Fractal

Δύο ποιήματα

του Κώστα Καράμπελα //

 

judith-500-w1

 

Γκρεμίσματα

Γκρεμίσματα
κακοφτιαγμένων δρόμων,
χαλάσματα ανέστιων οικημάτων
και αφίσες μιας έντυπης ρυμοτομίας ιδεών
και άχρωμων συναισθημάτων
είμαστε.

Σε πόλεις στοιχειώνουμε
κάποιου χρόνου,
στην ματαιοδοξία αυτής της σκόνης.
Σαθροί και σάπιοι.

Τρώμε από τις σάρκες μας
μήπως και ξεγυμνώσουμε
κάποιες υστερόφημες αθανασίες
κι εδράζουμε
τις όποιες πίστεις
πάνω στα αδόκιμα
και στις εκσφαλματώσεις της λογικής.

 

Όλες μας οι απολαύσεις

Όλες μας οι απολαύσεις
σε κουτιά αναψυκτικών,
σε μπουκάλια οινοπνευματώδη
και περιτυλίγματα αρωματισμένων γλυκών
πλέον περιορίζονται.

Το χώμα, τα δέντρα και όλη η φύση
έχει μεταφραστεί σε μηδέν κι ένα.

Το άγγιγμα και το συναίσθημα
έγιναν λεκτικά αποκυήματα
συναιρεμένα και συγκοπτόμενα.

Εγώ κι εσύ
φωτογραφίες είμαστε
αγέραστες
στατικές ή κινούμενες
με μια ψευδαίσθηση τρισδιάστατη ζωντάνιας.

Όλη μας η ζωή
ένα άνοιγμα κι ένα κλείσιμο
ενός διακόπτη.

Η τόση μας απόσταση
μια οικεία ευγένεια.
Η τόση μας ανωνυμία
μια γνώριμη ελευθεριότητα.

Γιατί κανείς να αναρωτηθεί;

Οι σκεπτόμενοι δεν υπάρχουν
ούτε καν σε αγάλματα.

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top