Fractal

Η Κατερίνα Μέρτικας, η ζωγράφος που δεν ξεχνά!

Γράφει η Ιουστίνη Φραγκούλη //

 

kanadas2

 

Ένα χρόνο μετά την τρομοκρατική ενέργεια στην πρωτεύουσα του Καναδά όπου σκοτώθηκε ο φρουρός του Μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη Nathan Cirillo απο τα βόλια του διαταραγμένου Καναδού φιλοεξτρεμιστή Michael Zehaf-Bibeau, η Ελληνίδα ζωγράφος Κατερίνα Μέρτικας δεν ξεχνά. Ζωγραφίζει τις εικόνες ενός παιδικού βιβλίου με τίτλο «We Stand on Guard”, ενός βιβλίου του οποίου τα υπαινικτικά κείμενα έγραψε η συγγραφέας Menna Glyn Andrews με στόχο να προσφέρει απαντήσεις στις ανήσυχες ερωτήσεις των παιδιών.

 

Η επίσημη κυκλοφορία του βιβλίου «We Stand on Guard”,έγινε την περασμένη εβδομάδα στο Δημαρχείο της Οττάβας παρουσία του δημάχου Μπίλ Γουάτσον στην αίθουσα όπου κρέμεται ο πίνακας της Κατερίνας με θέμα την οικτρή δολοφονία του φρουρού.

Αλλά ας πάρουμε την ιστορία απο την αρχή:

Δυό χαρούμενα μάτια, μια φράτζα που πέφτει στο μέτωπο και ένα χαμόγελο ανοιχτό. Αυτό είναι το πρόσωπο της ζωγράφου Κατερίνας Μερτίκας, που φιλοτεχνεί τα έργα της καταγράφοντας έξω απο το εργαστήριό της τα παγωμένα τοπία της Οττάβας , τα παιδιά που φορούν έντονα χρώματα και κάθε λογής ερεθίσματα της χειμωνιάτικης ατμόσφαιρας του Καναδά.

Η Κατερίνα Μερτίκας έγινε γνωστή για τα παιδιά που ζωγράφιζε στα χιόνια του Καναδά, για τα παιδιά που έπιαζαν χόκεϊ, έκαναν πατινάζ και περπατούσαν ανέμελα με τις ομπρέλες στη βροχή. Πολλοί απο τους πίνακές της επί σειράν ετών κοσμούσαν τις Χριστουγεννιάτικες κάρτες της Unicef.

Πέρυσι, η έμπνευσή της προήλθε απο την τραγική δολοφονία του στρατιώτη Nathan Cirillo στο μνημείο των Πεσόντων στην Οττάβα. Ενας πίνακας που απεικονίζει τον τραγικό στρατιώτη και το ανήλικο παιδί του έκανε το γύρο των καναδικών μέσων ενημέρωσης, καθώς η ίδια και η γκαλερί της αποφάσισαν να διαθέσουν τα χρήματα απο τις πωλήσεις των αριθμημένων αντιτύπων του πίνακα σε ένα ταμείο για το ορφανό παιδί του αδικοχαμένου ανθυπασπιστή.

 

kanadas3

 

Από πότε πήρε το πινέλλο στα χέρια της;

«Απο τότε που ήμουν κοριτσάκι στην Τρίπολη. Σχεδίαζα με το μολύβι ό,τι έβλεπα. Αργότερα στο γυμνάσιο αποφάσισα να γίνω σχεδιάστρια μόδας, αλλά παντρεύτηκα 17 ετών και γρήγορα έκανα παιδιά. Ωστόσο, κάθε μέρα στο ημερολόγιό μου έγραφα: μια μέρα θα γίνω καλλιτέχνις, μια μέρα θα ζωγραφίσω ξανά. Όταν οι κόρες μου πήγαν σχολείο πήρα το πινέλλο. Οι πρώτοι πίνακές μου αγοραζόνταν απο φίλους μεταξύ μας».

Ξέφυγε όμως γρήγορα η Κατερίνα καθώς οι πίνακές της παρότι ναίφ είχαν τη μαγική δύναμη των παιδιών και των χρωμάτων: « Η αείμνηστη φίλη μας Λίμπη Μιτσούλις , με έπεισε πως οι πίνακές μου μπορούσαν να πουληθούν σε επαγγελματική γκαλερί. Γρήγορα μια γκαλερί στην Οττάβα μου οργάνωσε έκθεση, όπου πουλήθηκαν όλοι οι πίνακες. Ετσι ξεκίνησα ως αυτοδίδακτη ζωγράφος να μπαίνω στο κύριο ρεύμα της τέχνης».

