Κωνσταντία Σωτηρίου: «Το καλό βιβλίο είναι το βιβλίο που δεν σε αφήνει να το ξεχάσεις»
Συνέντευξη στη Μαρία Λιάκου //
Η Κωνσταντία Σωτηρίου γεννήθηκε το 1975 στην Λευκωσία. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Τουρκικών και Μεσανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου και κάτοχος μεταπτυχιακού στην Ιστορία της Μέσης Ανατολής από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ. Εργάζεται ως Λειτουργός Τύπου στο Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η πρώτη της νουβέλα «Η Αϊσέ πάει διακοπές», (Πατάκης 2015) βραβεύτηκε με το “Athens Prize for Literature”. Η δεύτερη της νουβέλα της «Φωνές από Χώμα» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.
Για τα βιβλία της και για τη λογοτεχνία γενικότερα μίλησε στο Fractal.
-Κυρία Σωτηρίου, πώς προέκυψε η ενασχόλησή σας με την γραφή;
Πάντα έγραφα, ίσως επειδή πάντα διάβαζα και παρά το γεγονός ότι ο αναγνώστης δεν είναι κατά ανάγκην συγγραφέας, η ανάγνωση πολλών βιβλίων σου θέτει ίσως και την ερώτηση αν κι εσύ μπορείς να γράψεις. Από εκεί και πέρα καταλυτική ήταν σίγουρη η παρακολούθηση σεμιναρίων δημιουργικής γραφής με τον καλό μου δάσκαλο Μισέλ Φάις. Τα μαθήματα με έμαθαν πρώτα από όλα να είμαι πιο απαιτητικός αναγνώστης. Και στη συνέχεια πως μπορώ να οργανωθώ, να θέτω στόχους στη γραφή να εξελίσσομαι και να μπορέσω να εκδώσω το πρώτο μου βιβλίο.
-Κυκλοφορεί ήδη το δεύτερο βιβλίο σας. Πείτε μας λίγα λόγια για την αποδοχή τους από το αναγνωστικό κοινό.
Το βιβλίο μου «Φωνές από χώμα», κυκλοφόρησε μόλις πριν από δύο μήνες από τις εκδόσεις Πατάκη και μέχρι τώρα η αποδοχή είναι καλή, ακούω ωραία σχόλια από αναγνώστες αν και νομίζω είναι ακόμα νωρίς για να διαφανεί η πορεία του. Αν έμαθα κάτι από το πρώτο μου βιβλίο είναι πως κάθε κείμενο θέλει το χρόνο του να «περπατήσει», να διαβαστεί και να μιλήσει με τους αναγνώστες. Ακόμα ακούω σχόλια και κριτικές για την Αϊσέ και έχω την αγωνία πώς θα τα πάει τώρα και το δεύτερο μου πνευματικό παιδί.
-Κατά την γνώμη σας σε τι μπορεί να μας βοηθήσει σήμερα η Λογοτεχνία;
Η λογοτεχνία μπορεί πρώτα από όλα να σε παρηγορήσει. Αυτή τουλάχιστον είναι η δική μου προσωπική αίσθηση, μέσα από τα δικά μου αναγνώσματα και εμπειρίες. Η τέχνη γενικότερα είναι εκεί για να σου δώσει την αίσθηση ενός καλύτερου κόσμου. Μιας λαμπρότερης εκδοχής του κόσμου και του εαυτού σου.
-Το αναγνωστικό κοινό έχει ιδιαιτερότητες;
Νομίζω πως το αναγνωστικό κοινό χωρίζεται σε κατηγορίες. Υπάρχουν οι πολύ απαιτητικοί αναγνώστες, άνθρωποι ψαγμένοι με αλάνθαστο κριτήριο. Υπάρχουν και αναγνώστες που στόχος τους είναι η ψυχαγωγία μέσα από αυτό που οι ίδιοι θεωρούν καλό βιβλίο. Για μένα δεν υπάρχουν καλοί και κακοί αναγνώστες. Υπάρχουν αυτοί που διαβάζουν και αυτοί που δεν διαβάζουν. Και ο άνθρωπος που διαβάζει κερδίζει και προσφέρει στη βιομηχανία του βιβλίου που αυτό τον καιρό πάσχει και επιτρέπει στην αγορά να κινείται.
