✔ Παίζοντας με το «3» και τον Κωνσταντίνο Παπαχαράλαμπο

Συνέντευξη στην Αγγελική Λάλου //

 

Με αφορμή την τελευταία του ποιητική συλλογή κάνουμε μια συζήτηση εφ’ όλης της ύλης – με 10 + 3 ερωτήσεις!

-Ποια είναι η δική σου «Αγία Τριάδα»;

Χαχα! Ωραία ξεκινάμε, Αγγελική. Μια απ’ τις Άγιες Τριάδες του 3 είναι το εγώ και το εσύ μαζί σε μια απλή φωτογραφία. Γενικότερα, μια άλλη δική μου αγαπημένη τριπλέτα συμβίωσης κι ισορροπίας, είναι η εξελισσόμενη τεχνολογία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και το βιώσιμο περιβάλλον. Αυτό δηλαδή που εγώ αντιλαμβάνομαι ως νεοφουτουρισμό (neofuturism) και με τον ένα ή τον άλλον τρόπο εξερευνώ από το πρώτο μου βιβλίο.

-«K – On», «Είναι», «3: Ανθρώπων Ιστορία» – πες μας γι’ αυτή την πορεία.

Χαίρομαι που το βλέπεις ως πορεία, γιατί πραγματικά δουλεύω κάθε βιβλίο-project σαν έμμεση συνέχεια του προηγούμενου. Το K – On (Εντευκτήριο, 2011) είναι το project για το νέο ξεκίνημα, βουτηγμένο σε ηλεκτρονική μουσική, σε χάρτες-ποιήματα και interactive διαλόγους. Έτσι ξεκινά ο νεοφουτουρισμός.

Το Είναι (ΦΡΜΚ, 2015) ήρθε μετά ως project των σημείων του χώρου για τη ζωή που συμβαίνει ταυτόχρονα. Ναι το σώμα είναι φθαρτό κι εγώ προσπαθώ να το αποδεχθώ ως αυτό που είναι τώρα, σαν ένα σημείο όπου η ζωή προχωρά προς το τέλος της κάθε λεπτό. Δεν έχουμε φτάσει ακόμη στο αθάνατο – ίσως δε θα μπορέσουμε και ποτέ. Πάντως το Είναι κάνει τον ηδονιστικό διαλογισμό του και συνδυάζει mantra και κλασικά disco κομμάτια με ποιήματα που έχουν σπάσει στα κομμάτια τους πάνω στη σελίδα. Γιατί ηδονιστικός; Γιατί επιθυμώ, άρα υπάρχω.

Το 3: Ανθρώπων Ιστορία (Κουκουνάρι, 2018) είναι το υβριδικό ποπ project για την επανάληψη του εγώ στα social media. Το βιβλίο απαντά στις βασικές ερωτήσεις της γεωγραφίας: π.χ. ποιος, πού, πότε, γιατί (και τώρα μωρό μου τι); Στο 3 ήθελα να δημιουργήσω ένα νέο στιλ αφηγηματικού/πεζού ποιήματος το οποίο δομείται από τα hooks της ποπ μουσικής και το ανθρώπινο βίωμα. Συνδύασα αυτά τα κείμενα με άλλα που έχουν χρώματα και σχήματα. Το 3 λειτουργεί στο μυαλό μου σαν κόμικ της καθημερινότητας των social media (όπου κάθε σελίδα είναι κι ένα άλλο post), αλλά και ως alternative συναυλία με πολλούς θεατές-αναγνώστες-τραγουδιστές-performers. Χορεύουμε;

Πρόθεση, σε κάθε βιβλίο μου, είναι η εξέλιξη της γλώσσας, η διεύρυνση των ορίων και των δυνατοτήτων της. Φυσικά ο πειραματισμός συνεχίζεται.

-Καβάλα, Θεσσαλονίκη, Λονδίνο – τι σημαίνουν αυτές οι πόλεις για σένα;

Είμαστε αυτό που ζούμε – κι αυτό που ονειρευόμαστε. Είναι λοιπόν οι πόλεις που με καθόρισαν σαν άνθρωπο. Ακόμη κι όσα απέρριψα από αυτές. Χωρίς την Καβάλα, τη Θεσσαλονίκη και το Λονδίνο δεν θα είχα γράψει τίποτε από αυτά που έγραψα.

