Fractal
Home / FRACT-ALL / Διήγημα: “Ένα κουταλάκι ζάχαρη”
23/09/2015, 10:46 πμ

Διήγημα: “Ένα κουταλάκι ζάχαρη”

Της Κωνσταντίας Σωτηρίου // *

 

sugar

 

Κάθε Τετάρτη πιάνω την δερμάτινη τσάντα μου για τα ψώνια και πηγαίνω να ψωνίζω στην αγορά με τους χωρικούς που κατέβαιναν στην πόλη να πωλήσουν τα λαχανικά τους, πηγαίνω να ψωνίσω επειδή το βράδυ έχω πάντα να μαγειρέψω στον Ζεκή, ψήνω μελιτζάνες και κεφταδάκια, τηγανίζω πατάτες με κόλιαντρο, τρίβω τομάτες και φτιάχνω χαλβάδες και γλυκά, όλο πεινάς σκέφτομαι Ζεκή, δεν σε ταΐζει πια αυτή Ζεκή, μπορεί να έχεις νόμιμη γυναίκα αλλά πάντα σε μένα έρχεσαι και θα έρχεσαι Ζεκή και φτιάχνω κεφταδάκια με κιμά χοιρινό, και πατάτες τριμμένες πολλές στην ψιλή πλευρά του τρίφτη και δυόσμο, κρεμμύδι, κονιάκ και αν έχω 2-3 αυγά και αλάτι, να αλάτι πού με κάνεις και κλαίω και πολύ πιπέρι, να πιπέρι να σου κάψει την γλώσσα που γυρίζεις πάντα κοντά της, και κανέλα, να κανέλα να ξεγελιέσαι πως η ζωή σου είναι γλυκιά, πάντα κοντά μου να έρχεσαι Ζεκή, πάντα θα έχω κάτι να σε ταΐζω, έλα Ζεκή, πάρε ένα κεφτέ, πάρε το στήθος μου, έλα κοντά μου να σε ταΐσω Ζεκή, αλλά ο Ζεκή πια δεν με επισκέπτεται τις νύχτες, ο Ζεκή πια κάθε βράδυ φεύγει και πάει, που πας Ζεκή γιατί δεν έρχεσαι να σε ταΐσω Ζεκή.

