Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Φιλιππικά
22/06/2016, 10:20 πμ

Φιλιππικά

Γράφει ο Φίλιππος Φιλίππου //

 

 

“Τα κείμενα των Φιλίππων”.  Πρόλογος Θοδωρής Γκόνης, Εισαγωγή Μπάμπης Γαμβρέλης, Κώστας Ακρίβος, Λούλα Αναγνωστάκη, Διαμαντής Αξιώτης, Βασίλης Βασιλικός, Ευριπίδης Γαραντούδης, Θεόδωρος Γρηγοριάδης, Νίκος Καραγιαννακίδης, Αντώνης και Κωνσταντίνος Κούφαλης, Γλυκερία Μπασδέκη, Σάκης Σερέφας, Μισέλ Φάις, Κοσμάς Χαρπαντίδης, Γιώργος Χρονάς , Εκδόσεις Κάπα Εκδοτική, 2015, σ. 368. Θεατρικά έργα και κείμενα

 

Σ’ έναν καλαίσθητο τόμο που προλογίζει ο Θοδωρής Γκόνης, καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ των Φιλίππων & του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας είναι συγκεντρωμένα τα θεατρικά έργα και τα κείμενα που παίχτηκαν ή διαβάστηκαν στο συγκεκριμένο φεστιβάλ την περίοδο 2009-2014. Στο τέλος του τόμου βρίσκονται τα ονόματα των συντελεστών (σκηνοθέτες, μουσικοί, φωτιστές, ηθοποιοί), καθώς και τα βιογραφικά των συγγραφέων, ορισμένοι εκ των οποίων (Αξιώτης, Βασιλικός, Γαραντούδης, Γρηγοριάδης, Καραγιαννακίδης) γεννήθηκαν στην Καβάλα. Αξιοπρόσεκτο είναι και το κείμενο της αρχής υπό τον τίτλο «Το νήμα των Φιλίππων», όπου ο Μπάμπης Γαμβρέλης καταθέτει τις αναμνήσεις του από τους απόηχους του Εμφυλίου, τη μετανάστευση, τη στέρηση και τη φτώχεια, τα τραγούδια του Καζαντζίδη, την δασκάλα κυρία Ευαγγελία, τον Ζυγάκτη ποταμό, τη δικτατορία και τη Γυάρο, τη μεταπολίτευση και τις πρώτες παραστάσεις του 1976 στο αρχαίο θέατρο.

Πρώτο κείμενο είναι το έργο των Αντώνη και Κωνσταντίνου Κούφαλη Η πάχνη, όπου δύο πρόσωπα, ο Στέφανος και ο Δούκας, συζητούν για τη ζωή τους, θέλουν να πάνε στον κινηματογράφο, μιλούν για πορνοταινίες, θέλουν να σκοτώσουν κάποιους. Ακολουθεί ο μονόλογος του Μισέλ Φάις «Πέστροφα Δουνάβεως», όπου ένας απόγονος καταδιωγμένων Εβραίων της Δράμας και της Κομοτηνής μιλάει για τις διώξεις, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τη Βίβλο και τους ανθρώπους των συνόρων, του εμπορίου και της συναγωγής. Μετά έχουμε το έργο των Αντώνη και Κωνσταντίνου Κούφαλη «Μικρό λεξικό ανωμάλων», όπου δύο πρόσωπα πάλι, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, τα οποία παίζουν σε πορνοταινίες και προσπαθούν να ερμηνεύσουν τις λέξεις «ουφ» και «έλεος».

