Fractal

Ποίηση fractal: “Κατάφαση”

 Της Μαίρης Πέστροβα //

 

 

 

Κατάφαση

 

 

Δυο αρνήσεις

μας κάνουν μια κατάφαση

δυο φιλιά

μια πλεξούδα φωτός

δυο λέξεις

χίλιες έννοιες

δυο σιωπές

τα πάντα όλα

 

Βιβλίο με ξεσκισμένο εξώφυλλο

η ψυχή μου

όλες οι σελίδες του

με λάθος τρόπο βαλμένες

θα νομίσεις πως είναι παραμύθι

θα ξεκινήσεις από το ρεβίθι

να φτάσεις στο κουκί.

 

Βλέπω να φορούν όλοι τα δάχτυλά σου.

Τα σαλιώνουν και γυρίζουν

τις σελίδες μου

ποτέ όμως σαν εσένα

ποτέ δεν θα με μεταχειριστούν

όπως εσύ

σαν να πρόκειται να σκορπίσω

Παντού

 

Τα νύχια μου μάκρυναν

σκληρά και αδηφάγα

ως κέρατα ενός άγριου κριαριού

με κατασπάραξαν

καθώς μπήκαν βαθιά στο κορμί μου.

Ποιος τα κάλεσε αλήθεια;

 

Στηρίζω το κεφάλι

με τα δυο μου χέρια

αναζητώ την άκρη του νήματος

μέσα απ’ το σακάκι

θ’ ανασάνω ξανά.

 

Πονούν όλοι οι μύες μου.

Αυχενικοί, μετωπιαίοι

κάποιοι γεννιούνται

κάποιοι πεθαίνουν

αφήνοντας παρακλάδια

κι εγώ πορεύομαι

σηκώνοντας όλα τα βάρη

σε μια σελίδα θλίψη.

 

Χθες ήταν όμορφα.

Αφαιρέθηκα σε ματιές,

μαθηματικές πράξεις

και σκέψεις.

Πάντα οι στίχοι θα δώσουν την λύση

καθώς λαχανιασμένοι

Θα ‘ρθούν να τερματίσουν

στο μυαλό μου.

Πάντα ξέρουν να με βγάλουν

από το αδιέξοδο που μπαίνω.

 

Η φωνή

μπαίνει από παντού.

Απρόσκλητη και απρόσμενα

αγαπημένη

έστω και από λάθος.

Την καθοδηγεί η συνείδησή της.

Μίλα! της λέει,

σε χρειάζεται τώρα!

«Πάντα με χρειάζεται»

απαντά εκείνη…

 

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top