Fractal

Όλα όσα σε έκαναν εκείνο που είσαι: φυλακίζοντας την μορφή

Γράφει η Ελένη Γκίκα //

 

 

 «Η κόρη του ταριχευτή», Kate Mosse, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 440

 

Ταριχευμένα ζώα, τελετουργικοί φόνοι, δοξασίες που μιλούν για τα φαντάσματα όσων πρόκειται να πεθάνουν, βάλτοι, το νερό τιμωρός και τα παλιά μυστικά που στοιχειώνουν μια πόλη, συνθέτουν μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και ατμοσφαιρική αστυνομική γοτθική ιστορία.

Ο τόπος, μια μικρή πόλη στην αγγλική επαρχία, περικυκλωμένη από βάλτους. Ο χρόνος, κάπου εκεί στα 1912 όπου όλα είναι πιθανά: ζώντες και τεθνεώτες συνυπάρχουν και η ζωή μπορεί να είναι και ένα εφιαλτικό όνειρο. Όπως αυτή η τοπική παράδοση που θέλει παραμονές της γιορτής του Αγίου Μάρκου, τα φάσματα εκείνων που τους μέλλει να πεθάνουν μέσα στη χρονιά να περνούν την πόρτα της εκκλησίας. Αλλά στον χρόνο της ιστορίας μας έχουμε ήδη αντί του φάσματος τον νεκρό.

Τη γυναίκα στο βάλτο ανακαλύπτει η Κόνι Γκίφορντ, η εικοσιδιάχρονη χρόνη ενός θρυλικού αλλ’ οικονομικά κατεστραμμένου ταριχευτή. Ζει σε ένα παράξενο σπίτι που θυμίζει μουσείο [τ’ απομεινάρια ενός όντως μουσείου και μιας ένδοξης εποχής] ανάμεσα σε πούπουλα, χάντρινα μάτια και σύρμα. Ταριχεύοντας πια και η ίδια συνήθως πουλιά, διατηρεί την ψευδαίσθηση ότι έτσι διασώζει από τον θάνατο και από την φθορά την ομορφιά. Η μνήμη της περιορίζεται σε ό,τι ήδη υπάρχει και στην φροντίδα του σχεδόν αλκοολικού πια πατέρα. Το παρελθόν της σπαράγματα την επισκέπτεται πού και πού και την τρομοκρατεί, θυμάται ελάχιστα, μια πτώση της στα δώδεκα παρ’ ολίγο να της στοιχίσει τη ζωή. Αλλά αυτή τη χρονιά πρόκειται βιαίως να τα μάθει ή και να τα θυμηθεί όλα.

Μια σειρά από φόνους θα χαράξουν την αποκαλυπτική γραμμή. Μια παρέα επιφανών της περιοχής δολοφονούνται τελετουργικά και ταριχεύονται ανατριχιαστικά, η Κόνι Γκίφορντ φοβάται κι υποπτεύεται τον ταριχευτή πατέρα.

Μια ιστορία που είναι πολλά: η υπέροχη μυστηριακή αγγλική εξοχή, μια μαγεμένη σκοτεινή εποχή, η τέχνη της ταρίχευσης και οι δοξασίες γι’ αυτήν, η αυθαιρεσία και η έκφυλη ζωή των πλουσίων, η γυναικεία μοίρα και η εκδίκηση που είναι πάντα ανάλογη με το κρίμα, επί του θέματός μας, δηλαδή, τρομακτική, το έγκλημα και η τιμωρία που ακολουθεί σαν μαθηματική εξίσωση την ανθρώπινη αλυσίδα.

Η Kate Mosse της «Κρύπτης» και του «Λαβυρίνθου» γνωρίζει καλά τους μηχανισμούς του μυστηρίου, ας μη ξεχνάμε ότι θεωρείται μια από τις πιο επιτυχημένες σύγχρονες συγγραφείς της Μεγάλης Βρετανίας και τα βιβλία της μεταφράζονται σε 42 χώρες.

 

Kate Mosse

 

Αφηγηματικά εναλλάσσεται σε πρωτοπρόσωπη και τριτοπρόσωπη οπτική, διαθέτει σελίδες απαράμιλλης περιγραφής, εξάλλου προσφέρονται όλα: στοιχειωμένα σπίτια, ζωές, εποχή, περιοχή. Εντύπωση προκαλεί η μεταμοντέρνα οπτική, στα κεφάλαια εγκιβωτίζονται σελίδες από βιβλίο για την ταρίχευση δικαιολογώντας αυτό που θα κάνει ο τιμωρός, διαβάζει και πράττει, σαν χέρι της μοίρας, χωρίς ν’ αμφιβάλει ούτε στιγμή. Εξάλλου στους ζωντανούς δεν υπάρχει, αλλά εκείνο που έγινε, η δική τους αδικαίωτη σκηνή θα παιχτεί πάλι και πάλι στο χρονοχώρο ως την δικαίωση.

Ένα γοτθικό μυθιστόρημα που παρά το μυστήριο δεν θέλεις να σου σωθεί, αφουγκραζόμενος την εποχή και μια ζωή που είναι πια μόνο μυθιστορηματική, από σελίδα σε σελίδα ποτέ δεν ξέρεις τι είναι εκείνο που θα σε βρει, εξάλλου ποιος μπορεί να ξέρει από τα πριν τι τον περιμένει. Δεν ξέρω γιατί η γυναίκα με το παράξενο παλτό και το καπέλο μου θύμισε Γουίλκι Κόλινς και την «Γυναίκα με τα άσπρα». Οι εικόνες από τα ταριχευμένα πουλιά θα με στοιχειώνουν, φοβάμαι, για μήνες. Αλλά ωστόσο διαβάζοντάς το πέρασα τόσο καλά

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top