Fractal

Κώστας Κρεμμύδας: “Από την εποχή του Ηράκλειτου ξόρκιζαν την ακινησία”

Συνέντευξη στη Νιόβη Ιωάννου // *

 

kremmydas_1

 

Ανατρεπτικός, ασυμβίβαστος ο Κώστας Κρεμμύδας, ποιητής και εκδότης του λογοτεχνικού Μανδραγόρα, υπηρετεί τα ελληνικά γράμματα με αστείρευτο πνεύμα και πάθος απαράμιλλο, προσηλωμένος με απόλυτο τρόπο στον ποιητικό λόγο και στην πλούσια ελληνική γλώσσα μας.

Η παρουσία του στο χώρο της λογοτεχνίας είναι στάση ζωής προς μίμηση…

 

-Θα ξεκινήσω από το παρελθόν στα Παιδικά σας χρόνια. Από πότε νιώσατε ότι θα ακολουθήσετε την τέχνη της λογοτεχνίας;

Στο εξατάξιο Γυμνάσιο του Κολωνού όταν ο Γυμνασιάρχης μας, ονόματι Βαγιανός, μας έβαλε (εθελοντικά) να μετατρέψουμε κάποιο πεζό σε ποίημα. Μάλλον τα κατάφερα.

 

-Ποια άλλη τέχνη σας αρέσει εκτός από τη λογοτεχνία;

Ζωγραφική, θέατρο, μουσική, κινηματογράφος, φωτογραφία, τα πάντα όλα.

 

-Συνηθίζετε να τσακίζετε τις σελίδες των βιβλίων σας;

Όχι, ποτέ, ίσως λίγη άμμο της Γαύδου να τα πασπαλίζει και ν’ ανταμώνουμε ξανά τον χειμώνα τυχαία.

 

– Ποια δυναμική σκέψης –έμπνευσης ενεργεί στη φαντασία σας;

Ο δρόμος

 

-Πόσο σας απελευθερώνει η συγγραφή, πόσο ξεγυμνώνεται πάνω στο χαρτί, ο συναισθηματικός σας κόσμος;

Στη Γαύδο κάνω γυμνισμό. Το ίδιο και στο γράψιμο.

 

-Ταυτίζεστε με τους ήρωές σας;

«Η μαντάμ Μποβαρί είμαι εγώ»

 

-Σας διακατέχει αγωνία όταν γράφετε ένα βιβλίο;

Περισσότερο όταν το σκέφτομαι στο χαώδες μυαλό μου. Μόνο που τα ξεχνώ όταν καταφέρνω να εξοικονομήσω χώρο και χρόνο για γράψιμο.

 

-Πόσο λυτρωτική είναι για σας η γραφή;

Θεωρώ πως είναι το μόνο (μαζί με το διάβασμα) που ξέρω να κάνω. Μόνο που φοβάμαι πως είναι άχρηστη δεξιότητα ή μάλλον συνήθεια.

 

kremmydas_2

 

-Υπάρχει στην πραγματικότητα το στοιχείο της αφοσίωσης ανάμεσα στους ανθρώπους ή μόνο στη λογοτεχνία συμβαίνει αυτό κι έτσι εξιδανικεύονται οι μεγάλες αγάπες στις σελίδες της;

Παρότι αγοραφοβικός νομίζω ότι η ζωή και η γραφή μου είναι ανθρωποκεντρικά και δημόσια –σαν τις εταίρες ή τις εταιρίες.

 

-Ωφελιμότητα της Κριτικής στη λογοτεχνία;

Θα ’ταν μεγάλη αν υπήρχε.

 

-Λογοτεχνικά βραβεία;

Ηθική επιβράβευση από συνήθως ανήθικους οργανισμούς.

 

-Τι συναισθήματα νιώθετε μετά την επιβράβευση κάποιου έργου σας;

«Το θέμα είναι τώρα τι λες;»

 

-Τι μπορεί να κάνει η τέχνη σήμερα;

Περισσότερα απ’ ότι η πολιτική.

 

mandragoras_mag

 

-Το θέατρο είναι ένας μαγικός χώρος που σε γεμίζει γνώση κι έμπνευση. Συμβαίνει και σε εσάς;

Συνήθιζα από τα φοιτητικά μου χρόνια να παρακολουθώ συστηματικά ακόμα και τις (εν γνώσει μου) κακές παραστάσεις. Μπορεί πια να μην έχω το χρόνο ή την αντοχή, αλλά πάντως δεν το μετάνιωσα.

 

-Είναι απαραίτητο να ταξιδεύει ένας συγγραφέας για να εμπλουτίζει τις γνώσεις του;

Μπορείς να ταξιδεύεις ακόμη και στο καφενείο και να μαθαίνεις ακόμη και στο γήπεδο.

 

-Η γραφή μπορεί ν’ αλλάξει τη σκέψη των ανθρώπων και κατά προέκταση των κόσμο;

Ίσως κάποτε τα καταφέρει.

 

-Τι βιβλία διαβάζετε;

Συναντήθηκα ξανά με την «Αρχαία σκουριά» της Μάρως Δούκα και του Κοσμά πολίτη «Στου Χατζηφράγκου».