-Τι είναι «ποπ» για σένα και πώς το ενσωματώνεις στην ποίησή σου;

Ποπ για μένα σήμερα είμαστε όλοι εμείς που βρισκόμαστε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στα social media. Εμείς που βάζουμε το έξυπνο κινητό στο χέρι και τραβάμε μια σέλφι. Εμείς που ανεβάζουμε status, τραγουδάκια, άρθρα, σχολιάζουμε με σχόλια ή μηνύματα, εμείς που ανεβάζουμε άφθονες, αληθινές ή ψεύτικες, φωτογραφίες στο Instagram, εμείς που δεν σταματάμε τις λεξούλες στο Twitter. Όλοι εμείς που αναπαράγουμε τον εαυτό μας δηλαδή, με δική μας επιλογή, σαν νέα βιομηχανική παραγωγή του εγώ μας. Αυτός ο κινούμενος καθρέφτης του εγώ, που πάντα υπήρχε στην ιστορία των ανθρώπων, τώρα πιστεύω ότι καλύπτει τη γη μέσω της τεχνολογίας. Αυτή είναι η εποχή μας, η εποχή των social media. Αυτή είναι η ποπ σήμερα. Αυτό εξερεύνησα και στο 3: Ανθρώπων Ιστορία. Ναι, το 3 είναι η δική μου ποπ.

-Ας παίξουμε τώρα ένα παιχνίδι με το 3: ποιες είναι οι 3 πιο σημαντικές ιεροτελεστίες μέσα στη μέρα σου;

Ο πρωινός καφές, 3 με 4 λίτρα νερό (ο γυμναστής μου θα ήταν περήφανος) και τουλάχιστον λίγες σελίδες διάβασμα από ένα ή περισσότερα καλά βιβλία.

-Ποια είναι τα 3 βιβλία που έχεις πάντα στο κομοδίνο σου;

Συνέχεια αλλάζουν αυτά. Οπότε ας σου πω ότι αυτόν τον καιρό έχω τις υπέροχες Ωδές (Ωδαί) του Κάλβου (στην κριτική έκδοση του Filippo Maria Pontani), το Άρωμα: η πολιτισμική ιστορία της οσμής (C. Classen, D. Howes, A. Synnott – είναι απλά συναρπαστικό) και το Performance Art: from Futurism to the Present της μεγάλης RoseLee Goldberg. Βέβαια, κυρίως, διαβάζω στον καναπέ μου, όχι στο κρεβάτι, τα βιβλία λοιπόν απλά μετακινούνται μαζί μου μέσα στο σπίτι. Το καλύτερο feng shui.

-Τα τρία πιο αγαπημένα μέρη σου στον κόσμο;

Δύσκολα μου βάζεις! ΟΚ ας προσπαθήσω: Tate Modern, το κρεβάτι μου και το γυμναστήριο.

-3 ποιήματα ή 3 στίχους που ξέρεις από καρδιάς;

Θα σου πω 3 στίχους που έρχονται συχνά στο μυαλό μου για διάφορους λόγους: Σκοπός της ζωής μας είναι η αγάπη (Ανδρέας Εμπειρίκος). Η θάλασσα είναι πάντα μακριά (Μιχαήλ Μήτρας). Στον έρωτα δοθήκαν ευτυχείς (Κ. Π. Καβάφης).

-3 πρόσωπα –εν ζωή ή όχι– που θα ήθελες να γνωρίσεις;

Τη βασίλισσα της αρχαίας Αιγύπτου Νεφερτίτη. Θα λέγαμε πολλά κουτσομπολιά με τα άπταιστα αιγυπτιακά μου (#not). Τέλος πάντων περνούσε ωραία με τον Ακενατόν; Άλλαξε πραγματικά η Αίγυπτος στα χρόνια της;

Τον Andy Warhol. Να του διάβαζα από το 3. Και να του έβαζα ν’ ακούσει λίγη Kylie Minogue. Και μετά να γράφαμε σενάριο-ποίημα για καμιά πειραματική (και ποπ) ταινία.

Και φυσικά τον Κ. Π. Καβάφη.

-3 πράγματα χωρίς τα οποία δεν μπορείς να ζήσεις;

Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς τέχνη. Δηλαδή δεν μπορώ να ζήσω χωρίς έναν τρόπο ανάλυσης, απόρριψης, εμβάθυνσης, κατανόησης ή και αλλαγής του κόσμου. Φυσικά κομμάτι της τέχνης είναι και η ποίηση – κι εμένα μ’ ενδιαφέρει η σύνδεση της ποίησης με άλλες τέχνες και πρακτικές, όπως η ζωγραφική, το installation, η performance, η video-art, η χαρτογραφία κι η γεωγραφία (και ως επιστήμες), η τεχνολογία (και τέχνη) των υπολογιστών και του artificial intelligence, η μουσική, η μόδα, η χημεία.

Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς ελευθερία. Ελευθερία είναι η αγάπη, οι καλοί φίλοι, η αγάπη μέσα στην οικογένεια, τα όνειρα, τα ταξίδια, η σπίθα ν’ ανακαλύπτεις νέα γνώση και ζωή.

