Fractal

Από τους «Ακροβάτες του χρόνου» στο «Καιρός για ήρωες/ Μια ανάσα μόνο».

Γράφει ο Reader’s Digest //

 

Πολυχρόνης Κουτσάκης, «Καιρός για ήρωες/ Μια ανάσα μόνο», Εκδόσεις Πατάκη

 

Ο Πολυχρόνης Κουτσάκης έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα: Γράφει ιστορίες που αρέσουν στον ίδιο και είναι προφανές ότι δεν παίρνει πολύ στα σοβαρά αυτό που κάνει! Το κάνει γιατί του αρέσει και για αυτό το λόγο το αποτέλεσμα των βιβλίων του την τελευταία δεκαετία είναι εξαιρετικό.

Πριν αναφερθώ στα δύο από τα τρία μέρη της μόνο κατ’ όνομα ‘’εφηβικής τριλογίας’’ του ας μου επιτραπεί να κάνω ένα μικρό ταξίδι πίσω στον χρόνο. Τον Κουτσάκη τον ανακάλυψα τις εποχές του ‘’αμαρτωλού’’ blog που διατηρούσα μέσα από το βιβλίο του ‘’Ακροβάτες του χρόνου’’ που είχε κυκλοφορήσει το 2005. Τα δύο πρώτα βιβλία του –τα οποία διάβασα εκ των υστέρων- αποτελούσαν μια δύσκολη προσπάθεια να βρει και να χαρτογραφήσει τα πατήματα του στη λογοτεχνία. Με τους Ακροβάτες του χρόνου άγγιξε μια σπάνια συγγραφική ωριμότητα με ένα βιβλίο που γεννούσε όλη τη γκάμα των συναισθημάτων στον αναγνώστη και κυρίως ήταν φτιαγμένο από ένα σπάνιο ‘’σεναριακό’’ υλικό. Από τους Ακροβάτες του χρόνου και μετά ο Χανιώτης συγγραφέας παγίωσε ένα δικό του προσωπικό στιλ γραφής, κινήθηκε περισσότερο στα όρια της αστυνομικής φιλολογίας με τα δύο επόμενα βιβλία του (Αυτό που σου ξεφεύγει, Ιερά οδός μπλουζ), παρουσιάζοντας ιστορίες που είχαν ‘’δάνεια’’ από τον κινηματογράφο ή ακόμη και τον κόσμο των κόμιξ. Η ηρωίδα του ‘’Αυτό που σου ξεφεύγει’’ θυμίζει για παράδειγμα σε πολλά την BlackCat μια κλέφτρα με υπερ-δυνάμεις (η Σίσυ Βρανά του Κουτσάκη είναι κλέφτρα αλλά χωρίς υπερ-δυνάμεις ηρωϊδας βγαλμένης από τις σελίδες του Spider Man).

Δεν μπορώ να πω ότι κανένα από τα δύο με ενθουσίασε, χωρίς παράλληλα να με κουράσει ή να με απογοητεύσει. Απλά, η σύγκριση με τους Ακροβάτες του Χρόνου ήταν άνιση και άδικη για τις επόμενες δουλειές του. Έχοντας αποκτήσει μια μανιέρα ο Κουτσάκης πήγε στα… σίγουρα και στα ασφαλή. Η γρήγορη, σχεδόν, κινηματογραφική γραφή του και το σπάνιο πλεονέκτημα για Έλληνα συγγραφέα – το πηγαίο χιούμορ του- αποτελούν εγγυήσεις για την λογοτεχνική παραγωγή του. Μέχρι τουλάχιστον να γράψει τους επόμενους ‘’Ακροβάτες’’.