 

-Έχετε ανοιχτή σκέψη ή περιορίζετε τη δράση σας στις συνθήκες της ζωής;

Παλιότερα βαριόμουν τα κλασσικά φαγητά της μάνας μου. Σήμερα αναπολώ τα λαδερά φασολάκια αλλά δεν υπάρχει κανείς να τα μαγειρέψει.

 

-Παρ’ όλη την εμπειρία που έχετε αποκτήσει στη ζωή, επαναλαμβάνετε τα ίδια λάθη;

Δεν ξέρω ακόμα πού σταματούν τα λάθη και πού ξεκινούν οι υποκειμενικές αδυναμίες και αδεξιότητες.

 

-Αλλάζει ο άνθρωπος ή προσαρμόζεται με το πέρασμα του χρόνου σε ό,τι του φέρνουν οι στιγμές;

Κάθε στιγμή είναι μοναδική, άρα και η ζωή του κάθε ανθρώπου εναλλασσόμενη. Η προσαρμογή σε τόπους χλοερούς γίνεται ερήμην και εν αγνοία μας.

 

-Έχετε χάσει ευκαιρίες στη ζωή σας που θα σας οδηγούσαν σε ευκολότερες λύσεις, σε νέους δρόμους;

Νομίζω ότι γενικά όλα τα κάνω δύσκολα στη ζωή μου. Μόνο τα πρωταθλήματα του Ολυμπιακού τα κερδίζουμε άνετα.

 

kremmydas_3

 

-Κάθε μας πράξη είναι πολιτική;

Ανθρώπινη.

 

-Πιστεύετε στους πολιτικούς, στην πολιτική;

Πιστεύω στην συμμετοχή όχι στην εκπροσώπηση. Δεν εκχωρώ τη ζωή μου, διεκδικώ τα δικά μου λάθη όχι τα συμφέροντα άλλων.

 

-Πόσο σας θλίβει προσωπικά η κατάσταση που βιώνουμε και πως μπορούμε ν’ αντιδράσουμε για να υπάρξει κάποιο αποτέλεσμα;

Στο δρόμο, στο δρόμο/ να διώξουμε το φόβο. Η δύναμή μας, ο κόλαφός τους.

 

-Πίσω από κάθε σφάλμα και οδυνηρή απώλεια αναζητάτε το κρυμμένο δίδαγμα. Αυτός θα μπορούσε να είναι ένας τρόπος υπέρβασης του πόνου;

Κάποιος δάσκαλός μου έλεγε πως καλές είναι οι εμπειρίες αλλά κάποιες φορές θα ’ταν καλύτερο να λείπανε…

 

-Ποιο είναι το πολυτιμότερο πράγμα που αγαπάτε στη ζωή σας;

Ο γιος μου Θανάσης-Μύρων.

 

-Ποια όμορφη στιγμή της ζωής σας νοσταλγείτε περισσότερο;

Όταν συναντούσα τυχαία τον πατέρα μου Αιόλου και Πανεπιστημίου γωνία. Τον φίλαγα κι ύστερα ανταλλάσσαμε την αμηχανία μας.

 

-Τι αγαπάτε περισσότερο στη ζωή σας;

Τον γιο μου Θανάση-Μύρωνα.

 

-Ποια αρετή θεωρείται πιο σημαντική;

Να παραμένεις «δίπους», κατά τον χρησμό, έως τέλους.

 

-Έχουμε μια πλούσια γλώσσα, Ποια είναι για εσάς η ωραιότερη λέξη;

«Σύντροφος», δε μοιράζεσαι απλώς μια κάμαρα, αλλά τρως και από το ίδιο πιάτο. Η άλλη είναι τα «Συμπόσια».

 

-Ήθος, ελευθερία, δημιουργία, αγάπη, μοναξιά. Πόσο ρόλο παίζουν στη ζωή σας;

Νομίζω ότι βαραίνουν αν κι αυτό το βεβαιώνουν οι άλλοι.

 

-Σας φοβίζει το πέρασμα του χρόνου;

Από την εποχή του Ηράκλειτου ξόρκιζαν την ακινησία.

 

-Τι γράφετε τώρα

Μια νουβέλα για τον Ολυμπιακό με τίτλο «Ερυθρόλευκη τρέλα» και υπότιτλο: μ@λ@κ@ Κοντονή (δις)/ στα γήπεδα πηγαίνουνε και αριστεροί

 

-Καλή επιτυχία, σας ευχαριστώ πολύ.

Κι εγώ, από καρδιάς.

 

 

* Η Νιόβη Ιωάννου πέρασε τα παιδικά κι εφηβικά της χρόνια στο Ναύπλιο, ασχολήθηκε με το παιδικό θέατρο και τη διδασκαλία γαλλικών. Έχει γράψει δύο ποιητικές συλλογές «ΦΩΣ-2» εκδόθηκε το 2013 από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη. «Σε στΗχο πλάγιο και μόνο» εκδόθηκε το 2014 από τις εκδόσεις Οσελότος. «Εις Άτοπον» υπό έκδοση. από τις εκδόσεις Μανδραγόρα.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top