Fractal
Home / Μεταφράσεις / ΙΤΑΛΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ IX (μετάφραση): Loretto Rafaneli // Umberto Fiori // Marco Bini // Giovanni Pascoli
15/02/2017, 10:42 πμ

ΙΤΑΛΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ IX (μετάφραση): Loretto Rafaneli // Umberto Fiori // Marco Bini // Giovanni Pascoli

Επιλογή – Μετάφραση: Κωνσταντίνος Μούσσας // *

 

Διαβάστε τα προηγούμενα αφιερώματα στην Ιταλική ποίηση >>

 

rafanelli

Loretto Rafaneli

 

Χάνονται στους δρόμους οι φωνές

τα σώματα, τα σημαιάκια

που δείχνουν τις εποχές, υψωμένες

στα χέρια των μωρών. Έρχεται

η μέρα και το φως αναχωρεί

χαμένο, στην πιο πυκνή νύχτα.

Οι ζητιάνοι κατευθύνονται

στις  πατρίδες υποψιασμένοι

και στις πλατείες, έχει χαθεί ο ορίζοντας

ανάμεσα στα υψωμένα χέρια των ανθρώπων

στη σειρά, ενώ όλα αποχρωματίζονται.

 

 

fiori

Umberto Fiori

 

Αναχωρήσεις

 

Ενώ το μπροστινό κτήριο

αντανακλά

το μπροστινό κτήριο

στις ανατομικές πολυθρόνες

του σταθμού, νοιώθει κανείς

να δικαιώνεται ο κόσμος.

Περιμένει εκεί γοητευμένος: Ακίνητος παραμένει

όπως τα πιάτα στο τραπέζι

λίγο ψωμί, ένα φύλλο

η μπουκιά, της ευγένειας.

 

 

m_bini

Marco Bini

 

Ένα Ερωτικό Ποίημα, μόνο ένα.

 

Αναρωτιέμαι αν μπορώ να σταθώ ακόμη δίπλα σου

βρεμένο πρόσωπο, πεθαμένη λοιπόν βεβαιότητα

πως δεν θα είσαι τόσο συνθλιμμένος, άσχημα

τόσο που απροθυμία πια ανεμίζει σαν ουρά.

Τώρα που χάθηκα στα χρόνια και στο γαλάζιο

σε σαπουνόφουσκες, τώρα που κοντά στα φυσίγγια

στον αέρα πρέπει να περιδινηθώ και ν’ ανεφοδιαστώ

για να κεντράρω ανάμεσα στα μάτια, τώρα που ξέρω

να σε βάζω για επισκευή, όταν το μετεωρολογικό προβλέπει βροχή.

Ο τόπος μετακινήθηκε γύρω από το κουτάβι,

είμαι έτοιμος να κάνω φωλιά

και θα προβάλουν από κάθε κύλινδρο τα καλύτερα κουνέλια

αν ακόμη πιστεύεις θα υπάρχει πάντα το ψάρεμα

στον ουρανίσκο όπως συνέβαινε όταν μιλούσαμε για μας.

 

 

pascoli

Giovanni Pascoli

 

Το είπα σ’ εκείνο τον γέροντα, «Που»; Εγώ

έψαχνα ένα παιδικό πρόσωπο, δικό μου όφελος

εξαφανισμένο: η δική μου γαλήνη, μια απόδειξη

εξαφανισμένη: η δική μου γαλήνη: η δική μου!

έψαχνα εκείνα τα μάτια (…ένα κυπαρίσσι;)

μ’ εκείνα ζητούσε συγνώμη

που ζει, που υπάρχει κι εκείνο.

έψαχνα. Είχα φτάσει. Ήταν εκείνη

σίγουρα, η αλαφρογάλανη πατρίδα

τα δικά της, αναβάσεις, ένα δάσος, ένα κάστρο

μετά κι άλλες αναβάσεις: ψηλότερα, San Marino.

 

__________________________

 

* Συνοπτικό βιογραφικό του μεταφραστή:

Ο ποιητής, συγγραφέας και μεταφραστής Κωνσταντίνος Μούσσας γεννήθηκε στον Πειραιά το 1973. Σπούδασε ιατρική και είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, της Φιλολογικής Στέγης Πειραιά, της Εταιρείας Ελλήνων Εικαστικών, της Royal Society of Literature– London UK , του ICON ITALIA/Ministero dell“Istruzione, dell“Università e della Ricerca και της Société européenne des Auteurs, Paris–France.

Έχει εκδώσει τις συλλογές: Σημεία στίξης, Αλεξάνδρεια, Αθήνα 2014, και Ιωλκός, Αλεξάνδρεια, Αθήνα 2015, Αγνώστου πατρός, Δωδώνη, Αθήνα 2015, η οποία προτάθηκε για το βραβείο Γ. Αθάνα της Ακαδημίας Αθηνών το 2015, ενώ το θεατρικό του Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, τιμήθηκε από τον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσό με τον Α΄ έπαινο. Πρόσφατα, η συμμετοχή του στον Διεθνή Διαγωνισμό Λογοτεχνίας του Ομίλου για την Unesco, Τέχνης-Λόγου και Επιστημών, στην κατηγορία Ποίηση, τιμήθηκε με το Γ΄ Βραβείο, ενώ διακρίθηκε και από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών, στην κατηγορία Δοκίμιο.

Το 2016 τιμήθηκε από το υπουργείο Πολιτισμού και την Μακεδονική Εταιρεία για το ποιητικό του έργο.

Το παρόν έτος (2016) μας χάρισε σε δίγλωσση έκδοση της Δωδώνης, την εξαίρετη μετάφραση της συλλογής Ορίζοντες του Marcello Vitale σύγχρονου, σπουδαίου ποιητή της Ιταλίας (Καλαβρία).

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top