-Τι χρειάζεται να έχει ένα καλό βιβλίο για σας;
Το δικό μου κριτήριο είναι να νιώσω την ανάγκη να πάρω ξανά στα χέρια μου το βιβλίο, να το ξαναδιαβάσω, να ανατρέψω σε αποσπάσματα, να επιστρέψω δηλαδή ξανά και ξανά. Ένα βιβλίο για να είναι καλό πιστεύω πρέπει να σου «μιλήσει», να σε κάνει να σκεφτείς, να δεις τα πράγματα μέσα από μια νέα προοπτική. Το καλό βιβλίο είναι το βιβλίο που δεν σε αφήνει να το ξεχάσεις.
-Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς.
Αγαπώ πολύ τον Δημήτρη Χατζή. Τα δικά του βιβλία είναι τα βιβλία στα οποία συχνά επανέρχομαι. Αγαπημένος είναι επίσης και ο Θανάσης Βαλτινός, ο Στρατής Τσίρκας και ο κύπριος Νίκος Νικολαϊδής- θεωρώ πως αυτοί οι τρεις ασκούν την μεγαλύτερη επιρροή στη γραφή μου. Αγαπημένος συγγραφέας είναι επίσης ο Μισέλ Φάις, η Μάρω Δούκα, ο Βαγγέλης Χατζηβασιλείου από τους νεότερους. Και από ξένους μου αρέσει πολύ η Αλις Μονρό, ο Ίαν Μακ γιούαν και ο Φίλιπ Ροθ.
-Από πού αντλείτε την έμπνευση για να γράφετε;
Έμπνευση μου αποτελεί η παιδική μου ηλικία, τα βιώματα της ζωής μου εδώ στην Κύπρο, οι αναμνήσεις και οι διηγήσεις των γονιών μου για τον δικό τους κόσμο, που είναι ένας κόσμος μαγικός που χάθηκε. Πιστεύω ο συγγραφέας είναι πολλές φορές ο μεσάζων, αυτός που καταγράφει μια ιστορία με τον δικό του τρόπο. Είναι και λίγο «κλέφτες» οι συγγραφείς, με την έννοια ότι ακούνε κάτι και το μεταμορφώνουν αυτόματα σε μια ιστορία.
-Προτιμάτε κάποια φόρμα γραφής –είδος ;
Νομίζω δεν είναι θέμα προτίμησης, ο κάθε ένας έχει τον (συγγραφικό) βηματισμό του. Ο δικός μου μέχρι τώρα είναι η νουβέλα. Μου αρέσει η θρυμματισμένη γραφή, ο τρόπος να πεις την ιστορία, τα μικρά κείμενα που συνθέτουν το μεγάλο.
-Οι συγγραφείς διαβάζουν; Είναι συστηματικοί αναγνώστες δηλαδή;
Συνήθως είναι και αν δεν είναι πρέπει να γίνουν. Δεν μπορείς να γράψεις αν πρώτα δεν διαβάσεις. Αν δεν διαβάσεις κιόλας πολύ.
-Υπάρχει ενδιαφέρον για συνεργασίες – συνέργεια μεταξύ των Τεχνών στην χώρα μας;
Νομίζω γενικότερα στην Κύπρο και στην Ελλάδα υπάρχει μια εσωστρέφεια που δεν είναι καλή. Θα πρέπει να υπάρχει συνεργασία στις τέχνες, ένα πάρε δώσε που μπορεί να προσφέρει σε κάθε πλευρά πολλά.
-Τα τελευταία χρόνια έχουμε μια πληθώρα εκδόσεων και πολλών Βιβλιο-Παρουσιάσεων. Κατά την γνώμη σας όλο αυτό βοηθάει τον αναγνώστη στις επιλογές του ;
Ο αναγνώστης έχει το δικό του κριτήριο και πιστεύω πως δεν επηρεάζεται αρνητικά από τις πολλές παρουσιάσεις και εκδόσεις. Ίσα ίσα πιστεύω βγαίνει από όλο αυτό πιο υποψιασμένος. ΟΙ παρουσιάσεις πολλές φορές μπορεί να είναι ανιαρές. Ωστόσο αποτελούν ένα τρόπο γνωριμίας του κοινού με το βιβλίο και κυρίως με τον συγγραφέα. Ίσως πρέπει να βρούμε τρόπους να παρουσιάζονται τα βιβλία με έναν πιο ιδιαίτερο τρόπο, αλλά δεν ξέρω πως θα μπορούσε να γίνει αυτό. Ίσως μέσα από μια θεατρική απεικόνιση του κειμένου.
