Fractal

Η Κική Κωνσταντίνου στο Εργαστήρι του συγγραφέα

 

 

«Και πώς θα την ονομάσεις;» με ρώτησε.

«Η Αγάπη Δηλώνει Παρών», απάντησα και προφανώς από την έκφραση του προσώπου μου κατάλαβε πως κάποια «παγίδα», έκρυβα.

«Παρόν με όμικρον..», συνέχισε

Θυμάμαι σαν τώρα πως χαμογέλασα.

«Παρών με ωμέγα», επανέλαβα σίγουρη.

Τον είδα, συνοφρυωμένο να σκέφτεται.

«Γιατί», ρώτησε.

«Θα εξηγώ μέσα στο βιβλίο», του απάντησα.

Τον είδα, ακόμη συνοφρυωμένο να σκέφτεται και την απάντηση που έλαβα, ομολογώ πως δεν την περίμενα.

«Αν έβλεπα ένα βιβλίο με λανθασμένο τίτλο θα το αγόραζα κι έπειτα θα το πέταγα στα σκουπίδια λέγοντας, δεν ξέρουν να γράφουν εκδίδουν και βιβλίο;»

Κι όχι πως με επηρέασε, εγώ άλλωστε είμαι εκείνη που είχε παππού εκείνον που έπλαθε ιστορίες χωρίς να ξέρει γράμματα για να τις γράψει σε χαρτί, αντίθετα μάλιστα, με έκανε πιο σίγουρη από ποτέ για την επιλογή μου, μια επιλογή που οι ίδιες οι ιστορίες μου έδειξαν, καθώς σαν καλός υπηρέτης, έχω μάθει να αφουγκράζομαι το ζωντανό περιεχόμενο των βιβλίων μου.

«Δε με νοιάζει», του είπα. «Η δική μου αγάπη θα δηλώνει παρών και για να είμαι ειλικρινής δεν το θεωρώ και λάθος»

Και κάπως έτσι, εκείνη η αγάπη που οραματίστηκα, πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε και βρίσκεται έντυπα, κοντά μας, από τις εκδόσεις Λεξίτυπον.         Πρόκειται για μία συλλογή Νουβελών, απαρτιζόμενη από τρεις ιστορίες αγάπης που στόχο έχουν να καλωσορίσουν τον αναγνώστη σε έναν άλλοτε πιο τρυφερό και ανθρώπινο κόσμο. Δεν εστιάζω στους ανθρώπους σαν φυσικές παρουσίες αλλά στο μέσα τους, σαν το αιώνιο συναίσθημα. Στην ύπαρξη της όποιας αμφισβήτησης. Κι όταν μπεις μέσα στη ροή των ιστοριών, θα δεις πως ούτε εκεί αναφέρομαι αποκλειστικά στα ζευγάρια, αρωγοί μου είναι για να μεταδώσω το μεγάλο πνεύμα της Αγάπης, με τον δικό μου απλό και γλυκό τρόπο. Γιατί στη ζωή μας, συμπορευόμεθα με αμέτρητους ανθρώπους, που σπάνια, βρίσκουμε το χρόνο να τους ρίξουμε μία καθαρά, ανθρώπινη ματιά. Γιατί το κάθε μας λεπτό, οφείλει να είναι πολύτιμο. Γιατί η αγάπη δε ζει μακριά μας, ανάμεσά μας βρίσκεται και πολλές φορές, ανάξιοι, όσοι δε μπορούμε να δούμε πως κατοικεί στην παλάμη μας, στην τόσο απλή, ανθρώπινη, ταπεινή, επαφή μας.

 

 

Αν θέλεις να πάρεις μια γεύση από τις ιστορίες αγάπης που δηλώνουν παρών, μπορείς στο βίντεο που επιμελήθηκε ο αγαπητός μου φίλος, Νίκος Μουσαβερές:

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top