Fractal
Home / FRACT-ALL / Ποίηση: “Επτά ποιήματα”
15/04/2015, 5:44 μμ

Ποίηση: “Επτά ποιήματα”

της Καλομοίρας Πιέτρη- Αυγούστη //

 

images

 

ΑΡΟΔΟΥ

Η αληθινή γαλήνη του Θεού
βρίσκεται χιλιάδες μίλια μακριά από την
πλησιέστερη ακτή.
Τζόζεφ Κόνραντ (Ο νέγρος του Νάρκισσου.)

 

Ιστός ζωής

Αργά- αργά, περιστρέφομαι
γύρω από τον ιστό της ζωής,
μια επικίνδυνη ακροβασία,
με ημικύκλια σε παραδείσους μακρινούς,
ένα ταξίδι
στο ακαθόριστο μέλλον,
με σημεία αδιευκρίνιστα
στον ομιχλώδη ορίζοντα,
με ενδύματα τετριμμένα
με συναισθήματα συγκεχυμένα
από την αδιάκοπη περιπλάνηση.
Ένα παρελθόν αναδύεται
μέσα από τρυφερές στιγμές
μιας παιδικής Άνοιξης,
ανακαλύπτοντας
τις πιο βαθιές κρύπτες της ψυχής,
τις πιο δυνατές συγκινήσεις,
ταξιδεύοντας σ’ έναν Ωκεανό,
που σμίγει δάκρυ, αγάπη, νοσταλγία,
προσευχή, σιωπή,
κάτω από ένα πέπλο
ουράνιας ευλογίας
και ουράνιας μέθεξης.

 

Η ζωή είναι στιγμές

Μια ζωή πίσω από στεγανά,
από κλειστά φινιστρίνια
μια ζωή κυλά αργά
μέσα στη μέρα
και στη νύχτα,
στο σήμερα
και στο αύριο,
μας χωρίζει ο Ωκεανός
από την πλησιέστερη ακτή.
Το βλέμμα στο άπειρο,
προσπαθεί ν’ ανιχνεύσει
σημάδια θεϊκής ύπαρξης.
Όλα είναι εδώ.
Εσύ, εγώ, ο κόσμος όλος
ο Θεός ο ίδιος,
τόσο μακριά
αλλά και τόσο κοντά,
να, τώρα θ’ αγγίξω τον Ουρανό
και την Θάλασσα,
κοντά κι απόμακρα,
το παρόν που επιπλέει,
βαρκούλα στον Ωκεανό,
την ίδια τη ζωή
που απομακρύνεται αργά- αργά,
αλλά μας παρασύρει
να τη γνωρίσουμε στο βάθος,
βήμα προς βήμα,
να δραπετεύσουμε
από την πραγματικότητα
να ζήσουμε την αληθινή ομορφιά,
να ζήσουμε το όνειρο,
να ζήσουμε την στιγμή.
Η ευτυχία είναι στιγμές,
Ουράνιο τόξο μετά την καταιγίδα,
νηνεμία μετά την θαλασσοταραχή,
ελπίδα μετά τη απογοήτευση,
γέλιο μετά το κλάμα,
στιγμές ξεχωριστές ,
που σε απογειώνουν.

 

Mαγεία της σιωπής

Μέσα από τη σιωπή
γεννιέται ένας ολόκληρος,
ζωντανός κόσμος,
ένα χαμόγελο, ένα μήνυμα ζωής,
ένας κόσμος απέραντος, βυθισμένος
στα άδυτα της ψυχής.
Μια χαμένη Ατλαντίδα
σιγά- σιγά αναδύεται
μέσα από τη μαγεία της σιωπής.
Η γοητεία της σιωπής
αναβλύζει
από την
ενδοχώρα της ψυχής.
Μια κατάδυση σ’ ένα κόσμο μαγικό,
χωρίς λέξεις,
χωρίς δάκρυα,
μόνο χρώμα,
φως,
δύναμη,
νοσταλγία,
αυτοσυγκέντρωση,
προσευχή,
δημιουργία,
ένα πανέμορφο βασίλειο
μαγικών εικόνων
και αισθήσεων.

 

Κρυπτογράφημα

Φυλάσσω πολύτιμα αγαθά
φυλάσσω του νου τους θησαυρούς
τα προστατεύω
από την αλλοτρίωση
από την διαφθορά της μνήμης,
της κοινωνίας,
του όχλου,
φυλακίζω αισθήματα,
φυλακίζω οράματα,
φυλακίζω γεύσεις,
αποστειρώνω καλά πληγές
μη τυχόν μεταλλαχθούν
σε οίδημα που θα ‘ναι
πολύ οδυνηρό για το σώμα,
την ψυχή,
το λογισμό.

 

Η δύναμη των λέξεων

Μικρές λέξεις
μεγίστης σημασίας
ελπίδα, αγάπη,
προσμονή, υπομονή
άγγιγμα ψυχής
δακτυλικά αποτυπώματα
στο αχνισμένο τζάμι

Μια λέξη
μικρή παύση- σιωπή,
Μια προσευχή
από τα βάθη της ψυχής,
ενός μικρού παιδιού
η φωνή του αντίλαλος
στις ψυχές όλου του κόσμου,

Μια λέξη, παύση- σιωπή,
αφουγκράσου μια στιγμή
αυτή τη σιωπή
μια ανάσα
πριν το τέλος
αυτού του κόσμου.
Ασήμαντες στιγμές,
μετατρέπουν τα μικρά
σε μέγιστα.

 

Στη σιωπή της μοναξιάς

Μια πόλη
βυθισμένη στο έρεβος
σπαρταράει
κάτω από το φως των κεριών
ένα πλοίο τυλιγμένο
στο φως της σελήνης
και των αστεριών,
αγκομαχά στη δίνη της θάλασσας.
Ένας περαστικός
τυλιγμένος
το ψύχος της νύχτας,
παραπαίει
στην άκρη της ασφάλτου.
Τρεις ζωντανές υπάρξεις
κινδυνεύουν
να βυθιστούν
στη σιωπή της μοναξιάς.
Βουβοί άνθρωποι,
νεκρές πόλεις
θάλασσες που βυθίζουν στο σκότος
ανθρώπινες υπάρξεις
όλα τυλιγμένα
μ’ ένα ψεύτικο προσωπείο
που κρύβει φόβο,
ανασφάλεια,
μοναξιά.
Κανείς δεν γνωρίζει
την επόμενη κίνηση,
το επόμενο βήμα.
Άγνωστο το μέλλον

 

Ταξίδι ζωής

Κάθε ένας μας
ταξιδεύει όπως το σκάφος,
φορτωμένο φόβους,
μυστήρια, ενοχές.
Όλα παραδομένα
σε μια θάλασσα,
που ορμά
να καταπιεί τα όνειρα.
Ταξιδεύουμε σ’ ένα πέλαγο
που πνίγει τις φωνές μας.
Μεσ’ την αβάσταχτη
πληγή της μοναξιάς,
ένα σημάδι,
ένα φως ελπίδας αναμένουμε,
να μας αναστήσει.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top