Fractal
Home / FRACT-ALL / Ποίηση: “Καλοκαίρι”
22/02/2017, 10:15 πμ

Ποίηση: “Καλοκαίρι”

Του Μάνου Μαυρομουστακάκη // *

 

 

f3

 

Απλωμένο σώμα. Ήλιος που κάρφωνε.

Χιλιάδες μικρά τσιμπήματα μεταβόλιζαν έγνοιες και χειμώνες.

Κλειστά τα μάτια μου στον κόσμο που δεν ήθελα, για λίγο που απωθούσα.

Τα όνειρα έτσι τού φωτός έμοιαζαν φωτεινότερα.

Το κορμί τους άγγελος. Απλώθηκε δίπλα μου.

Θα υπήρχε άραγε αν ορθάνοιγα, αν λάθευα και κοιτούσα;

Τώρα μια απλωσιά στο πλάι μου, σώμα φτιαγμένο τις ιστορίες μου.

Με ζέσταινε με την ανάσα του, ένας δεύτερος ήλιος μου.

Καθόλου δε θα το ανησυχούσα. Μου αρκούσε η συνεύρεση.

Ούτε θα το κοιτούσα.

Μάταια τα μάτια σε τέτοιες μασκαράτες.

Η ανάσα του, στον λαιμό μου το ζεστό χνώτο των πόθων μου,

ήταν ό,τι μου έφτανε, ό,τι μου περίσσευε.

 

Γι αυτό ήλιε συνέχισε να γλιστράς απ’ την ομπρέλα μου.

Ζέσταινε τις σκέψεις μου, το απλωμένο τους κορμί.

Γιατί καλοκαίρια είναι η ζεστή τους φτιάξη.

Γιατί καλοκαίρια είναι όλα όσα με συντηρούν

… τις κρύες νύχτες τής ζωής μου.

 

 

 

 

* Ο Μάνος Μαυρομουστακάκης (γεν. 1960) είναι μαθητής στον σχολείο τής ποίησης συνεχώς … μεταξεταστέος. Έχει υπογράψει μέχρι στιγμής δύο ποιητικές συλλογές (ΟΔΟΙΠΟΡΕΣ ΛΕΞΕΙΣ, 190 & 1 ΧΑΊΚΟΥ. Εκδ. Γαβριηλίδης) και ένα θεατρικό (Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ, Εκδ. Δωδώνη)

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top