Fractal

Ποίημα: «Κουράστηκα»

Της Κατερίνας Σιγάλα // *

 

images

 

 

-Κουράστηκα, και θέλω να ξαποστάσω…

 

-Κάθισε γιαγιά που μαύρα φορείς και μάλλον πενθείς.

Σε θωρώ που το βουνό ανεβαίνεις και βαριανασαίνεις.

Πράγματα στον ώμο σου βαστάς και ώρες-ώρες απ’ το βάρος παραπατάς.

Μα δε μιλάς και ακόμα αγκομαχάς.

 

-Κουράστηκα τόσο βάρος να κρατώ.

Και «ναι» πενθώ.

 

-Ποιον έχασες γιαγιά και τόσο πενθεί η ψυχή σου;

Μήτε τον άντρα σου;

Ω, Θεέ μου …μήτε παιδί σου;

 

-Τα παιδιά μου!

 

-Τι συμφορά!

Πόνος βαρύς μια μάνα να θρηνεί για τα παιδιά της.

Μα πώς όλα τα ‘χασες;

Και πόσα;

Mε κοιτάς αλλά δεν απαντάς.

Τον ώμο σου απ τον πόνο ακουμπάς.

Μα τι πάνω σου κρατάς;

Τ’ όνομα σου τουλάχιστον θα μου το πεις;

 

-Τ όνομα μη ρωτάς.

Θέλω το βάρος μου να δεις.

Πρέπει να συνεχίσω…

Τα πόδια μου δε με βαστούν και κανείς δε με ξελαφρώνει.

 

-Το βάρος σου να κουβαλήσω, θες;

 

-Μόνο αν με δεις με άσπρα να φορώ

Τότε θα μ’ έχεις βοηθήσει.

 

-Πώς;

Mα που πας;

Πες μου τουλάχιστον πριν φύγεις τ’ όνομα σου.

 

-Ελλάδα.

 

* Η Κατερίνα Σιγάλα είναι επί πτυχίο στη Γαλλική γλώσσα και φιλολογία. Έχει τελειώσει τον Πειραϊκό Σύνδεσμο και έχει πτυχίο στο free style, rnb, reggaeton, belly dance.Έχει γράψει το θεατρικό έργο “Το Μενταγιόν” που θα ανέβει τη χειμερινή σεζόν 2015-’16 και την ποιητική συλλογή “Η Αφετηρία”που θα κυκλοφορήσει από τον εκδοτικό οίκο ΙΩΛΚΟΣ.

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top