Fractal
Home / FRACT-ALL / Ποίηση: Ξημερώνει ανοίγοντας το φερμουάρ του ουρανού
04/02/2015, 5:15 μμ

Ποίηση: Ξημερώνει ανοίγοντας το φερμουάρ του ουρανού

από τον Larry Cool // *

 

Daybreak_on_Bodmin_Moor,_Cornwall,_England,_30_Sept

 

Τὸ σῶμα εἶν’ ἕνα ὄνειρο,
Ποὺ ὀνειρεύεται τὸν ἑαυτό του.

Κοιμᾶται τὸ κορίτσι μου
Γιὰ παλάμες ἔχει δύο φωλιές χελιδονιῶν
Μ’ ἕνα πούπουλο,
Τοῦ χαϊδεύω τὴν κλειτορίδα καὶ χύνει
Στὴν πόρτα στέκει ὁ Θεὸς καὶ μᾶς κοιτάζει
Τοῦ λέγει τὸ κορίτσι μου:
-«Τὸ μῆλο Σου δὲν τρώγεται, εἶναι χρυσὸ
Θὰ ἐπιστρέψω μὲ τὸν Λάρρυ στὸν Παράδεισο.»

Μὲ σφίγγει ὁ χῶρος ὥσπου μὲ κάνει ἔντομο
Στὶς πτυχώσεις του,
Ἐλλοχεύει ἕνα αἰλουροειδές, ὁ πόθος μου
Ὁρμᾶ τὸ σαρκοφάγο θηρίο,
Καὶ γλύφει τὸ ὑγρὸ μουνὶ τοῦ κοριτσιοῦ
Ἀπὸ τὴ βρύση τῆς κουζίνας μπαίνει ἥλιος.

 

* Στο μυαλό του Larry Cool

Πολύ σύντομο βιογραφικό (από τον ίδιο): Δεν γεννήθηκα, δεν έζησα, δεν έχω όνομα και πρόσωπο.

Στη βιβλιονέτ (εμείς βρήκαμε): «Είμαι εξωγήινος. Ξαφνικά έπεσα από το διάστημα μέσα σ” ένα στενάχωρο ανθρώπινο μυαλό με αδέξιο σώμα…» Έχει γράψει: «Αστρικές συνουσίες» και «Τον “Κανένα” θα τον φάω τελευταίο». O Larry Cool γράφει και επικοινωνεί τα ποιήματά του μέσω του διαδικτύου.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top