Fractal

Το κόκκινο σύμπαν του Κώστα Τσόκλη.

Από την Αντιγόνη Καράλη //

 

Tsoklis-2

 

Μία κολυμπήθρα με κόλλυβα, γλυκόπιοτο κρασί κι ένα ρόδι! Το φινάλε μιας βραδιάς που ξεκίνησε βουτηγμένη στο «κόκκινο». Το κόκκινο, που πολλές φορές το σκεπάζει το μαύρο, πάθος και οργή, δημιουργία και σκοτάδι αγκαλιά, κυριαρχεί στα στοιχειώδη νέα έργα του Κώστα Τσόκλη, που παρουσιάζονται στον Νέο Εκθεσιακό Χώρο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Έργα τα οποία ο Κώστας Τσόκλης δημιούργησε ως απάντηση στο αδυσώπητο πέρασμα του χρόνου, αντί απλώς να ανατρέξει στο πλούσιο παρελθόν του, αν και «οι εικόνες οι παλιές εξακολουθούν να οδηγούν τα βήματά μας». Ο τίτλος της έκθεσης που εγκαινιάστηκε την Παρασκευή, 6 Νοεμβρίου, «Στοιχεία για τη δημιουργία πιθανών αριστουργημάτων», περιλαμβάνει 85 πίνακες και κάθε πίνακας είναι φορέας ενός μηνύματος, απόφθεγμα εμπειρίας χρόνων και σοφίας ψυχής. Όλα τα έργα φωτίζουν καντήλια, ένα προσωπικό εικονοστάσι μιας ζωής, «χρόνια με τις πέτρες και με τα αίματα», αλλά και με «την ευθύνη του φευγαλέου παρόντος».

 

«Δεν είμαι καλός άνθρωπος» εξομολογήθηκε στον Θανάση Λάλα ο καλλιτέχνης ενώπιον του κοινού, στην εκδήλωση που ακολούθησε ταεγκαίνια στην αίθουσα «Banquet», με την οποία το ΜegaronPlusτίμησε τα 85 χρόνια ζωής και δημιουργίας του Κώστα Τσόκλη.Κατά τη διάρκειά της ο καλλιτέχνης συνομίλησε με τον Θ.Λάλα επί σκηνής για «Το Τι, το Πώς, και το Γιατί της δημιουργίας», ενώ στο πλαίσιο της συνομιλίας τους ακούστηκαν τρία αποσπάσματα από τη βιογραφία του Κώστα Τσόκλη που έγραψε η Ρέα Βιτάλη με τίτλο «Δεν πέθανα εγκαίρως» (εκδόσεις Διόπτρα). «Η αγάπη είναι εκείνο που πιο πολύ απ΄όλα μας σκλαβώνει. Δεν ξέρω ποιος από μας, με όλη την αγάπη που τρέφουμε για τους συντρόφους μας» δεν το ένιωσε, εξομολογήθηκε ο Κ.Τσόκλης. «Η αγάπη είναι μια σκλαβιά, μια αλυσίδα που μας σκλαβώνει. Και στο τέλος, όταν πεθάνουμε, έχουμε χρησιμοποιήσει ένα μικρό ποσοστό από τις δυνατότητες να δώσουμε και να πάρουμε χαρές και ηδονές. Τη φοβάμαι την αγάπη. Την έχω πληρώσει ακριβά και δεν τη θέλω πια. Μετατρέπει το πάθος του έρωτα σε τρυφερότητα. Την επιθετικότητα σε καλοσύνη. Κι αυτό αισθάνομαι ότι,τουλάχιστον εμένα, με ευνουχίζει».

Η βραδιά περιλάμβανε κι άλλες εξομολογήσεις από τον καλλιτέχνη στους προσωπικούς του φίλους αλλά και τους θαυμαστές του έργου του που είχαν κατακλύσει την αίθουσα. Όπως η ανάμνηση ενός άγουρου έρωτα, όταν στα 24 του χρόνια εισέβαλε στο σπίτι τής (τότε) αγαπημένης του Αλίκης κι εκεί, μπροστά στα μάτια της, έκοψε ένα του δάχτυλο και της το πρόσφερε ως «δώρο» όταν έμαθε ότι αρραβωνιάζεται. Ποια ήταν η Αλίκη γι’ αυτόν; «Μια φούστα κλος. Που άνοιγε τόσο γλυκά, ενώ κουνούσε τους γοφούς της(…) Πόσο ωραία περπατούσε η Αλίκη! Μέθυσε εκείνος. Μέθυσε κι εκείνη. Σαν από άρωμα τριανταφυλλιάς που υπήρχε στον κήπο του ποιητή Μυριβήλη, κάπου Στουρνάρη και Ερεσού(…) Από εκεί περνούσε ο Κώστας κάθε μέρα και της έκοβε ένα λουλούδι. Και το ακουμπούσε τρυφερά στο καβαλέτο της Αλίκης» όπως γράφει η Ρέα Βιτάλη στη βιογραφία του.

 

20151106_211157

 

Με αφετηρία τα αποφθέγματα του Κώστα Τσόκλη στα έργα του, η συζήτηση οδηγήθηκε σε διαφορετικά μονοπάτια: τέχνη, αρχαίο και σύγχρονο, πληροφόρηση, γνώση. « “Χρόνια αιώνες μέσα στη θεία άγνοια σοφός”: Πολλές φορές έχω γνωρίσει ανθρώπους που δεν είχαν την ευκαιρία να μάθουν και περιέργως ξέρουν. Και γνώρισα πολλούς άλλους που, ενώ είχαν μάθει, τελικά δεν ξέρουν» σχολιάσε ο καλλιτέχνης. «Και δεν ξέρουν αυτό που θα έπρεπε να μας φωτίσει, θα ήταν χρήσιμο για τη ζωή μας. Σήμερα μάλιστα, που τα μηχανήματα ξέρουν περισσότερα από τους σοφότερους ανθρώπους, προτιμώ ένα μηχάνημα για τη στιγμή που έχω ανάγκη μια πληροφορία και μια επικοινωνία με ανθρώπους που δεν ξέρουν και που μπορεί να μου αναστήσουν, να μου βγάλουν από το τίποτα εκείνο που προσδοκούσα σε ολόκληρη τη ζωή. Από εκείνους που ξέρουν δεν περιμένω σχεδόν τίποτα. Από εκείνους που δεν ξέρουν περιμένω τα πάντα» κατέληξε.Η έκθεση είναι παραγωγή του Δημοτικού Μουσείου «Κώστα Τσόκλη» της Τήνου και θα φιλοξενείται από το Μέγαρο Μουσικής μέχρι την 10/1/2016.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top