ήμουν χαμένος
όταν σ’ αντάμωσα στο δρόμο
για τη Λάρισα
* Ο Βασίλης Πανδής ζει στην Κέρκυρα και είναι φοιτητής στο τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Μεταφράζει αρχαία ελληνική, αγγλόφωνη και γαλλική ποίηση. Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί στο διαδίκτυο (Ποιείν, Fractal, τοβιβλίο.net).
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Μετάφραση | Joseph Roht, Ο ξεχωριστός μαθητής ( 1916)
30/01/2024, 7:39 μμ -
-
Mετάφραση: “Il dolore”, Irma Kurti
09/01/2024, 8:17 μμ -
Τρία ποιήματα του Κωστή Παλαμά στ’ αγγλικά
12/12/2023, 8:52 μμ -
Δύο ποιήματα του Mosab Abu Toha
12/12/2023, 8:51 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Δεκατρία ποιήματα
Της Άννας Γκασνάκη // Το βαλς της προσμονής Κραυγές ανερμήνευτες πάλλονται στην ηρεμία της νύχτας. Φωνές μακρινές, σαν αντίλαλος αντηχούν μπερδεμένες με το θρόισμα των φύλλων. Χνώτα εραστών θολώνουν το τζάμι. Σκιές κάνουν το
Περισσότερα -
Μια προτεινόμενη πορεία και στάση ζωής
Γράφει ο Δημήτρης Φιλελές // Ελένη Μπάλιου Κλεμμ «Κανενός Η Ευτυχία», Εκδόσεις «Αττικός», 2023 Σχεδόν ογδόντα χρόνια πριν, ο υπαρξιστής φιλόσοφος και συγγραφέας Ζαν Πολ Σαρτρ, διατύπωσε μια αποφθεγματική φράση, που τάραξε τα νερά της υπαρξιακής αναζήτησης και
Περισσότερα -
Το ποίημα της εβδομάδας | Σταύρος Γκιργκένης «Στου ματιού το κέντρο»
Επιμέλεια- ανθολόγηση: Καλομοίρα Πιέτρη- Αυγούστη // Σταύρος Γκιργκένης «Στου ματιού το κέντρο» Στου ματιού το κέντρο συγκλίνουν οι γραμμές της μνήμης, καθώς μεταλλικός ο χρόνος χαράζει την πορεία του, καράβι που πλέει προς το λησμονημένο αύριο
Περισσότερα -
✓ Μανίνα Ζουμπουλάκη: «Όλοι οι συγγραφείς τριγυρνάμε γύρω από την προσωπική μας Μαύρη Τρύπα»
Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα // «Τώρα που γράφω, ακούω το πλυντήριο πιάτων να κουδουνάει τα νερά και το ψυγείο να γουργουρίζει. Μπορώ να γράψω με φασαρία, αρκεί να είναι έξω από το δωμάτιο (την κουζίνα). Δυστυχώς δεν συγκεντρώνομαι όταν
Περισσότερα -
Διήγημα: “Ένα κεράκι για τη Βιάννο”
Γράφει ο Αγησίλαος Κ. Αλιγιζάκης // Ο ψηλόλιγνος μαυρομάτης μεσήλικας με τα γκρίζα μαλλιά, το λευκό πουκάμισο, το καφέ σακάκι και το καφέ παντελόνι κοιτούσε με βλέμμα σταθερό και θλιμμένο τους Γερμανούς στρατιώτες που στέκονταν
Περισσότερα -
Η πορνογραφία των κλασσικών
Γράφει ο Δημήτρης Καρύδας // Τo οπισθόφυλλο του βιβλίου «Η ανιψιά» που κυκλοφόρησε πριν από μερικά χρόνια από τις εκδόσεις Καστανιώτη μας πληροφορεί πολύ εύστοχα ‘’ότι σχεδόν όλοι οι μεγάλοι λογοτέχνες κάποια στιγμή της ζωής τους ενέδωσαν στον πειρασμό
Περισσότερα -
Η γοητεία της Εξελικτικής Θεωρίας
Του Νίκου Τσούλια // Είναι πλέον η πιο προβεβλημένη επιστημονική θεωρία από κοινωνικής και κοσμοθεωρητικής άποψης. Είναι η πιο μεγάλη και η πιο ουσιώδης «αφήγηση» που μπορεί να διατυπωθεί στην ιστορία του ανθρώπου, αφού αφορά την αφήγηση του
Περισσότερα