Fractal
Home / Το εργαστήρι του συγγραφέα / Ο Κώστας Καβανόζης στο Εργαστήρι του συγγραφέα
27/05/2015, 12:32 μμ

Ο Κώστας Καβανόζης στο Εργαστήρι του συγγραφέα

 

DSC_0371

 

Από δεύτερο χέρι

 

Το χαρτόκουτο είναι ένα βιβλίο φτιαγμένο με υλικά από δεύτερο χέρι: αναπτήρες που χάλασαν, σημειώματα που πετάχτηκαν, καθρεφτάκια που έσπασαν, ξεραμένα λουλούδια, ξεθωριασμένες φωτογραφίες, άχρηστες από καιρό ιατρικές εξετάσεις, μαθητικά διαγωνίσματα, στιχάκια σε συρτάρια χωμένα.

Γεννήθηκε πριν από πέντε περίπου χρόνια, προϊόν μας παραγγελίας που ακόμα εκκρεμεί. Στην αρχή πήγε να γίνει διήγημα, γρήγορα κατάλαβα όμως ότι μπορεί να χωρέσει μέσα του πολύ περισσότερα από όσα είχα υπολογίσει αρχικά. Έτσι, για δύο περίπου χρόνια μάζευα κι έκλεινα αδιακρίτως εντός του οτιδήποτε παλιό και φθαρμένο ξέθαβα. Σκάλισα τετράδια, έψαξα ντουλάπια, πήρα τηλέφωνα, ρώτησα φίλους, έστησα αυτί, έκλεψα αναμνήσεις, θυμήθηκα. Το προφανές ίσως άργησα λίγο να το αντιληφθώ: δεν είναι όλα τα μεταχειρισμένα υλικά ανακυκλώσιμα, δεν είναι όλα τα σκουπίδια χρήσιμα στον ρακοσυλλέκτη.

Κατέληξα έτσι, μετά από αυστηρή διαλογή στα άλλα τρία χρόνια που πέρασαν, να κρατήσω λίγα. Αν είναι τα πιο χρήσιμα, τα πιο καλοδιατηρημένα στον χρόνο ή τα πιο γυαλιστερά δεν το γνωρίζω. Γνωρίζω πάντως ότι στη διαλογή αυτή η ποιητική, όπως τη λένε, διάθεση πάτησε πόδι. Και με έκανε να θέλω τελικά να διαλέξω εκείνα απ’ όλα που θα μπορούσα να ταιριάξω πιο πολύ με στιχάκια, στιχάκια αδέξια όμως. Τέτοια που μοίρα τους είναι να μείνουν για πάντα μικρά κι ατσούμπαλα και να μην αξιωθούν ποτέ να γίνουν στίχοι κανονικοί. Ένα τέτοιο στιχάκι θα μου άρεσε να είναι το κάθε κεφάλαιο του βιβλίου, το κάθε αναμνηστικό μπιχλιμπίδι που φυλάει στο χαρτόκουτό του ο μικρός Χρηστάκης.

Ο Χρηστάκης που έγινε με τα χρόνια Χρήστος αλλά αρνήθηκε ή δεν μπόρεσε να το καταλάβει. Κι ένα μόνο πράγμα μπορεί να λέει και να ξαναλέει τελικά για τον εαυτό του, που το είχε μάλιστα γράψει απ’ τα δεκαπέντε του κιόλας: δεν θα γίνω ποτέ ποιητής αλλά η νύχτα είναι ωραία. Κι ένα μόνο πράγμα μπορεί να κάνει ξανά και ξανά, αυτό που έμαθε πιο καλά απ’ όλα όσο τα χρόνια περνούσαν: να απλώνει μια κλαψουρίζοντας και μια χασκογελώντας τα χέρια του για να πιαστεί από το κλαδί της μνήμης καθώς τον παίρνει μαζί του το κελαρυστό ποταμάκι του χρόνου, που δυναμώνει σιγά σιγά. Μόνο που το κλαδί είναι ψεύτικο, πλαστικό και το ποταμάκι από πλαστελίνη, να την πλάθει κάνα παιδάκι στα χέρια του κάνοντας χάζι.

 

xartokouto

 

* Ο Κώστας Καβανόζης γεννήθηκε στην Κομοτηνή το 1967. Είναι φιλόλογος και διδάσκει στη Μέση Εκπαίδευση. Κυκλοφορούν τα βιβλία του Χοιρινό με λάχανο (2004, Κέδρος), Του κόσμου ετούτου (2009, Κέδρος) , Όλο το φως απ’ τα φεγγάρια (2011, Πατάκης), Το χαρτόκουτο (2015, Πατάκης).

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top