Fractal
Home / Διηγήματα / Ιστορίες Μέλλοντος: “Ούτε στα όνειρα”
28/10/2015, 6:59 μμ

Ιστορίες Μέλλοντος: “Ούτε στα όνειρα”

Του Ελπιδοφόρου Ιντζέμπελη // *

 

mellonelpidoforos

 

Καθώς έστριβα στην οδό Παραμυθιάς πρόσεξα πως ο δρόμος ήταν κλεισμένος από ένα σπορ αυτοκίνητο. Κορνάρισα και πρόσεξα πως υπήρχε μια οδηγός με σκούρα γυαλιά. Με παρακολουθούσε ατάραχη και της έκανα νόημα να με αφήσει να περάσω. Χαμογέλασε και περίμενε πάνω στο τιμόνι. Μου φάνηκε περίεργη η στάση της και βγήκα έξω απ’ το αυτοκίνητο. Όταν την πλησίασα , κατέβασε το παράθυρο και μου έδωσε τον αριθμό κινητού τηλεφώνου.

«Τι να κάνω μου είπε , δεν υπάρχει άλλος τρόπος σ’ αυτή την πόλη για να σε πλησιάσω. Μου αρέσεις και η συνέχεια εξαρτάται από σένα. Πήγαινε στο αυτοκίνητό σου και θα περιμένω τηλεφώνημα ».

Κάπου τα έχασα , πήγα στο αυτοκίνητο και έφυγα γρήγορα ,χωρίς να δώσω περισσότερη σημασία. Πάνω στο τιμόνι χίλιες δυο σκέψεις στριφογύριζαν με την άγνωστη κοπέλα. Κάποια στιγμή τη θυμήθηκα. Είναι η ξανθιά κοπέλα που δουλεύει στο μπαράκι που σύχναζα πριν από ένα χρόνο. Έφερα την εικόνα της πάλι στη μνήμη και ένιωσα μια μεγάλη έλξη. Τι θα έχανα αν την έπαιρνα τηλέφωνο , σκέφτηκα. Σταμάτησα σε μια άκρη και σχημάτισα τον αριθμό . Το σήκωσε και απάντησε με ένα χαμόγελο ικανοποίησης. Μου ζήτησε να τη συναντήσω και ορίσαμε να πιούμε καφέ . Από την καφετέρια γρήγορα οδηγηθήκαμε στο διαμέρισμά της. Ξαπλώσαμε στο κρεβάτι και γνωριστήκαμε περισσότερο. Πετούσα από τη χαρά και ευλογούσα τη στιγμή που απολάμβανα αυτή την κραιπάλη . Όταν γύρισα στο σπίτι αρνήθηκα να βγω έξω με την Αιμιλία. Αυτό επαναλήφθηκε πολλές φορές αφού μόνο τη Τζένη συναντούσα. Μια νύχτα που ήμουν στο σπίτι της κατέβηκα να πάρω τσιγάρα στο περίπτερο. Εκεί συνάντησα την Αιμιλία. Μου μίλησε ψυχρά και με αποχαιρέτησε χωρίς να προσθέσει τίποτε άλλο. Δεν μου άρεσε η συμπεριφορά της και κάπου με εκνεύρισε . Ανέβηκα επάνω στο διαμέρισμα της Τζένης , προφασίστηκα μια δικαιολογία και έφυγα. Στο σπίτι σκεφτόμουν ποια απ’ τις δυο θέλω. Σταμάτησα να βγαίνω έξω και τήρησα την καθημερινή ρουτίνα σπίτι δουλειά. Μετά από τρεις εβδομάδες συνάντησα στο δρόμο την Τζένη. Ήταν νευριασμένη και μου είπε πως δύσκολα θα ξεμπλέξω από εκείνη. Χαμογέλασα και δεν έδωσα σημασία. Μετά από δυο μέρες βρήκα το αυτοκίνητο χαραγμένο με καρφί. Στενοχωρήθηκα και μου πέρασαν χίλιες δυο ιδέες. Όταν πήγα στην υπηρεσία με πήρε τηλέφωνο κάποιος και μου είπε πως έχει ένα βίντεο στο οποίο κάνω έρωτα με μια ξανθιά κοπέλα. Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Τι θέλει να πετύχει τώρα, σκέφτηκα; Στο τηλέφωνο που την πήρα έκανε πως αγνοούσε τα πάντα. Μάλιστα θύμωσε και με έβρισε. Αποφάσισα να πάω στο σπίτι της . Χτύπησα το κουδούνι και ανέβηκα τα σκαλιά τρία ,τρία. Μου άνοιξε την πόρτα . Θόλωσα , καθώς την είδα να φορά το σατέν μεταξωτό νυχτικό. Με έκρυψε στα στήθη και με τράβηξε στο κρεβάτι. Και ενώ την περίμενα για να ξαπλώσει, άνοιξε το κομοδίνο και έβγαλε ένα πιστόλι. Το σήκωσε προς το μέρος μου και μου είπε απειλητικά :

«Κανένας άντρας δεν με παράτησε και το έκανες μόνο εσύ . Με μένα που έμπλεξες δεν θα τη βγάλεις καθαρή. Τώρα θα σου δείξω » .

Πάτησε τη σκανδάλη και το όπλο εκπυρσοκρότησε και έσπασε το πορτατίφ που βρισκόταν πάνω στο κομοδίνο. Έριξα σάλτο και την αφόπλισα. Με το πιστόλι στο χέρι και με νεύρα που δεν ελέγχονταν , την πυροβόλησα τέσσερις φορές. Την ξάπλωσα κάτω και δεν έβγαλε άχνα. Με το όπλο στα χέρια κοιτούσα τη Τζένη και δεν μπορούσα να το χωνέψω πως την πυροβόλησα. Γύρισα την κάνη και σημάδεψα τον εαυτό μου. Καθώς έπεφτα κάτω, ξάπλωσα. Έπεσα δίπλα στο άψυχο κορμί της. Εκεί με βρήκαν οι αστυνομικοί και με οδήγησαν με το ασθενοφόρο στο Νοσοκομείο. Η Τζένη απεβίωσε , εγώ στάθηκα τυχερός. Έμεινα κάποιο διάστημα στο Νοσοκομείο και όταν θεραπεύτηκα με οδήγησαν στις φυλακές της Κέρκυρας. Είμαι μέσα στη στενή δεκαέξι χρόνια.

Σήμερα που είδα το ημερολόγιο γράφει 2 Μαρτίου 2031.

Μια πίεση με ενόχλησε στο στέρνο. Η αναπνοή μου έβγαινε με δυσκολία. Και εκείνος ο ήχος μου διαπερνούσε το αυτί. Το ξυπνητήρι. Το ξυπνητήρι σκέφτηκα και σηκώθηκα αυτόματα για να ξεφύγω από τον εφιάλτη. Άνοιξα τη μπαλκονόπορτα να μπει αέρας. Χάζεψα στην πλατεία. Άνθρωποι, αυτοκίνητα, θόρυβος. Όμορφη που είναι η ζωή!

 

elpid* Ο Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης κατάγεται από την Λέσβο και γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στην Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία και στη Θεολογική Σχολή Αθηνών. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Μπέρμιχαμ και μετεκπαιδεύτηκε στο Μόναχο, όπου και εργάστηκε για μια πενταετία ως δάσκαλος στο Ευρωπαϊκό Σχολείο. Από το 2002 ζει στο Μενίδι Αιτωλοακαρνανίας και εργάζεται ως Σχολικός Σύμβουλος Π.Ε. στην Άρτα.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top