Fractal

Ποίηση: “Κρυσταλλάκι”

Της Ελένης Δεληβοριά // *

 

f1

 

 

Ω, πόσο εύθραυστη νιώθω!

Ακούμπησέ με.

Πάρε με στις παλάμες σου

και κλείσε με εκεί.

Κρυσταλλάκι τόσο δα μικρό.

 

Μη σε ζαλίσει η λάμψη

πώς φοβάμαι!

Γιατί θα σπάσω μόνη.

Κρυσταλλάκι τόσο δα μικρό.

 

Λαμποκοπώ, θαρρείς καυχιέμαι.

Μα είμαι δάκρυ που κυλά.

Στις χούφτες σου βάλε με

κι εκεί ας σπάσω.

Κρυσταλλάκι τόσο δα μικρό.

 

 

* H Ελένη Δεληβοριά  έχει σπουδάσει Ευρωπαϊκό Πολιτισμό στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο και αυτή τη στιγμή κάνει το μεταπτυχιακό της στη Δημιουργική Γραφή στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, με κατεύθυνση τη συγγραφή. Αν ξαναγεννιόταν θα ήταν τραγούδι, βιβλίο ή ένα βραχάκι που βρέχεται από τη θάλασσα. Σε αυτή τη ζωή ακούει μουσική, γράφει και ονειρεύεται τη θάλασσα. Ονειρεύεται τη θάλασσα, γράφει και ακούει μουσική. Γράφει, ονειρεύεται τη θάλασσα και ακούει μουσική…

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top