«Το τραγούδι της απριλιάτικης βροχής» (April Rain Song). Ένα ποίημα του Λάνγκστον Χιουζ (Langston Hughes).
Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη //
Άσε τη βροχή να σε φιλήσει
Άσε τη βροχή να πέσει πάνω στο κεφάλι σου σαν ασημένιες υγρές σταγόνες
Άσε τη βροχή να σου τραγουδήσει ένα νανούρισμα
Η βροχή κάνει ακόμα λιμνούλες στο πεζοδρόμιο
Η βροχή κάνει τρεχούμενες λιμνούλες στ’ αυλάκια των δρόμων
Η βροχή φτιάχνει ένα μικρό τραγουδάκι ύπνου στη στέγη μας τη νύχτα
Και αγαπώ τη βροχή.
‘Το τραγούδι της απριλιάτικης βροχής’ (April Rain Song), είναι ένα σύντομο και γλυκό ποίημα που δεν χωράει εύκολα σε οποιαδήποτε κατηγορία του έργου του ποιητή. Δεν αναφέρεται στην κοινότητα του Χάρλεμ, το Αμερικάνικο Όνειρο, τις φυλετικές διακρίσεις, την καταπίεση της φυλής του, τη μουσική, τη τζαζ και το μπλουζ. Είναι απλώς μια ποιητική γιορτή της βροχής, ένα λιτό παράδειγμα της ποιητικής ικανότητας του Λάνγκστον Χιουζ (Langston Hughes, 1902-1967). Σε ολόκληρο το ποίημα, ο Χιουζ προσωποποιεί τη βροχή. Της δίνει μια γλυκιά, γοητευτική και ευγενική προσωπικότητα, όπως επισημαίνεται στις λέξεις (ασημένιο, νανούρισμα) που επιλέγει στη συνέχεια. Η βροχή δεν είναι δυνατή ή άβολη, τουναντίον η πτώση της είναι μαλακό ασημένιο υγρό που πέφτει τραγουδώντας. Ο ποιητής περιγράφει στη συνέχεια τις επιπτώσεις της βροχής στην πόλη, τη συγκέντρωσή της στα πεζοδρόμια και στις υδρορροές, χτυπώντας στις οροφές τη νύχτα σαν γλυκό, καλοδεχούμενο και ανεπαίσθητο νανούρισμα. Η βροχή, εδώ, προσφέρει την αίσθηση της άνεσης και της ασφάλειας και πολλοί αναγνώστες μπορεί να συσχετίσουν την ευχάριστη αίσθηση του ύπνου, σε ένα ασφαλές και ζεστό μέρος, ακούγοντας τη μαλακή βροχή να πέφτει έξω από το χώρο τους. Ακόμα κι αν ο Χιουζ δεν παραπέμπει άμεσα στο Χάρλεμ, ‘το τραγούδι της απριλιάτικης βροχής’ γράφτηκε σε μια περίοδο που ο ποιητής εργαζόταν και ζούσε εκεί. Ως εκ τούτου, είναι πιθανό ότι εμπνεύστηκε να γράψει το ποίημα, βλέποντας τη βροχή να πέφτει κάτω στη μεγάλη μητροπολιτική πόλη, τροποποιώντας τη συνήθη μορφή της. Είναι ξεκάθαρος στα αισθήματά του, τελειώνει το ποίημα με τη δήλωση ότι του αρέσει η βροχή. Η βροχή είναι επίσης ποιητικό σύμβολο αναγέννησης, είναι η τροφή που επιτρέπει τα λουλούδια να ανθίσουν, και σε βιβλικό πλαίσιο, υποδηλώνει το βάπτισμα, μία νέα αρχή. Ίσως διαβάζοντας το μικρό αυτό ποίημα να συμπεράνουμε ότι ο Χιουζ αναφέρεται εμμέσως σε ένα μεταβατικό στάδιο στη ζωή του. Μάλλον προς το καλύτερο, ή ίσως το εμπνεύστηκε και το έγραψε μόνο και μόνο επειδή αισθανόταν την ψιλή βροχή να πέφτει μαλακά και ήθελε να μοιραστεί την απλοϊκή εκείνη χαρά με τους αναγνώστες του.
‘Το τραγούδι της απριλιάτικης βροχής’, φαίνεται να είναι ένα από τα απλούστερα των ποιημάτων του Λάνγκστον Χιουζ. Ένας λόγος για τη φαινομενική απλότητά του είναι η έλλειψη οποιουδήποτε αναγνωρίσιμου συστήματος ομοιοκαταληξίας. Είναι γραμμένο σε ελεύθερο στίχο. Δεν έχει βαρυσήμαντους στίχους και νοήματα, κι ο ήχος του ακούγεται σαν νανούρισμα, όπως ακριβώς ο ήχος της πτώσης της βροχής. Το πρώτο ρητορικό τέχνασμα του Χιουζ, είναι η προσωποποίηση. Ένα ρητορικό σχήμα που χρησιμοποιείται για να αποκτήσει ένα άψυχο πράγμα ανθρώπινες ιδιότητες. Σε όλο το ποίημα, ο ποιητής προσωποποιεί τη βροχή δίνοντάς της μια δουλειά που, όμως, ανήκει στον άνθρωπο. Το δεύτερο ρητορικό σχήμα που χρησιμοποιείται από τον Χιουζ, είναι οι επαναλήψεις που προσδίδουν στο ποίημα ρυθμό τραγουδιού και τελικά το κάνουν απολαυστικό ανάγνωσμα. Ίσως επιφανειακά, με την πρώτη ανάγνωση του περιεχομένου του, να δίνει την εντύπωση απλού ποιήματος, αλλά ίσως να κρύβει βαθύτερα νοήματα από κάτω, με την έννοια πάντοτε των ιδιαιτεροτήτων της αφροαμερικανικής ζωής. Μπορεί να θεωρηθεί και διαβαστεί ως αλληγορία της ανθεκτικότητας της μαύρης κοινότητας απέναντι στις διακρίσεις και την καταπίεση που τους επιφυλάχθηκε από τη λευκή κοινωνία, για να μάθουν να τα αποδέχονται ως αναπόσπαστο μέρος της ζωής τους. Αυτή η αντιμετώπιση, όμως, μπορεί να προκαλέσει καταστροφές στη ζωή τους σαν μια πλημμύρα, αλλά πάντοτε να υπάρχει στην άκρη η πιθανότητα, ίσως η βεβαιότητα, της ‘ασημένιας επένδυσης’, όπως στη βροχή, την οποία και καταφέρνουν να βρουν στις περισσότερες των περιπτώσεων!
