Ποίηση: “ΟΔΟΣ ΜΠΡΙΣΕΜΙΣ”
Της Κωνσταντίας Γέροντα // **
«Το χιόνι ποδοπατημένο είναι το μόνο ρόδο»
Υβ Μπονφουά
«Λυπιού λέω τον τόπο που επινόησα
για να πηγαίνω όταν είμαι βαθιά λυπημένη»
Κατερίνα Αγγελάκη- Ρουκ
Εγώ δεν έχω καρδιά
Εμένα στην καρδιά μου γράφει μαύρο
Σαν τον έβενο
Σαν τη σκιά
Σαν το βάραθρο
Σαν την οπή
Σαν το κανένας-ποτέ-τίποτα
Δεν ήρθε να μου ρίξει ένα βλέμμα
Και να μου σηκώσει το χέρι
Που δείχνει βαθιά μέσα εκεί που ρέει το αίμα
Και κατρακυλάει ποτάμι
Πριν βγει στη θάλασσα σου, Λύπη μου,
Συντρόφισσα της νύχτας, βαθιά καταχωνιασμένη,
Στο κύτταρο το πρώτο
Σ’ εσένα, Λύπη μου,
Που με παρέλαβες παιδί και μ’ έστησες στα πόδια μου
Να κάνω πιρουέτες «Πρέπει να έχεις το χάος μέσα σου, για να γεννήσεις ένα αστέρι που χορεύει[1]»,
είπε ο σοφός
Και κούρνιασε στην τρέλα
Όταν είμαι λυπημένη,
Βρίσκω ένα μέρος και κουρνιάζω
Μέσα εκεί έχει μια φωτιά
Και βλέπω ίσκιους να χορεύουν,
Κλείνω τα μάτια και αποκοιμιέμαι
Κάποτε ξυπνάω, τη βλέπω και αναθαρρώ
Τα όνειρα μου παίρνουν το χρώμα της, της στάχτης, για να μ’ εκδικηθούν
Αφήνω τότε μια ρωγμή
Ίσα για ν’ ανασάνω κλεφτά την έγνοια για τους άλλους
Και τη ρητή προειδοποίηση ότι θα βουρκώσω ανεπίσημα
Όταν ξυπνάω, λέω, βλέπω πόρπες κόκκινες
Και ακροβάτες να αιωρούνται
Κάνω μια βουτιά και ‘γω
Κι ο ήλιος χρυσίζει
Η νύχτα ιριδίζει
Κι εσύ σκυφτός ξανθαίνεις
«Του κανενός το ρόδο[2]»,
Το δικό μου τριαντάφυλλο,
Ανθίζει το χειμώνα μέσα στο χιόνι
Και δεν έχει αγκάθια αλλά σφυγμό
Το δικό μου τριαντάφυλλο,
Το τριαντάφυλλο της σιωπής μου
Που μιλάει μόνο δαγκώνοντας
Κι όταν εμφανίζεται στο κρύο, λάμπει σαν ήλιος
Και αφήνει στάλες αίμα στο χιόνι
Το δικό μου τριαντάφυλλο,
Ήσουν εσύ και σ’ έκοψα
Και σε φύλαξα και δε θα σ’ αποχωριστώ ποτέ
Το δικό μου τριαντάφυλλο είναι κήπος ολάνθιστος
Και φέρνει καινούρια μηνύματα
Χορευτής του κενού
Ακροβάτης της υπέρβασης
Από το εγώ στο εσύ
Στο αυτός, στο όλοι
Το δικό μου τριαντάφυλλο, όλοι
Παρίσι, 25.01.2015
* [1] Νίτσε – [2] Τσέλαν
** Από την υπό έκδοση ποιητική συλλογή «Κώνειο και άγρια τριαντάφυλλα»
Ετικέτες: Ποίηση
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Διήγημα: “Αρλέτα, εσύ να είσαι καλά”
16/04/2024, 7:24 μμ -
Ποίημα: “Αραχνοΰφαντη επικράτεια”
16/04/2024, 7:23 μμ -
Διήγημα: “Δε θα με τρελάνουν”
16/04/2024, 7:21 μμ -
Ποίημα: “επιστροφή”
