Fractal
Home / ΒΙΒΛΙΟ / ΣΙΝΕΜΑ / «Οι πλαστογράφοι της Ιστορίας»
11/11/2015, 7:45 μμ

«Οι πλαστογράφοι της Ιστορίας»

Του Κωνσταντίνου Ι. Κορίδη //

 

 Εισήγηση-ομιλία με αφορμή την προβολή του ντοκιμαντέρ «Οι πλαστογράφοι της Ιστορίας» στο πλαίσιο του 3ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ AegeanDocs 2015 (Μυτιλήνη, 10/2015),

 

b3

 

 

Η άρνηση του Ολοκαυτώματος, της βιομηχανοποίησης του θανάτου εκατομμυρίων ανθρώπων πριν την έναρξη και κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου από τους Ναζί, αποτελεί το λιγότερο ιστορική γελοιότητα. Από τους απελευθερωτές των στρατοπέδων συγκέντρωσης Συμμάχους, τους επιζήσαντες αυτών, τις πολυάριθμες δικές των εγκληματιών πολέμου, τις ιστορικές κι επιστημονικές έρευνες όσο κι από τις εξομολογήσεις πολλών Ναζιστών συμπεραίνεται με μαθηματική ακρίβεια η θλιβερή ύπαρξη του Ολοκαυτώματος.

 

Μπορεί, όμως, κάποιος να το αμφισβητήσει; Κατά την ταπεινή άποψή μου η απάντηση είναι ναι, χωρίς φυσικά να δηλώνει ότι συμπλέουμε με την όποια γελοία κι ανακριβή τοποθέτηση του οποιουδήποτε αρνητή.

Είναι σωστή η ποινικοποίηση της άρνησης του Ολοκαυτώματος, της Γενοκτονίας των Αρμενίων ή και της Γενοκτονίας των Ποντίων, όπως ισχύει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες; Εδώ η απάντηση, κατά τη γνώμη μου πάντα, είναι όχι. Οι ιστορικές γελοιότητες, οι ανεδαφικές αναφορές ακόμη και οι προσπάθειες διαστρέβλωσης της Ιστορίας, δεν αντιμετωπίζονται με φυλακίσεις και διωγμούς, αλλά με ιστορικές εγγραφές κι έρευνες, συνέδρια και με διάλογο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πόσο ανθρώπινο αίμα έχει χυθεί στον πλανήτη μας και στο διάβα των αιώνων για να εκφραζόμαστε ελεύθερα. Άλλωστε οι ναζιστές ήταν εκείνοι που πριν την έναρξη του πόλεμου στείρωναν τους ομοφυλόφιλους επειδή ήσαν δήθεν διαφορετικοί κι επικίνδυνοι.

Οι αρνητές, οι πλαστογράφοι δεν πρέπει ν’ αντιμετωπίζονται ως εγκληματίες του ποινικού δικαίου, αλλά ως ημιμαθείς, ιστορικά ανεδαφικοί και μερικές φορές ως άτομα που επιδιώκουν, μέσω των δήθεν αναθεωρητικών απόψεών τους, την προβολή και το χειροκρότημα του «κοινού» τους.

Η παραπάνω τοποθέτησή μου, βέβαια, δεν ισχύει όταν αυτοί συμμετέχουν ενεργά σε διαδηλώσεις παράνομων, νεοναζιστικών, εγκληματικών οργανώσεων. Όταν αποδέχονται θέσεις καθοδήγησης νέων σε ποινικά κολάσιμες πράξεις κι όταν, φυσικά, προσβάλλουν με το χειρότερο τρόπο τα θύματα του Ολοκαυτώματος. Στο σημείο αυτό οφείλει η πολιτεία να υπερασπίσει τη δημοκρατία και τα δικαιώματα των πολιτών, ν’ αμυνθεί μέσω της νομικής οδού.

Στο ντοκιμαντέρ «Οι πλαστογράφοι της Ιστορίας» που προβλήθηκε στο πλαίσιο του 3ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ AegeanDocs 2015 (Μυτιλήνη, 10/2015) , οφείλουμε να δώσουμε συγχαρητήρια για την επιμονή των συντελεστών στη διατήρηση της ιστορικής μνήμης, που είναι απαραίτητη για ένα καλύτερο αύριο και για την προφύλαξη της ανθρωπότητας από παρόμοια γεγονότα, όπως γράφει κι ο Άλιστερ Χορν στον πρόλογο του σημαντικού βιβλίου «Η μάστιγα του ναζισμού» (εκδ. Ιωλκός, 2007):

 

 

Στο μυθιστόρημα, «Η Πανούκλα» («La Peste»), o μεγάλος Γάλλος συγγραφέας και ανθρωπιστής, Αλμπέρ Καμύ, περιγράφει απελπιστικά εύστοχα, πώς μια πανούκλα που σπέρνουν ποντικοί, εξοντώνει μια σύγχρονη πόλη. Η πανούκλα είναι στη πραγματικότητα μια παραβολή για τα συνολικά δεινά του χειρότερου εαυτού της ανθρωπότητας, του ολοκληρωτισμού και του δεσποτισμού. Στο τέλος του έργου –παρότι φαίνεται πως έχει νικηθεί προσωρινά– ο Καμύ μάς προειδοποιεί πως «ο βάκιλος της πανούκλας δεν πεθαίνει και δεν εξαφανίζεται ποτέ εντελώς. Κοιμάται για πολλά χρόνια», ώσπου τα ποντίκια ξυπνούν και πηγαίνουν να «πεθάνουν σε μια ευτυχισμένη πόλη».

Ναι, η πανούκλα είναι πάντοτε παρούσα, περιμένοντας τη στιγμή που θ’ αποδράσει, αναζητώντας το κατάλληλο έδαφος όπου θ’ αναπαραχθεί…

 

Ως απάντηση στους αρνητές και πλαστογράφους της Ιστορίας θα μου επιτρέψετε να σας διαβάσω ένα μικρό απόσπασμα από το ίδιο βιβλίο:

 

Για όσους δεν άκουσαν ποτέ το βηματισμό της μπότας στο δρόμο του χωριού τους ή την Gestapo να χτυπά την πόρτα τους, για όσους δεν είδαν 50 φίλους και γείτονες να εκτελούνται στην αγορά ως αντίποινα για την ενέδρα σε βάρος ενός και μόνο Γερμανού αγγελιαφόρου, για όσους δεν είδαν ν’ αρπάζουν τις κόρες και τους γιους τους μέσα στη νύχτα χωρίς να τους ξανασυναντήσουν ποτέ, για όλους αυτούς λοιπόν, όλα αυτά φαντάζουν απίστευτα και εξωπραγματικά.

Η δολοφονία περισσότερων από 5.000.000 Ευρωπαίων Εβραίων απ’ τους Γερμανούς, συνιστά το μεγαλύτερο έγκλημα στην παγκόσμια ιστορία. Το γεγονός ότι δεν εξοντώθηκε ολόκληρος ο εβραϊκός πληθυσμός της Ευρώπης, οφείλεται μόνο και μόνο στο ότι οι Ναζί [ευτυχώς] έχασαν τον πόλεμο πριν ολοκληρώσουν την τελική λύση του Εβραϊκού Ζητήματος.

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top