-Ποια τα επόμενα σχέδια σας ;
Πέραν από την προώθηση του βιβλίου μου αυτή την περίοδο γράφω ένα νέο θεατρικό έργο για τον ΘΟΚ, τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου. Ο νέο καλλιτεχνικός διευθυντής του Οργανισμού ο Σάββας Κυριακίδης μου έκανε απευθείας ανάθεση για συγγραφική του έργου και νιώθω σίγουρα μεγάλη χαρά, τιμή και ευθύνη για την πρόταση. Επίσης συνεργάζομαι με ένα εξαιρετικό σκηνοθέτη τον Αντρέα Αραούζο με τον οποίο μιλάμε την ίδια γλώσσα. Μου αρέσει αυτή η ζύμωση του νέου έργου, η προετοιμασία, η βύθιση στους ήρωες.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΘΕΜΑΤΑ
-
(2) Λεφτά υπάρχουν – ποιος τα έχει όμως; *
του Γιάννη Κ. Γιαννούδη // Μια σειρά από κείμενα στην προσπάθεια να ανακαλύψουμε τι μας συνέβη και, κυρίως, τι πρόκειται να μας συμβεί… Κεφάλαιο 2ο: Πως ο μοντέρνος καπιταλισμός της Σχολής του Σικάγο μετέτρεψε ολόκληρο τον κόσμο σε
Περισσότερα -
Tα αυθεντικά σχέδια του «Μικρού Πρίγκιπα» του Σεντ-Εξιπερί βρέθηκαν σε αποθήκη συλλέκτη
Επιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα Ένα σύνολο από σκίτσα που φιλοτέχνησε ο Αντουάν ντε Σεντ-Εξιπερί (29 Ιουνίου 1900 – 31 Ιουλίου 1944), ο Γάλλος συγγραφέας, γνωστός παγκοσμίως από το βιβλίο του «Ο Μικρός Πρίγκιπας», το οποίο μεταφράστηκε σε 250 γλώσσες και
Περισσότερα -
Διάλογος με το τραύμα
Γράφει ο Βασίλης Δ. Παπαβασιλείου // Βασιλική Κοντογιάννη: «Εκείνες Εμείς», Εκδ. Πληθώρα, 2021, σελ. 84 …γυναίκες του ανέμου, της βροχής, του κουρνιαχτού νιώσαμε το φόβο που κρύβεται καμιά φορά πίσω από την αγνότητα.. Αν μας έβλεπε κανείς το
Περισσότερα -
«Μαμά, αυτός ο κύριος γιατί δεν φοράει παπούτσια;»
Γράφει η Εφη Καλογεροπούλου // * Ιωάννης Κουτεντάκης, «Ο ΚΥΡΙΟΣ 107», Εκδόσεις Εύμαρος, 2019 «Βήματα αργά, με οδηγούν ως εκεί, που τις ψυχές συναντούν οι νέοι νεκροί. Σα σμήνη κακόβουλα από άγρια πουλιά δεμένα σε κύκλο, πετούν χαμηλά.
Περισσότερα -
Χρήστος Μποκόρος: Ο διακεκριμένος Αγρινιώτης ζωγράφος και «Τα στοιχειώδη»
Της Ελένης Χωρεάνθη // «Δεν είναι στιγμιότυπο της ζωής η ζωγραφισμένη εικόνα, δεν παριστά ακριβώς τα ορατά πράγματα η ζωγραφική, όσο ακριβής κι αν δείχνει. Θέλει να κάνει τα πράγματα ορατά με άλλο τρόπο. Τα παριστά εν ετέρα
Περισσότερα -
Διήγημα: “Με το παιδί στην πλάτη”
Της Αθηνάς Τσάκαλου // Με το παιδί στην πλάτη -Και τι νομίζεις; Περνάει από το μυαλό σου πως πήρα τους δρόμους παριστάνοντας έναν ακόμα μεσσία; Πως με τις ιστορίες μου θα ανακαλύψει κανείς το παγιδευμένο
Περισσότερα -
ΗΡΩΙΔΕΣ ΤΟΥ ’21: Μαντώ Μαυρογένους
Γράφει η Μηλίτσα Πιέτρη- Αυγούστη // * «Θαυμάζω τις γυναίκες μας και στο όνομα τους μνέω», γράφει ο Διονύσιος Σολωμός στο ποίημα του «οι γυναίκες του είκοσι ένα», διότι ήσαν και αυτές παρούσες σε όλες τις φάσεις του
Περισσότερα