16/04/2024, 7:20 μμ -
Δύο ποιήματα | “η άφεση κατοικεί την άνοιξη”
16/04/2024, 7:19 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Χαρτογραφώντας την εποχή
Του Ιωσήφ Μανίκη // * Παναγιώτης Κολέλης «Κομμένες γλώσσες», εκδ. ΚΨΜ Γνώρισα τον συγγραφέα Παναγιώτη Κολέλη στην παρουσίαση του βιβλίου του «Κομμένες γλώσσες», στο αγαπημένο Ζώγια cafe στη Θεσσαλονίκη. Διάβασα το βιβλίο σε σύντομο χρόνο, γιατί παρόλο που
Περισσότερα -
Για τον «Ζοφερό Οίκο» του Ντίκενς
Γράφει η Κατερίνα Μαλακατέ // «Ο Ζοφερός Οίκος», Τσαρλς Ντίκενς, μετ. Κλαίρη Παπαμιχαήλ, εκδ. Gutenberg, 2008, σελ. 1405 Ξεκινώντας κανείς να μιλήσει για ένα από τα κλασικά έργα της Παγκόσμιας Λογοτεχνίας έχει πάντα ένα κράτημα. Τι νόημα θα
Περισσότερα -
Η δίψα για μάθηση ως κινητήριος δύναμη για αλλαγή: διαβάζοντας την “Μορφωμένη” της Tara Westover
Της Εύης Μουρέλλου // Tara Westover, «Μορφωμένη». Μετάφραση Μαρία Φακίνου. Εκδόσεις Ίκαρος, 2019 Ένα βιβλίο-καταπέλτης που από την στιγμή που εκδόθηκε δεν έχει σταματήσει να συζητιέται είναι η αυτοβιογραφία της Tara Westover με τίτλο “Μορφωμένη” (τίτλος πρωτοτύπου: Educated)
Περισσότερα -
✩ Βιβλία με 100 λέξεις
Γράφει ο Δημήτρης Φύσσας // * Ντέιβιντ Παρκ, «Ταξιδεύοντας σε ξένη γη». Μυθιστόρημα. Μετάφραση – εισαγωγή – σημειώσεις Νίκος Μάντης. «Gutenberg», Αθήνα 2020. Τέλος 2017 (νομίζω): χιόνια παντού στη Βρετανία, αεροδρόμια κλειστά. Ο Τομ, ταπεινός
Περισσότερα -
Νέα κυκλοφορία: Το βιβλίο της Αλληλεγγύης
Της Κρυσταλίας Πατούλη // * Μέσα από μια διαδικασία που ενέπλεξε εκατοντάδες ανθρώπους, εκδόθηκε μία συλλογή που περιλαμβάνει 20 διηγήματα που διακρίθηκαν σε διαγωνισμό με θέμα την Αλληλεγγύη. Το μοναδικό αυτό βιβλίο των εκδόσεων Ταξιδευτής με τίτλο «Έλα στη
Περισσότερα -
Διήγημα: «Απαγωγές παιδιών»
Της Λένας Μαυρουδή Μούλιου // Απαγωγές παιδιών Και ενώ όλες σχεδόν οι γυναίκες είναι μανιακές της TV και η Μυρσίνη βασίλισσα του σταυρόλεξου για δυνατούς λύτες, η Πέρσα, ήταν εξπέρ στην λύση μυστηριωδών υποθέσεων,
Περισσότερα -
Τζέιμς Τζόυς, 1918
Τζέιμς Τζόυς: “Όλα, ένα – ένα, γίνονταν σκιές. Καλύτερα να περάσεις θαρραλέα σ’ εκείνον τον άλλο κόσμο, μέσα στην αποθέωση κάποιου μεγάλου έρωτα, παρά να σβήνεις και να μαραίνεσαι με τα γερατειά. “ Ο Ιρλανδός συγγραφέας στη Ζυρίχη περίπου το 1918.
Περισσότερα