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
✔ Νέες εκδόσεις: 12 καινούργια βιβλία
16/04/2024, 9:16 μμ -
Το βιβλίο κι ο συγγραφέας του: Μυστήρια στο νησί Πίτσι Πίτσου
16/04/2024, 9:16 μμ -
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ένα νέο λογοτεχνικό «τοπίο»;
16/04/2024, 9:09 μμ -
Παρακείμενα: «Το παρήγορο συναίσθημα της εσωτερικής έκλαμψης»
16/04/2024, 9:08 μμ -
Η δύναμη του πεπρωμένου
16/04/2024, 9:06 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Έργο-οδοιπορικό προς το αχαρτογράφητο, εσώτερο «εγώ»
Γράφει η Νάντια Τράτα // «Μία γυναίκα» της Annie Ernaux, Εκδόσεις Μεταίχμιο, Μετάφραση: Ρίτα Κολαΐτη Η Ιστορία, μαζί με την Κοινωνιολογία και την Ανθρωπολογία μπορούν να γίνουν περισσότερο επιδραστικές και να αγγίξουν ολοένα και μεγαλύτερα ακροατήρια μέσω ενός
Περισσότερα -
«Γιατί το σημαντικό κρύβεται πολλές φορές μέσα στο ασήμαντο»
Γράφει ο Άγγελος Πετρουλάκης // Γιάννης Καλπούζος: «Κάποιοι δεν ξεχνούν ποτέ», εκδόσεις Ψυχογιός 2017, σελ. 216 Το διήγημα είναι ίσως το δυσκολότερο άθλημα της πεζογραφίας. Απαιτεί από τον συγγραφέα προσήλωση στο ελάχιστο. Δεν συγχωρεί χαλάρωση, ούτε ανιχνεύσεις στο
Περισσότερα -
Για την Ιστορία και για τα γεγονότα που άλλαξαν τον κόσμο
Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη // * Η ιστορία δεν γράφεται μόνο από αυτούς που ασκούν εξουσία και κινούν τα νήματα ενός τόπου αλλά και από τους καθημερινούς ανθρώπους που βιώνουν τις συνέπειες των «μεγάλων αποφάσεων». Σήμερα στα «Παραμύθια
Περισσότερα -
Λίγη αλμύρα θάλασσας
της Αγγελικής Κώττη // * Έχω χιλιάδες σχήματα στο μυαλό μου. Καρποί βαλανιδιάς, φύλλα κισσού, άνθη λωτού. Κορίτσια που χορεύουν, άλογα περήφανα. Ο Διόνυσος μέσα στο πλοίο του, που θα είχε για κατάρτι μια ψηλή κληματαριά. Θα το ζωγράφιζα
Περισσότερα -
☆ Πολλαπλό Μυέλωμα: η σπάνια μορφή καρκίνου με το “σιωπηλό” προφίλ
Γράφει η Ρίτα Βελώνη // Αν και το Πολλαπλό Μυέλωμα (επίσης γνωστό ως «μυέλωμα») αποτελεί τη δεύτερη σε συχνότητα αιματολογική κακοήθεια παγκοσμίως, παραμένει μία άγνωστη νόσος στο ευρύ κοινό. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος, οι περισσότεροι
Περισσότερα -
Για τον «Άρχοντα του Κάμπου» του Μανώλη Βλαχάκη
Γράφει ο Ιωάννης Θ. Θέμελης // * “Ο Άρχοντας του Κάμπου” (Ελλάδα, 1961, 80΄), Σκηνοθεσία : Μανώλης Βλαχάκης Παίζουν : Ρίκα Διαλυνά, Ιορδάνης Μαρίνος, Κώστας Κούρτης, Ελένη Κατσιγιάννη, Χάρις Λουκέα, Ρόη Τσολάκη και με τη συμμετοχή 2.000 Κρητών
Περισσότερα -
Υπόθεση Μνήμης
Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωστέας // * Τάσος Γαλάτης «Μέμνησο», Γαβριηλίδης 2017. «έστω για μια στιγμή κι αυτό δεν είναι λίγο, γίνεται ξάφνου δυνατή η αθανασία» Μέμνησο δηλαδή θυμίσου. O Τάσος Γαλάτης πολιτογραφηθείς στων Ιδεών την πόλη από το
Περισσότερα
