Fractal

Κασσιανή, αυτο-κράτειρα της έκφρασης

Γράφει η Μυρένα Σερβιτζόγλου //

 

OsiaKassiani

 

-Εκ γυναικός τα χείρω, είπε προσφέροντάς της το χρυσό μήλο, επιλέγοντάς της μεταξύ των δώδεκα καλλίστων παρθένων για σύζυγό του.

-Και εκ γυναικός τα κρείττω, απήντησε εκείνη.

Ο Θεόφιλος πήρε πίσω τον πολύτιμο καρπό και τον προσέφερε στην σιωπηλή Θεοδώρα. Η Κασσιανή έγινε ηγουμένη, διατηρώντας στο ακέραιο την ελευθερία της να εκφράζεται γράφοντας ύμνους, ιδιόμελα και τροπάρια.

Στο μοναστήρι η Κασσιανή δέχτηκε τουλάχιστον μία φορά την επίσκεψη του αγαπημένου της, καθώς επιθυμούσε να την συναντήσει για τελευταία φορά προτού πεθάνει. -Οι φορές, όμως, που είχαν κρυφά συναντηθεί πρέπει να ήσαν περισσότερες και θυελλώδεις-. Εκείνη στην βιασύνη της να κρυφτεί άφησε μισοτελειωμένο το τροπάριο που έγραφε πάνω στο τραπέζι “ὧν ἐν τῷ παραδείσῳ Εὔα τὸ δειλινόν”. “Κρότον τοῖς ὠσὶν ἠχηθεῖσα, τῷ φόβῳ ἐκρύβη”, προσέθεσε ο Αυτοκράτορας Θεόφιλος και αποχώρησε από το κελί της.

Το ψαλλόμενο κατά τον όρθρο της Μεγάλης Τετάρτης αποδίδεται σε εκείνην.

 

Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή,

τὴν σὴν αἰσθομένη θεότητα, μυροφόρου ἀναλαβοῦσα τάξιν,

ὀδυρομένη, μύρα σοι, πρὸ τοῦ ἐνταφιασμοῦ κομίζει.

Οἴμοι! λέγουσα, ὅτι νύξ μοι ὑπάρχει, οἶστρος ἀκολασίας,

ζοφώδης τε καὶ ἀσέληνος ἔρως τῆς ἁμαρτίας.

Δέξαι μου τὰς πηγὰς τῶν δακρύων,

ὁ νεφέλαις διεξάγων τῆς θαλάσσης τὸ ὕδωρ·

κάμφθητί μοι πρὸς τοὺς στεναγμοὺς τῆς καρδίας,

ὁ κλίνας τοὺς οὐρανοὺς τῇ ἀφάτῳ σου κενώσει.

Καταφιλήσω τοὺς ἀχράντους σου πόδας,

ἀποσμήξω τούτους δὲ πάλιν τοῖς τῆς κεφαλῆς μου βοστρύχοις·

ὧν ἐν τῷ παραδείσῳ Εὔα τὸ δειλινόν,

κρότον τοῖς ὠσὶν ἠχηθεῖσα, τῷ φόβῳ ἐκρύβη.

Ἁμαρτιῶν μου τὰ πλήθη καὶ κριμάτων σου ἀβύσσους

τίς ἐξιχνιάσει, ψυχοσῶστα Σωτήρ μου;

Μή με τὴν σὴν δούλην παρίδῃς, ὁ ἀμέτρητον ἔχων τὸ ἔλεος.

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top