Fractal

Γκρίζο Βλέμμα: Καλοκαίρι

Από τον Πάνο Ιωαννίδη //

 

 

 

 

Το καλοκαίρι δεν είναι κάτι περισσότερο από το εκτεταμένο άνοιγμα των πόρων. Μια διαστολή που υποτάσσεται στην κυκλική περιοδικότητα των εποχών. Ένα σκόπιμο λάθος της φύσης που αναζητά την ακμή της, όπως μια γυναίκα που στέλνει σινιάλα στους επίδοξους εραστές της.

 

Η αίσθηση που σου δίνει το καλοκαίρι, και που φυσικά αξίζει τον κόπο μια και κάνει τη διαφορά, είναι ότι όλα, ή τουλάχιστον, τα περισσότερα είναι εφικτά. Αυτό το εσωτερικό τρέμουλο είναι που κάνει τα σώματα πιο ζεστά από μέσα και δροσερότερα από έξω. Τούτη η διαρκής πορώδης κατάσταση των πραγμάτων-ίσως αυτό να είναι ο έρωτας τελικά, δίνει στο καλοκαίρι μια ακόμα μαγευτική διάσταση.

Η μαγεία επιτρέπει στα κενά να αποκαλύψουν τα πιο απόκρυφα σημεία τους. Οι άλλες εποχές απλώς να καλλιεργούν-ας πούμε το φθινόπωρο και ο χειμώνας, ή τα υπονοούν προσδοκώντας τον γλυκό τους τρόμο-ναι εδώ βρισκόμαστε στην άνοιξη. Τα (α)ορατά κενά ωθούν τους ανθρώπους-ακόμα και εμένα που δεν είμαι και τόσο καλοκαιρινός τύπος- να τα εξερευνήσουν ακόμα περισσότερο.

Καλοκαίρι στην πόλη και οι ήρωες να περιφέρονται ασυγκράτητοι αγνοώντας τις προτεραιότητες και τις λέξεις του συγγραφέα. Αυτό λέγεται έμπνευση που φλέγεται. Καλοκαίρι στο βουνό και η στάλα του πρωινού να πέφτει στο βλέμμα σου που ξυπνάει αποκαλύπτοντας τα όνειρα σου στον κόσμο. Αυτό λέγεται αυγή μιας καινούριας ζωής. Καλοκαίρι μέσα σου και η αγάπη που νοιώθεις για τα φαινόμενα αναστατώνεται από την πολυπλοκότητα των πραγμάτων. Ίσως αυτό να λέγεται ζωή.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top