Μέχρι που μου τα πρόφτασε τα μαντάτα ένας Τούρκος που πωλούσε μελιτζάνες, ένας χωρικός που πουλάει τις καλύτερες μελιτζάνες του κόσμου, πάντα πηγαίνω τις Τετάρτες κοντά του να πάρω μελιτζάνες και μου ψιθυρίζει πάντα στο αυτί συνταγές για ειδήσεις για τομάτες και σκόρδο και όπλα, να βάζεις μου λέει τις μελιτζάνες σε νερό να ξε-πικρίζουν– έφυγε ο Ζεκή πήγε με τους άλλους στην Τουρκιά – να βάζεις μέσα στο νερό αλάτι και να το αφήνεις μια μέρα και μια νύχτα να φύγει η πικράδα – τους εκπαιδεύει στρατός με όπλα στα βουνά του Ταύρου – να τις πλένεις μετά τις μελιτζάνες καλά και να τις κόβεις στην μέση – την μέρα τους μαθαίνουν τα όπλα την νύχτα τους κάνουν κατήχηση το μυαλό τους – καθάριζε τις μελιτζάνες ραβδωτά, άφηνε φλούδα έξω να κρατεί – τους λένε πως η Τουρκιά είναι η μάνα τους – βγάζε με ένα κουταλάκι την φλούδα και τηγάνιζε την με λάδι, κρεμμύδι μπόλικο, σκόρδο τομάτα και νερό, φτιάξε έτσι για το φαί την σάλτσα σου – έρχονται πίσω γεμάτοι όπλα και ιδέες – βάλε μετά τις μελιτζάνες σου σε ένα μεγάλο ρηχό ταψί – τους λένε να σκοτώσουν να βρουν τα δίκαια τους να μην είναι πάντα γκιαούρηδες στους Ρωμιούς – στρίμωξε τις κοντά κοντά να χωρέσουν όλες – έρχονται πίσω έτοιμοι να σκοτωθούν και να σκοτώσουν – βάλε μέσα σε κάθε μελιτζάνα την σάλτσα της – έρχονται πίσω να κάνουν αντίσταση – ρίξε μετά λίγο νερό και δυο τρία άσπαστα σκόρδα πάνω και βάλε μπόλικο λάδι και τομάτα τριμμένη – έχουν αποθήκες γεμάτα με όπλα, θα υπερασπίσουν τον λαό μας που υποφέρει, έρχονται πλοία γεμάτα οπλισμό να ζωστούμε στα όπλα –έχε τον φούρνο σου έτοιμο να βάλεις το ταψί σου μέσα μετά – να μάθει ο Μακάριος που νομίζει το κράτος είναι δικό του, που θέλει να μας κάνει Γιουνανιστάν –θα αφήσεις τις μελιτζάνες σου να ψηθούν αργά και σιγανά – ετοιμάζονται καιρό τώρα και έμαθαν να περιμένουν – σαν έρθει η ώρα θα ανοίξεις τον φούρνο και θα δεις – ένιωσαν πως μετά από τόσα βάσανα και διωγμούς ήρθε η ώρα για αντίσταση – να αφήσεις το φαί σου να κρυώσει – έμαθαν να περιμένουν, περίμεναν καιρό και ξέρουν ότι τώρα ήρθε η ώρα –όποιος ξέρει από μαγειρέματα έμαθε να περιμένει – θα ανοίγουν το στόμα τους να τρέχουν αίματα – θα τρως τις μελιτζάνες να στάζουν οι τομάτες στα χείλη σου – ο Ζεκή έρχεται αύριο – θα τρέχουν τα κόκκινα στα μάγουλα και τα χείλη σου – αλλά πάει ο Ζεκή σου τον έχασες – σκόρδα και τομάτες και λίγη ζάχαρη – τον έπιασε τον Ζεκή σου η Ανάβαταν, ο Ζεκή σου αγαπά τώρα μιαν άλλη – να μην ξεχνάς ποτέ σου να βάζεις στις τομάτες με το κουταλάκι λίγη ζάχαρη – διχοτόμηση ή θάνατος ya taksim ya ölüm[i] – με το κουταλάκι λίγη ζάχαρη – yaşasın anavatanımız[ii]

– να βάζεις πάντα λίγη ζάχαρη – πάει τον έχασες τον Ζεκή αγαπά την άλλη – μην ξεχνάς την ζάχαρη.

 

Τρέχω στο σπίτι και πετώ τις μελιτζάνες στα σκουπίδια, έξω, πετάω τους σκόρδους και τις τριμμένες τομάτες, έξω, πετάω τα κεφτεδάκια και τις πατάτες, πετάω, πετάω τα ταψιά και τα μελωμένα γλυκά και τις γινωμένες κατσαρόλες, έξω, πετάω στα σκουπίδια τα κρεμμύδια και τις κανέλες, έξω και βγάζω τις πιρούνες και τα κουτάλια, ζώνομαι τα μαχαίρια της κουζίνας και στέκομαι μπροστά στον καθρέφτη, στέκομαι μπροστά στον καθρέφτη και γελώ yaşasın anavatan ya ölüm ya taksim αν θέλεις να πεθάνειanavatanımız θα πρέπει να σκοτώσεις πρώτα εμένα, ben de seni seviyorum Türkiye anavatanımız[iv] αν πρέπει θα σε αγαπήσω τώρα κι εγώ, ζήτω η μητέρα πατρίδα μας η anavatanımız, διχοτόμηση η θάνατος ne mutlu Türküm diyene[v] τι χαρά να λέγεσαι Τούρκος.

 

 

* Η Κωνσταντία Σωτηρίου γεννήθηκε το 1975 στην Λευκωσία. Είναι απόφοιτοςτου Τµήµατος Τουρκικών και Μεσανατολικών Σπουδών του Πανεπιστηµίου Κύπρου. Η πρώτη της νουβέλα με τίτλο «Η Αϊσέ πάει διακοπές», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top