Η Unicef επέλεξε τους πίνακες της Κατερίνας Μερτίκας για τις Χριστουγεννιάτικες κάρτες της : «Ω ! ήμουν τυχερή, έστειλα δείγμα της δουλειάς μου το 1993 και αμέσως μου τηλεφώνησαν ότι ενδιαφερόνταν να τυπώσουν τους πίνακες στι κάρτες τους. Ημουν η πρώτη Ελληνίδα ζωγράφος που πρόσφερα πίνακες για τις κάρτες του διεθνούς οργανισμού. Αισθάνομαι περήφανη γι αυτή την προσφορά».

Και ξαφνικά το περασμένο φθινόπωρο η Κατερίνα Μερτίκας, η αυτοδίδακτη ζωγράφος των παιδιών και των χειμωνιάτικων τοπίων έγινε το πρωτοσέλιδο θέμα του Καναδά : «Καθώς έβλεπα στις ειδήσεις του Καναδά τον τρομοκράτη να σκοτώνει εν ψυχρώ το φρουρό στο μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη, σε μικρή απόσταση απο μένα, ειλικρινά συγκλονίσθηκα. Οταν πληροφορήθηκα πως ο 24χρονος στρατιώτης άφησε πίσω του ένα ορφανό παιδί, χώθηκα στον καμβά κι άρχισα να ζωγραφίζω… Τον πατέρα που σκοτώθηκε στο καθήκον και τον τετράχρονο γιό του με την απορία στο πρόσωπο».

 

kanadas

 

Ο πίνακας της Κατερίνας Μερτίκας που έκανε έκθεση εκείνη την εποχή στην γκαλερί Koyman Galleries έκανε το γύρο των μέσων ενημέρωσης του Καναδά. Οπότε με τη γενναιοδωρία που τη διακρίνει, η Ελληνίδα ζωγράφος αποφάσισε μαζί με την γκαλερί της να τυπώσουν περιορισμένο αριθμό αντιτύπων και να τα διαθέσουν στην αγορά, προκειμένου τα έσοδα να πάνε στη δημιουργία ενός ταμείου για το ορφανό του Nathan Cirillo. «Συνάντησα τη γιαγιά του παιδιού που έχει αναλάβει την ανατροφή του , είμαι ευτυχής γιατί έχουν συγκεντρωθεί ήδη 50.000 για το ταμείο του. Η ιδέα διαδόθηκε παντού και σήμερα ο κόσμος προσφέρει όλο και περισσότερα στο ταμείο».

Η Κατερίνα Μερτίκας δέχθηκε πρόσκληση απο την γυναίκα του Καναδού πρωθυπουργού Laureen Harper για τσάι στην πρωθυπουργική κατοικία και μια επιταγη για το ταμείο του ορφανού γιού του αδικοχαμένου στρατιώτη.

«Ο πίνακας αυτός αναρτήθηκε στο Δημαρχείο της Οττάβας, έγινε σύμβολο της αλληλεγγύης των πολιτών ενάντια στα θύματα της τρομοκρατίας, τα αντίτυπά του αγοράσθηκαν απο σχολεία και δημόσιους οργανισμούς. Νιώθω βαθειά ικανοποίηση που ένα έργο μου κίνησε τέτοιο κοινωνικό ενδιαφέρον κι έγινε σύμβολο αλληλεγγύης».

Τι κι αν είναι μια αυτοδίδακτη ζωγράφος η Κατερίνα Μερτίκας απο την Τρίπολη, με δύο κόρες και έξι χαριτωμένα εγγόνια στη δεκαετία των 50 χρόνων της; Διδάσκει το πάθος των χρωμάτων σε σχολεία , την τέχνη της ζωγραφικής σε ομάδες γυναικών. Και χαμογελάει στη σκέψη πως το επόμενο αποτύπωμά της ήδη βρίσκεται τυπωμένο σε ένα παιδικό βιβλίο, το «We Stand on Guard”,. Παθιασμένη και με στόχους, ζεί ανάμεσα στους ρόλους της ως κόρης, συζύγου, μητέρας, γιαγιάς βουτώντας πάλι και πάλι στα χρώματα της τέχνης!

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top