Fractal

Ρεσάλτο στον αναγνώστη

Γράφει ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος // *

 

Ανδρέας Καρακόκκινος «Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό», εκδ. Ένεκεν

 

Πριν από λίγο καιρό διαβάσαμε την ποιητική συλλογή του Ανδρέα Καρακόκκινου: «Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ένεκεν» και διαπιστώσαμε ότι πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο.

Ας σταθούμε λίγο στον τίτλο: Οι λαθρεπιβάτες μπαίνουν στα κρυφά στα καράβια με κίνδυνο να τους πιάσουν, όμως, ο κίνδυνος αυξάνεται, αν το καράβι είναι πειρατικό. Οι λαθρεπιβάτες, που μπαίνουν σε πειρατικό καράβι διακινδυνεύουν την ίδια τους τη ζωή. Διαβάζοντας το ομώνυμο ποίημα της συλλογής ανακαλύψαμε ότι λαθρεπιβάτες είναι οι ποιητές, που μπαίνουν σε πειρατικά όνειρα και άρα το όλο τους εγχείρημα είναι αρκετά επικίνδυνο. Πειρατικό μπορεί να θεωρηθεί και ένα βιβλίο μεταφορικά, όταν έρχεται να ταράξει τα νερά και να κάνει ρεσάλτο στο νου του αναγνώστη. Και που κρύβονται οι λαθρεπιβάτες στο πειρατικό; Στα αμπάρια του. Κι έτσι έχουμε και τα δύο μέρη της συλλογής: «Αμπάρι 1» και «Αμπάρι 2».

Ο Ανδρέας Καρακόκκινος χρησιμοποιεί σε ορισμένα ποιήματα το α΄ πληθυντικό πρόσωπο, αναφερόμενος σε ποιητές, αλλά ενδέχεται να αναφέρεται και στον εαυτό του και να χρησιμοποιεί πληθυντικό αριθμό για λόγους έμφασης. Έτσι διαπιστώνει για τους ποιητές της εποχής μας: «Γράφουμε όνειρα / και σβήνουμε ελπίδες» και πιο κάτω: «πουλάμε ρητορείες φτηνές / για αλήθειες και για δίκια.» Ο ποιητής χρησιμοποιεί την αντίθεση στην περιγραφή εικόνων, έτσι έχουμε τους τυφώνες στην εποχή τους, που «πλημμυρίζουν τις ακτές» και «σηκώνουν κύματα βουνά» και τους τυφώνες στην εποχή μας, που «πλημμυρίζουν τα χέρια με αίμα» και «σηκώνουν συρματοπλέγματα». Ο σύγχρονος άνθρωπος παρομοιάζεται με ναυαγισμένο καράβι, που δεν φοβάται πια μην βουλιάξει, ενώ θα ήθελε να ζητήσει συγγνώμη στα παιδιά για τα όνειρα, που τους στέρησε. Ο Ανδρέας Καρακόκκινος στηλιτεύει τους ποιητές, που κλέβουν στίχους και ιδέες γιατί μπορεί να κερδίσουν το στιγμιαίο χειροκρότημα έχουν ήδη, όμως, χάσει το παιχνίδι της ζωής. Η μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου προκαλεί αιώνια θλίψη καθώς βλέπει τραγικές φιγούρες στα γωνιακά καφέ ή στα μπαρ, που «πίνει τη μοναξιά… …μ’ ένα ποτήρι στο χέρι.»

Τα ποιήματα του Ανδρέα Καρακόκκινου είναι λιτά και απέριττα. Μέσα σε λίγους στίχους, ο ποιητής καταφέρνει να αποδώσει και να μεταδώσει στον αναγνώστη όλα τα νοήματα, που επιθυμεί. Τα ποιήματα της συλλογής «Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό» είναι γραμμένα σε ελεύθερο στίχο και δεν πεζολογούν καθώς υπάρχει μουσικότητα και ένας εσωτερικός ρυθμός, που κάνει τη συλλογή να διαβάζεται αβίαστα.

 

Αντρέας Καρακόκκινος

 

Τον Ανδρέα Καρακόκκινο τον γνωρίζαμε περισσότερο από τα δύο πολύ εμπεριστατωμένα ιστολόγια, που διαχειρίζεται: Ποιητικοί διάλογοι: https://whenpoetryspeaks.blog/ και Ταξίδι στην Ποίηση: http://journeyinpoetry.blogspot.com/ , ενώ δεν είχαμε διαβάσει κάποια από τις προηγούμενες ποιητικές συλλογές του. Διαβάζοντας την ποιητική συλλογή «Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό» τον μάθαμε περισσότερο ως ποιητή και τον ευχαριστούμε, που μας προσκάλεσε στο πειρατικό του.

 

 

* Ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος γεννήθηκε στον Πειραιά το 1978. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα βουλγάρικα, στα αγγλικά, στα αλβανικά και στα πακιστανικά. Διατηρεί μόνιμη στήλη κριτικής βιβλίου στο ηλεκτρονικό περιοδικό www.vakxikon.gr. Διαχειρίζεται τα blogs: www.poihtikostayrodromi.blogspot.gr,  www.theoharispapadopoulos.blogspot.com

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top