Fractal

Ένα ‘καλοκαιριάτικο’ ποίημα του Τζαίημς Ουέλντον Τζόνσον

Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη //

 

 

Η Μονή Κύκκου στο όρος Τρόοδος

 

Βαθιά στο Ήσυχο Δάσος

Είσαι φορτωμένος με βαριές ευθύνες;

Έχεις όμως ακούσει για τις αντικρουόμενες διαφωνίες και τη φασαρία της ζωής;

Τότε, πήγαινε μακριά, τράβα στο ήσυχο δάσος,

Εδώ κολυμπά η ψυχή σου στη σιωπή. Άκου! Τώρα,

Εκεί έξω, η συνταρακτική μοναξιά

Μην σε πιάσουν, ακόμα τα αχνά, αλλά αμυδρά, φευγαλέα ζόρια,

Βρίσκονται πάνω, γύρω και μέσα σου, παντού.

Άκου σιωπηλά! Φανερά, και ακόμα πιο φανερά, έρχονται.

Φουσκώνουν σε κυματιστές σημειώσεις, και γίνονται νότες τραγουδιού.

Τώρα άφησε την ψυχή σου να τρέξει όλο το φάσμα της θαυμαστής κλίμακας

Μέχρι, που ν’ ανταποκριθεί στους τόνους της χορδής,

Αγγίζει το διαπασών του μεγάλου οργάνου του καθεδρικού ναού του Θεού,

Και σου γεμίζει τη γη σου με ουράνια ειρήνη

Και ιερές αρμονίες.

 

Αυτό το ποίημα, σε κυριολεκτικό επίπεδο, αναφέρεται σ’ ένα άτομο που είναι ταραγμένο από τις περιρρέουσες καταστάσεις της προσωπικής του ζωής καθώς και του κοινωνικού περίγυρου, και διαφεύγει στο δάσος, προκειμένου να ανακτήσει τον εαυτό του. Η αναπόφευκτη σιωπή και πλήρης μοναξιά, όταν το άτομο εκτίθεται εκεί, σε αυτή, είναι τόσο κατευναστική και χαλαρωτική, και αυτό του επιτρέπει να ανακτήσει την ψυχική του ισορροπία. Η ιδέα ότι δεν πρέπει κανείς να σκέφτεται τίποτα, αλλά απλώς να παρακολουθεί το δάσος, είναι πανταχού παρούσα μέσα στο ποίημα. Η πρόθεση του συγγραφέα, είναι να δείξει στο κοινό του ένα διαφορετικό δάσος, από μια άλλη σαφώς, μα διαφορετική σκοπιά. Εκείνη που δεν είναι προφανής στους μη γνώστες!

 

 

 

Deep in the Quiet Wood

Are you bowed down in heart?/Do you but hear the clashing discords and the din of life?/Then come away, come to the peaceful wood/Here bathe your soul in silence. Listen! Now/From out the palpitating solitude/Do you not catch, yet faint, elusive strains?/They are above, around, within you, everywhere/Silently listen! Clear, and still more clear, they come/They bubble up in rippling notes, and swell in singing tones/Now let your soul run the whole gamut of the wondrous scale/Until, responsive to the tonic chord/It touches the diapason of God’s grand cathedral organ/Filling earth for you with heavenly peace/And holy harmonies.

Από το βιβλίο του James Weldon Johnson “Fifty Years & Other Poems”

(The Cornhill Company, 1917).

 

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top