Fractal
Home / Το εργαστήρι του συγγραφέα / Η Κατερίνα Κονιδάρη στο Εργαστήρι του συγγραφέα
18/10/2017, 12:06 μμ

Η Κατερίνα Κονιδάρη στο Εργαστήρι του συγγραφέα

 

 

Αν έχω μια θέση στο βιβλίο αυτή είναι η απόσταση από τις ερμηνείες και τις αναλύσεις. Η ουσία των πραγμάτων φαίνεται, δεν συζητιέται. Λέει μια ηρωίδα: «Το ζήτημα δεν είναι να τα βγάζεις από μέσα σου -το έκανα, τι κατάλαβα- το ζήτημα είναι να τα κρατάς μέσα σου. Όλα. Όσο μιλούσα γι’ αυτόν, τόσο τον έψαχνα στις κουβέντες, τόσο τον έφτιαχναν οι λέξεις πάλι και πάλι, μέχρι που χανόταν και αυτός κι εγώ και έμεναν οι γνώμες και οι φωνές. «Α, ω, ου, αναλύουμε, α, ου, ω», έχουμε τεράστιο ρεπερτόριο». Κουβέντες ξοδεύονται παντού, πολλές λέξεις, λίγος στοχασμός.

Ο τίτλος δίνεται από το τελευταίο διήγημα. Μια θεραπεύτρια καταπιέζεται υπακούοντας στο σύστημα μιας κοινότητας απεξάρτησης και μη μπορώντας να εκτονώσει το θυμό της, τον κάνει αγάπη για μια θεραπευόμενη, αναρωτώμενη ταυτόχρονα αν είναι αληθινή, ή επίδραση της οξυτοκίνης – της ορμόνης της αγάπης. Δεν ξέρει, αλλά δεν εμπιστεύεται και το βλέμμα της, που της λέει ότι δεν είναι αυτή το πρόβλημα, δεν θα της μάθουν τίποτα τα συναισθήματα, κάτι στο σύστημα εκεί δεν πάει καθόλου καλά.

Όλοι οι ήρωες του βιβλίου (κι εγώ) προσπαθούν να διατηρήσουν τις προσωπικές τους απαντήσεις στη σιωπή, εκεί όπου η ψυχική επιβίωση περνάει μέσα από το στοχασμό και την ειρωνική απόσταση, τη μόνη στάση που τους απελευθερώνει. Όπως και το βλέμμα μου σε άλλους χαρακτήρες, που μέσα από εμένα κοιτάζονται στον καθρέφτη τους – όταν κλείνονται στο σπίτι μέχρι να τελειώσει και το τελευταίο τάπερ της πεθαμένης μαμάς, όταν ζητούν από ένα φίλο να αντικαταστήσει με τη φωνή του ένα σημείωμα μετά από αυτοκτονία και να πει αυτός τους λογούς της, όταν ένας οδηγός προτείνει σε έναν μετανάστη που καθαρίζει τζάμια στα φανάρια να βάλει μια ταμπέλα με την τιμή της υπηρεσίας του, όταν άλλοι, πολλοί άλλοι παιδεύονται με το μυαλό τους – και λένε με ένα ελαφρύ χαμόγελο, οκ, διασωθήκαμε και σήμερα.

Η Κατερίνα Κονιδάρη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Έζησε για μεγάλα διαστήματα στην Ιταλία. Είναι ψυχολόγος, με ειδίκευση στη συμβουλευτική εξαρτήσεων και την ψυχοθεραπεία. Εργάζεται στο ΚΕ.ΘΕ.Α., ενώ τα ακαδημαϊκά της ενδιαφέροντα αφορούν τη δημιουργική γραφή, τη θεωρία λογοτεχνίας και τον ρόλο των αφηγήσεων στη θεραπεία απεξάρτησης. Το Λουτρό Οξυτοκίνης είναι η πρώτη της συγγραφική απόπειρα.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top