Fractal

Ποίηση: “Σταθερά πατήματα, Κεκαρμένα διηγήματα”

Της Λήδας Χρόνη //

 

f10

 

κάπου κινήθηκα στο φώς

ξάφνου στα κρυφά μπήκα εντός

σύρθηκα μπροστά σκυφτός

άνοιξα μικρό πορτάκι νοερώς

στη περασμένη μου ζωή περπατιστός

 

χρυσά πιασίματα στα τσαγιερά

σε κομμούς ακουμπισμένα ξεχωριστά βαλμένα

ασημένια κουταλάκια σε γυαλιστερά πιατάκια

αποτυπώματα πολλών περιέργων στιγμών

μεγάλων κυριών βρώμικων ψυχών

 

 

μεγάλα παράθυρα κάδρα με γιοφύρια

τοίχοι κλαρωτοί ντυμένοι σα γαμπροί

γεμάτοι με κολάρα βασιλιάδες σε τελάρα

φόντο η εξουσία στη κουρτίνα η φαντασία

ότι γυαλίζει λένε ότι ξεχωρίζει στην ματιά

 

μοναχικοί περίπατοι καθορισμένοι δρόμοι

σταθερά πατήματα κουρεμένα διηγήματα

λιμνούλες μετρημένες λουλούδια βιασμένα

μια γριά κίσσα παραμόνευε ψίχουλο να πέσει

στου κολατσιού την ώρα συνηθισμένοι όλοι

 

χρώματα μουντά και γκρίζα

στην συννεφιασμένη μου ματιά

παλιά ανάμνηση γλυκιά

σαν μελωδία ακούστηκε γλυκιά

του τελευταίου χορού η αγκαλιά

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top