Η ιστορία ενός αληθινού φόνου
Γράφει η Αντιγόνη Καρύδη //
Λουκάς Κονανδρέας «Καλύτερα Σκοτωμένη Παρά Χωρισμένη»
Με τις αληθινές ιστορίες ανέκαθεν είχα μια σχέση πάθους-μίσους. Αρχικά κέντριζαν το ενδιαφέρον μου- καθώς η ζωή φτιάχνει συχνά τα πιο δυνατά σενάρια, αλλά σε πολλές περιπτώσεις γρήγορα αντιλαμβανόμουν πως μπορεί να πραγματεύονταν κάτι που όντως είχε συμβεί, όμως αυτό δεν ήταν ικανό για να με συγκινήσει, να με διδάξει, να με κάνει έως ένα σημείο να ταυτιστώ. Με λίγα λόγια δεν είχε κάτι σπουδαίο να μου πει.
Διαβάζοντας, λοιπόν, το οπισθόφυλλο του «Καλύτερα Σκοτωμένη Παρά Χωρισμένη» αποφάσισα να αγοράσω το βιβλίο του Λουκά Κονανδρέα με αχόρταγη περιέργεια και συνάμα με μια δόση αμφιβολίας σχετικά με την ορθότητα της επιλογής μου.
Και αυτό γιατί φαινομενικά είχε όλα όσα ήθελα (και δεν ήθελα) από ένα βιβλίο: Ήταν μια αληθινή ιστορία για έναν φόνο που πραγματοποιήθηκε πριν από μισό και πλέον αιώνα σε ένα μικρό ελληνικό χωριό. Από τις πρώτες σελίδες κιόλας, οι όποιες αμφιβολίες μου εξαφανίστηκαν.
Το βιβλίο είναι εξαιρετικά καλογραμμένο, πίσω από κάθε λέξη κρύβεται εξονυχιστική έρευνα, ενώ η πλοκή του είναι κινηματογραφική. Άνετα θα μπορούσε να γίνει ταινία. Οι ήρωες- άτομα με σάρκα και οστά και όχι αποκύημα της φαντασίας του συγγραφέα- με τις πράξεις τους σε κάνουν να θέλεις να γίνεις καλύτερος άνθρωπος. Κάποιοι από αυτούς αποτελούν αξιοθαύμαστα παραδείγματα προς μίμηση και άλλοι προς αποφυγή. Μήπως όμως πηγαίνουμε μπροστά εξετάζοντας μόνο το «καλό»; Η ιστορία έχει δείξει πως και το «κακό» μπορεί να γίνει- έστω και εν αγνοία του- μια ευκαιρία να βγούμε προς το φως.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Στο βιβλίο κεντρική ηρωίδα είναι η Παναγιώτα, μια νεαρή γυναίκα που παρότι δεν ήταν ευτυχισμένη μέσα στο γάμο της (δεχόταν λεκτική και ψυχολογική βία, υπέμενε την απιστία) προτιμούσε να πεθάνει, αν χρειαστεί, παρά να είναι η μόνη χωρισμένη γυναίκα στο χωριό. Πράγμα που δυστυχώς και έγινε. 6 Σεπτεμβρίου του 1953, ο άντρας της Γιώργος Νίτσος έβαλε τον κουμπάρο του να την ξεφορτωθεί, πυροβολώντας την. Και κάπου εδώ, ξεκινά ένας μαραθώνιος για να αποδοθεί δικαιοσύνη, με τον Θανάση Κονανδρέα, ξάδερφο της Παναγιώτας και γιο του συγγραφέα να αγωνίζεται σκληρά κόντρα σ’ ένα δικαστικό σύστημα διεφθαρμένο αλλά και ενάντιαστις τεράστιες διασυνδέσεις που είχε ο Νίτσος. Με κόστος οικονομικό αλλά κυρίως ψυχολογικό, ο Θανάσης τα καταφέρνει.
Αυτή είναι με λίγα λόγια η ιστορία ενός αληθινού φόνου που πραγματοποιήθηκε στο μικρό Κουπάκι Φωκίδας και η οποία έχει να μας υπενθυμίσει αλλά και να μας διδάξει πολλά: Να μας θυμίσει τις παθογένειες των μικρών, συντηρητικών κοινωνιών των περασμένων δεκαετιών, τη θέση της γυναίκας σ’ αυτές, το αίσθημα δικαίου που σιγοκαίει στις καρδιές κάποιων ανθρώπων και το σύστημα της διαφθοράς που δεν έχει εποχές. Αλλά και να μας δείξει πόσο σημαντικό είναι να μάθουμε να λειτουργούμε σαν τον Θανάση: με αγάπη, αυταπάρνηση, πείσμα, ανιδιοτέλεια και θάρρος. Και πόσο σημαντικό είναι εμείς οι γυναίκες να μάθουμε να μην λειτουργούμε όπως η Παναγιώτα: με παθητικότητα και φόβο, αλλά να διεκδικούμε την αξιοπρέπεια και την ευτυχία μας με όλο μας το «είναι», να μην συμβιβαζόμαστε, να φεύγουμε όταν δεν μας φέρονται όπως μας αξίζει…
Λουκάς Κονανδρέας
Ένα από τα μυστικά της επιτυχίας του συγκεκριμένου βιβλίου- εκτός από το γεγονός ότι πρόκειται για αληθινή ιστορία- είναι πως ο συγγραφέας του, ο Λουκάς Κονανδρέας είναι γιος του Θανάση, έζησε δηλαδή παρότι μικρό παιδί τότε την δολοφονία και όλα όσα ακολούθησαν. Όμως δεν έμεινε εκεί, αλλά προσπάθησε να απεμπλακεί συναισθηματικά, διεξάγοντας πολυετή έρευνα, η οποία περιελάμβανε μελέτη των πρακτικών όλων των δικών αλλά και δεκάδες συνεντεύξεις με ανθρώπους από το χωριό. Επίσης, είναι γιατρός που δραστηριοποιείται στις ΗΠΑ και αυτή του η ιδιότητα, σε συνδυασμό με την εμπειρία του, του επέτρεπε να μιλήσει στοχευμένα και με ευαισθησία για την γυναικεία κακοποίηση.