Δεν διάβασα ποτέ το ενδιάμεσο βιβλίο του ‘’Όταν ήταν ευτυχισμένος’’ που περιγράφεται ως μια πραγματεία για μια περίοδο της ζωής του Ελευθέριου Βενιζέλου και αμέσως μετά ήρθε το πρώτο μέρος μιας τριλογίας (όπως την έχει τουλάχιστον προαναγγείλει ο ίδιος) με την έκδοση του ‘’Καιρός για ήρωες’’. Ατυχώς, το βιβλίο παρουσιάζεται ως βιβλίο εφηβικής λογοτεχνίας, ίσως για εμπορικούς λόγους, ίσως γιατί έχει έφηβους ήρωες! Στην πραγματικότητα, είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με έφηβους ήρωες για ενήλικους αναγνώστες.

Το σκηνικό της ιστορίας είναι τα Χανιά, η εποχή είναι η σύγχρονη με αναφορές ακόμη και στην οικονομική κρίση, εξαιρετικές περιγραφές της πόλης, των συνηθειών και του τρόπου ζωής των Κρητικών και τα γνωστά πλεονεκτήματα της γραφής του στα οποία έχω ήδη αναφερθεί. Επιπρόσθετα, για μια ακόμη φορά ενσωματώνει αρμονικά στην πλοκή μικρά ή μεγάλα κομμάτια, ονόματα, καταστάσεις της καθημερινότητας. Οι δύο κεντρικοί χαρακτήρες είναι έφηβοι, μαθητές λυκείου, με όλα τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα της ηλικίας τους. Τόσο οι δύο κεντρικοί χαρακτήρες, όσο και οι υπόλοιποι έφηβοι που κινούνται δίπλα τους στην ιστορία προέρχονται από δυσλειτουργικές (κάθε μια με τον τρόπο της) οικογένειες και ο Γιώργος Δάντης με τον χαρισματικό Νικ ‘Εβανς καλούνται να λύσουν μια παράξενη ιστορία που ξεκινάει με την απόπειρα αυτοκτονίας μια συμμαθήτριας τους και την παράλληλη απόπειρα δολοφονίας μιας άλλης. Οι δύο έφηβοι ,λύνουν τον γόρδιο δεσμό χωρίς ακρότητες ή παράξενες ‘’εκκεντρικότητες’’. Απλά μετατρέπονται με ένα πολύ…. φυσιολογικό τρόπο σε αυτοσχέδιους ντεντέκτιβ. Η πλοκή είναι εξαιρετική, οι ανατροπές στη σωστή δοσολογία.

Ακριβώς, με την ίδια συνταγή ο Κουτσάκης παρουσίασε λίγο αργότερα και το δεύτερο μέρος της τριλογίας με τίτλο ‘’Μια ανάσα μόνο’’ και αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο ενός τρίτου βιβλίου για να συμπληρωθεί η τριλογία. Αναγκαία σημείωση: Μπορεί κάποιος να διαβάσει απευθείας το δεύτερο βιβλίο αφού υπάρχουν συνδέσεις με την ιστορία του πρώτου αλλά καθαρά για λειτουργικούς λόγους μάλλον η ανάγνωση πρέπει να ακολουθήσει γραμμική πορεία. Συμπερασματικά: Ο Κουτσάκης με το 7ο και το 8ο μυθιστορήματα του διατηρεί τα συγγραφική του κεκτημένα, αφήνει ικανοποιημένους τους αναγνώστες του αλλά σε καμία περίπτωση δεν κάνει την υπέρβαση.

 

ΥΓ. Και μια μικρή παρατήρηση που αφορά τον/την επιμελητή/τρια του βιβλίου: Θέση πλέι μέικερ στο άθλημα του βόλεϊ δεν υπάρχει. Προφανώς, ο ήρωας του Κουτσάκη ξεκίνησε από…. μπασκετμπολίστας αλλά με κάποιες αλλαγές στα χειρόγραφα μετατράπηκε σε αθλητή του βόλεϊ. Μόνο που δεν έγιναν σε όλα τα σημεία οι αναγκαίες αλλαγές.

 

Πολυχρόνης Κουτσάκης

Πολυχρόνης Κουτσάκης

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top