Θα ήταν μεγάλη παράλειψη αν δεν αναφέρω εδώ και την αγαπημένη μου βελγική πραλίνα, σκέτη live ποίηση κι αυτή. Συμφωνείς έτσι;

-3 αναμνήσεις που σε κάνουν ευτυχισμένο;

Θυμάμαι πως: όταν μου είχε γίνει πρόταση να κάνω performance για το Είναι στην Velorose Gallery εδώ στο Λονδίνο το 2016. Είχα βρεθεί τυχαία σ’ ένα ωραίο event και κάποια στιγμή βρέθηκα να μιλάω με τον επιμελητή που ετοίμαζε έκθεση σχετική με το σώμα, στην αποδοχή του οποίου εργάστηκα πάνω στο Είναι. Match. Θα ήταν η πρώτη μου ολοκληρωμένη performance στο Λονδίνο, θα γινόταν στα αγγλικά – ήμουν τρομερά χαρούμενος που είχα μια τέτοια πρόκληση μπροστά μου. H performance πήγε καλά (happy end) κι ετοιμάζουμε και νέα πράγματα. Βλέπεις δε σου μιλάω για ευτυχία, δεν ξέρω ακριβώς τι σχέση έχω μαζί της. Η χαρά πάντως είναι μια φίλη μου. Παρέα της ο χρόνος.

Θυμάμαι πως: ήταν οι ατέλειωτες βόλτες με φίλους, απ’ το πρωί ως το βράδυ, όταν ήμουν φοιτητής στην Πολυτεχνική στη Θεσσαλονίκη. Ναι, χρόνια μαγικά.

Θυμάμαι πως: θέλω να πιστεύω ότι τα καλύτερα δεν έχουν έρθει ακόμη. Πιστεύω στο μέλλον. Πιστεύω στη χαρά. Πιστεύω και στη θέληση, στην προσπάθεια, στο καλύτερο δυνατό (τέλειο δεν υπάρχει). Αφήνω λοιπόν ένα κενό εδώ. Ένα θυμάμαι πως που θα ήθελα να πω πολύ αργότερα.

-3 εμπειρίες που σε κάνουν περήφανο;

Ότι σπούδασα αγρονόμος και τοπογράφος μηχανικός στη Θεσσαλονίκη, ότι κατάφερα να σταθώ οικονομικά στα πόδια μου μετά τις σπουδές μου, ότι κάνω αφιλοκερδώς professional mentoring στο City, University of London από το 2012.

-3 όνειρα που θες ακόμα να πραγματοποιήσεις;

Performance στην Tate Modern. Δεν ξέρω πότε, δεν ξέρω ακριβώς πώς, ξέρω όμως ότι έχω σκεφτεί τι θέλω να κάνω. Ξέρω ότι είναι δύσκολο και γνωρίζω ότι θα δουλέψω πολύ πάνω σε αυτό.

Επίσης: ταξίδια σε Αίγυπτο, Περού, Αμερική, Ασία. Ταξίδια πολλά. Μέχρι στιγμής έχω γυρίσει κάποιες χώρες της Ευρώπης.

Και: όνειρο είναι πάντα η χαρά. Κάθε χρόνος που περνά, ακόμη κι αν υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες, να μας φέρνει σε μεγαλύτερη ισορροπία με τον εαυτό μας και τους άλλους, να χαιρόμαστε το σώμα μας, να χαιρόμαστε τη ζωή μας, όσο περισσότερο, όσο πιο βαθιά κι απλά μπορούμε. Γράφω στο 3: Στον πλανήτη μου χαρά/ κι ας ήθελε σκληρή δουλειά.

Σ’ ευχαριστώ πολύ Αγγελική.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο Κωνσταντίνος Παπαχαράλαμπος γεννήθηκε στην Καβάλα το 1988. Σπούδασε τοπογράφος μηχανικός στο ΑΠΘ και Real Estate στο Cass Business School του Λονδίνου. Έγραψε το project ποίησης K – On (Εντευκτήριο, 2011), με το οποίο συμμετείχε στο 1ο Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών. Κείμενά του έχουν δημοσιευθεί στα Books’ Journal, ΦΡΜΚ, Εντευκτήριο, Andro, Θράκα, Lifo, κ.ά. και έχουν γίνει εγκαταστάσεις στο Action Field Kodra. Η έκδοση Futures: Poetry of the Greek Crisis του βρετανικού οίκου Penned in the Margins συμπεριέλαβε στα αγγλικά ποίημα από το δεύτερο βιβλίο του Είναι (ΦΡΜΚ, 2015). Άλλα ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα γερμανικά στην ανθολογία Dichtung mit Biss (Freie Universität Berlin: ed. Romiosini/ CeMoG, 2018) και τα ρωσικά. Παρουσιάζει ποιήματά του με ειδικές performances στα ελληνικά και τα αγγλικά. Το 2018 κυκλοφόρησε το νέο του βιβλίο ποίησης 3: Ανθρώπων Ιστορία (Κουκουνάρι), το υβριδικό ποπ project για την επανάληψη του εγώ στα social media. Περισσότερα στοιχεία για τη δουλειά του βρίσκονται στην ιστοσελίδα https://papacharalampos.wixsite.com/konstantinos. Από το 2010 ζει στο Λονδίνο.