Συνοψίζοντας, θα έλεγα πως το βιβλίο «Καλύτερα Σκοτωμένη Παρά Χωρισμένη» άξιζε πράγματι μια θέση στη βιβλιοθήκη μου.
Υ.Γ: Διάβασα πως το βιβλίο εκδόθηκε αρχικά στην Αμερική, αποσπώντας διακρίσεις. Στα ελληνικά κυκλοφορεί ως αυτοέκδοση. Εγώ διάβασα γι’ αυτό στο ίντερνετ και το παρήγγειλα από το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς μου.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ένα νέο λογοτεχνικό «τοπίο»;
16/04/2024, 9:09 μμ -
Παρακείμενα: «Το παρήγορο συναίσθημα της εσωτερικής έκλαμψης»
16/04/2024, 9:08 μμ -
Η δύναμη του πεπρωμένου
16/04/2024, 9:06 μμ -
Παραμύθια από ζάχαρη, μέλι και ποίηση
16/04/2024, 9:05 μμ -
Ψυχολογικά περάσματα προς τη βιολογική ολοκλήρωση
16/04/2024, 9:00 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Μπορεί να επιστρέφει το παρελθόν;
Του Νίκου Τσούλια // Συναντάς πολύ παλιούς φίλους και γνωστούς που έχεις χρόνια και χρόνια να δεις και χαίρεσαι με έναν πρωτόγνωρο τρόπο αλλά ταυτόχρονα βρίσκεσαι σε μια περίεργη αμηχανία. Κοιτάς και ξανακοιτάς το πρόσωπό τους και ενώ
Περισσότερα -
Ποίημα: “Αποστάσεις Χρωμάτων”
Γράφει η Μαριαλένα Ηλία // Αποστάσεις Χρωμάτων Καθόταν ο άντρας με τα άσπρα μαλλιά και κάπνιζε τσιγάρο γύρω από το λευκό του τραπεζιού. Απέναντι, ο μικρός κρατούσε κάτι στα χέρια και μιλούσε μόνος. Τα
Περισσότερα -
Ένα ποίημα: “Καλυψώ”
του Τζώρτζη Πάνου // * Πίνακας: Arnold Böcklin: Odysseus and Calypso, 1883 Καλυψώ Η εύμορφη και ξωτική θεά Καλυψώ, πείθει τον Οδυσσέα να μείνει μαζί της: «Κοίτα τα πλεούμενα Οδυσσέα, κοίτα τα πλεούμενα!… Φεύγουν μακριά, τα καταπίνει
Περισσότερα -
19 Iανουαρίου – Πατρίσια Χάισμιθ
Eπιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα // Η Πατρίσια Χάισμιθ, γεννημένη σαν σήμερα το 1921, ήταν Αμερικανίδα συγγραφέας, ευρύτερα γνωστή για τα ψυχολογικά θρίλερ της, από τα οποία έχουν προκύψει πάνω από 20 κινηματογραφικές ταινίες. Ποιήτρια του δέους κατά τον Γκράχαμ Γκρην,
Περισσότερα -
Ποίημα: “Ψυχικό”
Του Αλέξη Γεωργαντά // * ΨΥΧΙΚΟ Τρίτη 18:11 Περπατάς με τα μαύρα σπορτέξ νούμερο 35 ή 36 στον φάρο Ψυχικού περιμετρικά στην Δ. βασιλείου με μια ερωτική αγωνία στο πρόσωπο ψάχνεις μια υποψία από φως
Περισσότερα -
ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΑ: «Από το σκοτάδι και τη θλίψη στο φως»
Γράφει η Γεωργία Χάρδα // * Ζούλφα Κατού: «Όσο οι λεμονιές ανθίζουν», Εκδόσεις Διόπτρα, Μετάφραση: Αλέκος Αντωνίου, Εικαστικό εξωφύλλου: Βασίλης Κουτσογιάννης «Τα πιο όμορφα ηλιοβασιλέματα είναι πάντα εκείνα που έρχονται ύστερα από μια βροχή» Η Ζούλφα Κατού είναι μια Καναδή
Περισσότερα -
✩ Για την παράσταση “Ιππόλυτος” του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου
Γράφει ο Κωνσταντίνος Γ. Βασιλείου // “Ιππόλυτος” του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου θέλγει δ’ Έρως, ω μαινομένα καρδία/ πτανός εφορμάση/ χρυσοφαής, φύσιν/ ορεσκόων σκυλάκων/ πελαγίων θ’ όσα τε γα τρέφει,/ τάν Άλιος αιθομέναν δέρκεται,/ άνδρας τε συμπάντων δέ/ βασιληίδα τιμάν, Κύπρι,/ μονοκρατόρισσα, Αφροδίτη (= Τα πάντα Έρως χρυσόφωτος/ μαγεύει και τ’ αποτρελαίνει!/ Τ’ αγρίμια των
Περισσότερα