Στο έργο του Θεόδωρου Γρηγοριάδη «Βλαβερές αναγνώσεις», μερικά άτομα συζητούν σ’ ένα χωριό του Έβρου για μια εύκολη κοπέλα, τη Λόλα, για πατέρες και μητριές, για τη φύλαξη των συνόρων. Το έργο του Σάκη Σερέφα «Τι λες κι εσύ, Μπάμπη;» διαδραματίζεται σ’ ένα πούλμαν, ενώ ο αφηγητής μιλάει για μια μύγα, τη Σαμάνθα. Στη συνέχεια, διαβάζουμε κείμενα που διαβάστηκαν στο θεατρικό αναλόγιο με πρώτο το «Ο Γιώργος ως Άμλετ». Γιώργος είναι ο Γιώργος Χειμωνάς, ο σύζυγος της συγγραφέως, πατέρας τους πεζογράφου Θανάση Χειμωνά. H Αναγνωστάκη μιλάει για τον άνθρωπο Χειμωνά, για το ιατρείο του στο Κολωνάκι, το ταξίδι τους στο Παρίσι, το χιούμορ του, το πάθος του για το γράψιμο ενός βιβλίου. Για τον Χειμωνά μιλάει κι ο Κοσμάς Χαρπαντίδης στο «Ο Γιώργος Χειμωνάς περιηγείται στο όρος Σύμβολο», όπου τον παρουσιάζει άκρως γοητευτικό, άντρα που πολλοί διεκδικούσαν, υποστηρίζοντας πως αν ζούσε στο Παρίσι θα γινόταν μύθος πανευρωπαϊκός. Τη γοητεία του Χειμωνά τονίζει κι ο Διαμαντής Αξιώτης στο «Βασιληάς της Ασίας», όπου τον βάζει να επιστρέφει στην Καβάλα, τη γενέτειρά του, για να περάσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ντυμένος στα μαύρα, με ένα μακρύ μαύρο πλατό και ένα μακρύ μαύρο κασκόλ στο λαιμό. Το σχετικό κείμενο του Ευριπίδη Γαραντούδη τιτλοφορείται «Θάλαμος» και περιέχει κείμενα μόνο του Χειμωνά, ο οποίος αυτοβιογραφείται.

Μετά παίρνει τη σκυτάλη ο Βασίλης Βασιλικός με το κείμενο «Η Θάσος του Παπαδιαμάντη & ο Αμερικάνος», όπου συγκρίνει την πατρίδα του τη Θάσο με τη Σκιάθο. Συνεχίζει ο Κοσμάς Χαρπαντίδης με το «Από τις επαναστατικές προπόσεις στις εξεγέρσεις της καρδιάς», όπου μιλάει για τους λογοτέχνες της Καβάλας. Έπειτα έχουμε το θεατρικό έργο του Κώστα Ακρίβου «Ο γηραιός πατήρ μου» με θέμα τον Κ.Π. Καβάφη, ενώ ενσωματώνονται σε αυτό και οι επιστολές του ποιητή στον φίλο του Αλέκο Σεγκόπουλο. Υπάρχουν ακόμα το μονόπρακτο του Γιώργου Χρονά «Ο Κ.Π.Καβάφης στο Ξενοδοχείο Βαλκάνια», με ήρωα τον Καβάφη, ο οποίος μένει σ’ ένα αθηναϊκό ξενοδοχείο, και το κείμενο του Νίκου Ε. Καραγιαννακίδη «Ζήσαμε δύσκολα, αλλά… όρθιοι» με θέμα την προσφυγιά μιας οικογένειας από τη Σμύρνη. Το βιβλίο κλείνει με το θεατρικό έργο της Γλυκερίας Μπασδέκη «Donna Abbandonata ή πολύ με στενοχωρήσατε κύριε Γιώργο μου» με θέμα πάλι τον Χειμωνά.

Όλα τα κείμενα είναι αξιοπρόσεκτα, έχουν ποιητικότητα και δείχνουν τις τελευταίες τάσεις στην Ελλάδα πάνω στην θεατρική γραφή. Οι επιλογές του Θοδωρή Γκόνη αποδείχτηκαν αντάξιες των οραμάτων του, αφού χάρη σε αυτά τα έργα «έχτισε» τις θαυμαστές παραστάσεις που επιθυμούσε.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top