Fractal

Περιήγηση στη μακρυνή Δύση…

Της Κυριακής Μ. Παπαγεωργίου // *

 

Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης «Ένα καλοκαίρι στο Σαν Φρανσίσκο», εκδ. Οδός Πανός

 

Σε ένα ακόμη οδοιπορικό, αυτή τη φορά στο Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνια, μας καλεί ο συγγραφέας Γεώργιος Σχορετσανίτης, μέσα από το  νέο βιβλίο των Εκδόσεων Οδός Πανός, « Ένα καλοκαίρι στο Σαν Φρανσίσκο».

Το ταξίδι, αυτή τη φορά, ξεκινά με συναισθηματικά  φορτισμένο λογοτεχνικό ύφος και περισσότερο ανεπτυγμένο το υποκειμενικό στοιχείο στις περιγραφές,  στοιχείο που μαρτυρά την έντονη εντύπωση που προκάλεσε στο συγγραφέα αυτή η κρυμμένη στην ομίχλη πόλη της Δυτικής Αμερικανικής Ακτής.

Στις ενενήντα σελίδες του βιβλίου, ο αναγνώστης βρίσκει συμπυκνωμένη όλη την ιστορία του Σαν Φρανσίσκο, ξεκινώντας από τους πρώτους ιθαγενείς Ohlone και τη μετέπειτα ανακάλυψη του κόλπου το 1769, από την ισπανική ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Portola, έως και την ένταξη της πόλης στις ΗΠΑ, το 1850.  Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στο κυνήγι του χρυσού, που ξεκίνησε το 1848 και έμελε να παίξει καθοριστικό ρόλο στην πολιτική και κοινωνική σκακιέρα του τόπου αυτού.

Ο συγγραφέας όμως, πιστός όπως πάντα στο συγγραφικό του πλέον πρωτόκολλο, δεν αρκείται στην παράθεση των ιστορικών στοιχείων της πόλης, αλλά προχωρά σε μία πραγματική σκιαγράφηση του χαρακτήρα, της κουλτούρας και των δομών της. Μας ξεναγεί στο Μουσείο Fargo Wells, μας  παραθέτει τους κανόνες του τοπικού Συστήματος Υγείας  περιγράφοντας τη λειτουργία του Νοσοκομείου Mount Zion της πόλης, παρέχοντάς μας, ταυτόχρονα, στοιχεία για γόνιμο προβληματισμό επί των δικών μας «κακώς κειμένων», μας ταξιδεύει στην ομιχλώδη πόλη και τις φυσικές ιδιαιτερότητές της, μας συστήνει την πολυπολιτισμικότητά της, από τις ακτιβιστικές ομάδες που δραστηριοποιούνται στην περιοχή μέχρι και την ιδιαίτερη χροιά της Chinatown του Σαν Φρανσίσκο.

 

Γεώργιος Σχορετσανίτης

 

Στη συνέχεια με ένα πλοιάριο μας περνάει απέναντι, στο θρυλικό νησί Alcatraz, όπου εκεί αναβιώνουν οι σκηνές που έχουμε παρακολουθήσει σε ταινίες του αμερικανικού σινεμά και μέσα από τις παραστατικές εικόνες που περιγράφονται, στεκόμαστε σαν αόρατοι παρατηρητές μέσα σε «τρισδιάστατο» κινηματογραφικό τοπίο.

Στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου, ο συγγραφέας με ύφος λυρικό και με τόνο νοσταλγίας, περιγράφει τη σχεδόν αναγκαστική και αναπόφευκτη φυγή του από μια πόλη «αγαπημένη», όπως τη χαρακτηρίζει. Ανάλογο όμως είναι αναμφισβήτητα και το αίσθημα του αναγνώστη, καθώς γυρίζει την τελευταία σελίδα του βιβλίου. Ένα ξύπνημα από όνειρο σα να είναι, που αφήνει μια γλυκιά γεύση στην ψυχή και μια πληρότητα στο πνεύμα…

 

 

* H Κυριακή Μ. Παπαγεωργίου είναι ιατρός

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top