Fractal
Home / ΑΠΟΨΕΙΣ / Στείλε μου κάτι από το Κουβέιτ
09/12/2015, 12:25 μμ

Στείλε μου κάτι από το Κουβέιτ

Γράφει η Ιφιγένεια Θεοδώρου // *

 

Diwaniya – Ελευθερία γνώμης και πολυφωνία

 

kuwait-1

 

Κάθε εβδομάδα, μια συγκεκριμένη ημέρα πολλοί κάτοικοι του Κουβέιτ ανοίγουν τα σπίτια τους και δέχονται φίλους, γνωστούς και φίλους γνωστών σε μια ανοιχτή επικοινωνία, χωρίς πρόσκληση, όπου η πολιτική συζήτηση, οι ανταλλαγές εμπορικών πληροφοριών και η σύσφιξη κοινωνικών σχέσεων αποτελούν το κύριο μενού αυτής της συνεύρεσης ,πέραν της γευστικής απόλαυσης που ακολουθεί . Ο θεσμός αυτός, μια παράδοση χρόνων, βοηθάει στην ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και στην πολιτική ζύμωση ,έχει την ρίζα του στη εμπορική συνείδηση των κατοίκων του κράτους του Κουβέιτ, που από πολλά χρόνια πριν ταξίδευαν στα πέρατα του γνωστού τους κόσμου και αναζητούσαν ένα σταθερό χώρο όπου θα μοιράζονταν με ομοίους τους γνώσεις και εμπειρίες. Οι συναντήσεις αυτές θυμίζουν τις αγγλικές λέσχες κυρίων, χωρίς βέβαια την υποχρεωτική κάρτα μέλους, και τα ελληνικά καφενεία, εκεί όπου βέβαια τα πολιτικά πάθη πολλές φορές εμποδίζουν την πολυφωνία και τον πλουραλισμό.

Η λέξη ντιουανία προέρχεται από την αραβική λέξη diwan με περσική προέλευση και σημαίνει τον επίσημο χώρο όπου καταγράφονται κρατικά πρακτικά. Στην Οθωμανική αυτοκρατορία το Ντιβάνι ήταν η έκφραση της εξουσίας ,σήμερα ο όρος κυριαρχεί σε όλη τη Μέση Ανατολή με διαφορετική σημασία από τόπο σε τόπο. Για παράδειγμα στην Συρία όλα τα παλιά σπίτι διαθέτουν ένα «λιουάν», την καλή ανοιχτή κάμαρα όπου δέχονταν τους επισκέπτες. Στο Κουβέιτ με τον όρο αυτό εννοούν το επίσημο οίκημα ,διαφορετικό από την κύρια κατοικία, ή μια προέκταση της κύριας κατοικίας, ή μια σκηνή στον κήπο του σπιτιού, όπου οι οικοδεσπότες καλοδέχονται τους συμπολίτες τους χωρίς πρόσκληση και χωρίς κοινωνική διάκριση. Σημαίνει όμως και τον ίδιο το θεσμό που τον διατηρούν με θρησκευτική προσήλωση, κομμάτι της παράδοσης που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά. Η ντιουάνια είναι κι ένας από τους κύριους παράγοντες του πολιτικού συστήματος του κράτους του Κουβέιτ. Η Εθνοσυνέλευση του Κουβέιτ το πιο ανεξάρτητο από τα κοινοβούλια στον Αραβικό κόσμο έχει πενήντα βουλευτές και οι υποψήφιοι συνηθίζουν να επισκέπτονται τις ντιουανίες ,ανταλλάσουν απόψεις και σφυγμομετρούν τον παλμό του κόσμου..

Στις συνευρέσεις αυτές είναι σπάνια η παρουσία γυναικών, εξαιρέσεις γίνονται με πρωτοβουλία του οικοδεσπότη, οι μεικτές ντιουανίες κερδίζουν σιγά σιγά έδαφος κι αυτό αποδεικνύει το ευρύ πνεύμα των Κουβετιανών, απόρροια βέβαια της ναυτικής παράδοσης και του νομαδικού τρόπου ζωής τους. Σε μια κοινωνία όπου το βιοτικό επίπεδο είναι πολύ υψηλό οι γυναίκες διεκδικούν το ρόλο και τη θέση που είχαν οι γιαγιάδες τους στην δεκαετία του ’60 πριν την βαριά επίδραση του συντηρητισμού . Μπορεί ο μισός γυναικείος πληθυσμός να κρύβει το καλλίγραμμο κορμί του κάτω από την μαύρη αμπάγια, όμως η μόρφωση και η κοινωνική καταξίωση έξω από το γάμο είναι χαρακτηριστικά των νέων γυναικών που αναζητούν την ισοτιμία πέρα από τα θρησκευτικά όρια.

Γιατί αναφέρομαι σ’ αυτόν το θεσμό του Κουβέιτ μέσω του Fractal; Συνέπεσε να παραβρεθώ σε μεικτή βέβαια ντιουανία την ίδια εποχή που με υποδέχτηκε η Ελένη Γκίκα, ως εξαιρετική οικοδέσποινα, στο Fractal, σ’ αυτή την ανοιχτή κοινότητα ανθρώπων που αναζητούν ένα φιλόξενο περιβάλλον να ενταχτούν και να εντάξουν τις προσωπικές αναζητήσεις τους, απολαμβάνοντας μια πολυφωνία αναγκαία για την έκφραση, είτε είναι κάποιος δημιουργός, είτε ενεργός πολίτης.

 

kuwait-22

 

* Η Ιφιγένεια Θεοδώρου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Ασχολείται με τη βιβλιοδεσία Τέχνης και είναι μέλος της ARA. Το 1997 κυκλοφόρησε η συλλογή διηγημάτων της με τίτλο «Χρυσός, λιβάνι και Σμύρνη», εκδ. Ίκαρος. Ακολούθησαν τα βιβλία «Μελέκ θα πει άγγελος», εκδ. Ελληνικά Γράμματα (2001), το οποίο ήταν υποψήφιο για το βραβείο μυθιστορήματος του περιοδικού «Διαβάζω», «Γλώσσα από μάρμαρο», εκδ. Ελληνικά Γράμματα (2005) και «Η γεύση της ερήμου», εκδ, Πατάκη (2012).

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top