Fractal

ΕΝΤΕΧΝΩΣ: Ποιητών έργα

Γράφει η Ιουστίνη Φραγκούλη- Αργύρη // *

 

ioustini_poems

 

Προχθές ήταν η παγκόσμια ημέρα για την ποίηση και μέσα στα δικά μου δύσκολα, αναθυμήθηκα πως πλάστηκα στη λογοτεχνία ακολουθώντας τους μεγάλους ποιητές της Λευκάδας, τον Βαλαωρίτη και το Σικελιανό.

Ήταν αυτή η όσμωση, η φοβερή ατμόσφαιρα των ποιητών της Λευκάδας που με γοήτευε, με απογείωνε, με έκανε να ονειροβατώ διαβάζοντας τις λέξεις που κεφαλοποιούσαν το λόγο, ακολουθώντας ασθμαίνοντας το ρυθμό, προσπαθώντας να μαντέψω τον έντονο υπαινιγμό!!!

Το γεγονός ότι με απλωμένα τα χεράκια στη σχολική σκηνή, (πάντα μα πάντα απήγγελνα τους μεγάλους ποιητές της Λευκάδας και της Ελλάδας,) με έφερε κοντά σ’ αυτή τη μορφή της τέχνης του λόγου, που μου φαινόταν ανέκαθεν μοναδικά εξωτική και γι αυτό άπιαστη. Μοναδικά μελωδική και γι αυτό δυσπρόσιτη!

Έτσι σήμερα που η ελεύθερη ρίμα έφερε πολλούς ποιητές στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα, βρίσκομαι σε μεγάλη δυσκολία να ξεχωρίσω την αυθεντική ποίηση που κυλάει στις φλέβες και κάνει τον άνθρωπο ποιητή. Μου είναι σχεδόν αδύνατο να κρίνω την ποίηση και να την κατατάξω. Έτσι γίνομαι κοινωνός του νέου ποιητικού λόγου, περίπου ακριτί.

Συνεχίζω να συγκινούμαι πάντως από την ποίηση, είναι μέσα στο αίμα μου, στο συνθετικό γενετικό υλικό μου. Και αναγνωρίζω πως μόνο αυτό το είδος του λόγου μπορεί πραγματικά να ανανεώνει τα κύτταρά μου, να με παρασύρει, να με γοητεύει.

Δύο ποιητικές συλλογές Λευκαδίων ποιητών:

 

Ο “Εικονολήπτης” είναι μια συλλογή ποιημάτων του σεμνού ποιητού Φίλιππου Καραβοκύρη. Το βιβλίο στολισμένο με μια υπέροχη φωτογραφία της Θεοδώρας Γεωργάκη, παραπέμπει στο περιεχόμενο, που είναι σπαρμένο με λέξεις  οι οποίες ανοίγουν εικόνες. Εξ ού και ο τίτλος.

Διαβάζοντας ένα-ένα τα ποιήματα του Καραβοκύρη, αντιλαμβάνεται κανείς πως ο ποιητής παίρνει το φακό της στιγμής και τον εστιάζει στις εικόνες προσθέτοντας όλες τις λέξεις που αποφέρει η μνήμη. Βαθειά θρησκευτικός ο λόγος, νομοτελειακή η άποψη για το σύμπαν και τις στιγμές του.

Ο ρυθμός της ποίησης είναι λιτός και στακάτος, ο ίδιος ο ποιητικός λόγος αποπνέει τη γνησιότητα του ποιητού που φυλακίζει τις στιγμές, παραπέμποντάς τις στην αιωνιότητα:

«Δεηθώμεν.

Με τον άνεμο που πληγώνει
Τα φύλλα κι αναταράσσει
Τα νερά.

Με τη βροχή που σπάει
Το τζάμι και φαίνεται
ο τόπος ν’ αχνίζει.

Δεηθώμεν.
Στα ρείθρα των πεζοδρομίων
Και τις νεροσυρμές
του έρωτα…»

 

Η έτερη ποιητική συλλογή με τίτλο: «Για Γυναίκες που Αγαπούν την Ποίηση», εμπεριέχει τα ποιήματα του γνωστού Δημήτρη Σολδάτου, ο οποίος έχει καταξιωθεί στο χώρο της σύγχρονης ποιητικής Λευκάδας.

Ο λόγος του Δημήτρη Σολδάτου με επίκεντρο τον ερωτισμό της γυναίκας αποπνέει πάθος, πληθωρικότητα , κίνηση και πολλάκις καταλήγει στην ομοιοκαταληξία.

Ο περί γυναικών ποιητικός λόγος στοχεύει το σώμα, το πνεύμα, τον αισθησιασμό της θηλυκής ύπαρξης, στολίζοντάς τον με λέξεις που μοιάζουν με ψηφιδωτά συνθέτοντα το πορτρέτο βυζαντινής αυτοκρατόρισσας.

«Γυναίκες με σκουριασμένα μάτια
Κι απαστράπτουσες απογοητεύσεις.
Με γαλήνιο μέτωπο κι αμίλητα μαλλιά
Σαν δάσος που σωπαίνουν τα πουλιά
Όταν προμηνύεται καταιγίδα.

Γυναίκες που βραδιάζουν μόλις χαράζει
Η πρώτη σου αμυδρή ελπίδα….»

Τα δύο βιβλιαράκια ποίησης των Φίλιππου Καραβοκύρη και Δημήτρη Σολδάτου κυκλοφορούν στα τοπικά βιβλιοπωλεία της Λευκάδας.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top