Fractal

Διήγημα: “Κύ(η)ματα εαυτών”

Της Iωάννας Κορδοπάτη // *

 

 

 

 

Θα έρθουν τα κύματα. Και τα σαράντα: ένα για τον καθένα. Κάθομαι ώρες στο φυσικό μου σπίτι, πλάι στη θάλασσα, και μας κοιτάζω.

Έχουμε όλοι τα ίδια μάτια. Και την ίδια ματιά. Ακριβώς την ίδια· ο χαρούμενος, ο δυστυχής, ο ψεύτης, ο ειλικρινής, ο ερωτευμένος( αυτός κάνει τις περισσότερες εμφανίσεις), ο απαθής, ο πιστός, ο προδότης, ο γελασμένος, ο ευτυχισμένος, ο συντετριμμένος.

Ο ένας οδηγεί στον άλλο. Δεν κρατάμε σκυτάλη. Κρατάμε ζουμερά ηδονικά ροδάκινα. Κρατάμε παιχνιδιάρικα σταφύλια. Είναι πλυμένα στη θάλασσα. Γλυκά μαζί και αλμυρά. Όπως τα γέλια και τα κλάματα.

Μας κοιτάζω όλους μας. Από τον πρώτο έως τον τελευταίο. Πρέπει να χαιρετήσω. Ήρθε ο Σεπτέμβρης. Θα τα ξαναπούμε στην ακτή. Με έναν ακόμη. Σας φιλώ.

-«Πως θα είναι ο καινούργιος; Ξέρεις»;

-«Πώς να ξέρω; Όποιος θέλει ας έρθει! Θα έχει σίγουρα τα ίδια μάτια και την ίδια ματιά. Μόνο για αυτόν που θα έρθει τελευταίος από όλους φοβάμαι».

-«Γιατί φοβάσαι»; με ρωτάει ο πιο μικρός. «Μήπως θα έχει άλλα μάτια αυτός; Φοβάσαι μήπως δεν τον γνωρίσουμε»;

-«Όχι, όχι, αυτό αποκλείεται», απαντώ. «Να, σκέφτομαι πως μπορεί να μην είναι ακριβώς άνθρωπος· να είναι ψάρι, μια κόρη του νηκτού».

-«Αχ τι καλά», χειροκρότησε ο μικρός, «Θα γυρίσουμε σπίτι μας και θα παίζουμε όλο το χρόνο με τους αστερίες».

 

 

* H Ιωάννα Κορδοπάτη γεννήθηκε στη Θήβα που θα ήταν απλώς και μόνο μια επαρχιακή πόλη, αν δεν ήταν η γη του μύθου.

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top