Fractal
Home / Διηγήματα / Ιστορίες Μέλλοντος: “Ταξίδι στο μέλλον”
14/10/2015, 11:23 πμ

Ιστορίες Μέλλοντος: “Ταξίδι στο μέλλον”

Της Μαρίας Σούμπερτ // *

 

mellonsoubert

 

Όλα είναι μαύρα. Ή σκούρο μπλε, δεν μπορεί να ξεχωρίσει τα χρώματα. Ακόμα δεν είναι σίγουρη πως βλέπει. Δεν ξέρει καν τι σημαίνει να βλέπεις. Λάμψεις σκάνε κατά καιρούς τριγύρω της σαν εκατομμύρια μικροσκοπικά αστέρια. Παντού απλώνεται η ησυχία. Όχι σιωπή –ησυχία. Από μακριά ίσως ακούγεται ένα απόμακρο βουητό, σαν να βρίσκεται εκεί κοντά ένας διαστημικός αυτοκινητόδρομος. Δε νιώθει πείνα, ούτε δίψα. Νιώθει μια απόλυτη ηρεμία και γαλήνη. Νιώθει πως είναι μέρος του όλου που την περιβάλλει.

Η Ειρήνη απλώνει τα χέρια της και τεντώνει τα δάχτυλά της. Πιάνει τη ζελεδένια φούσκα που την περιβάλλει και την πιέζει. Εκείνη μετακινείται, αλλά δεν σπάει.. Η Ειρήνη χαμογελάει. Με κλειστά τα μάτια τεντώνει τα πόδια της. Νιώθει τα δάχτυλα των ποδιών της να κουνιούνται. Νιώθει τους αστραγάλους και τα γόνατα, τη λεκάνη της και την κοιλιά της. Νιώθει το στήθος της, τους ώμους, τους αγκώνες και τα χέρια της. Νιώθει το λαιμό της, το στόμα της, τα μάτια –παρ’ ότι κλειστά-, τη μύτη και τα αφτιά της. Νιώθει μέχρι και τα μαλλιά στο κεφάλι της. Όλα αυτά είναι δικά της. Όπως δική της είναι και η φούσκα μέσα στην οποία ταξιδεύει. Δικό της και το διάστημα μέσα στο οποίο ταξιδεύει η φούσκα. Δεν ξέρει τι να τα κάνει, αλλά την ικανοποιεί που ξέρει πως είναι δικά της. Και είναι καλά.

Μέσα στην τεράστια μπουρμπουλήθρα συνεχίζει να αιωρείται και να κουνιέται ρυθμικά. Ο αέρας την πηγαίνει πότε εδώ και πότε εκεί, αλλά δεν τον νιώθει αυτόν τον αέρα. Δεν νιώθει τίποτα άλλο πέρα από το σώμα της. Και τη ζέστη μέσα στην μαγική της μπουρμπουλήθρα. Σκέφτεται να ανοίξει τα μάτια της, αλλά δεν ξέρει ακόμα πώς να το κάνει αυτό. Μέσα στο μυαλό της όλα είναι σύμπαν. Ένα σύμπαν από ήχους, χρώματα, αστέρια και αστερόσκονη. Χασμουριέται και σφίγγει τις μικρές μπουνιές της. Τεντώνει την πλάτη της και σφίγγει κάθε μυ στο πρόσωπό της. Ταξιδεύοντας στην μαγική της φούσκα αποκοιμιέται και αρχίζει να ονειρεύεται. Ονειρεύεται πως βάζει το χέρι της στο στόμα, πως κουνάει το πόδι της. Ονειρεύεται πως η φούσκα εκτοξεύεται στον ουρανό και περνάει ξυστά από το φεγγάρι. Πως κουνάει το χέρι στα μικρά πράσινα ανθρωπάκια που ζουν στην σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού.

Η φούσκα της ταξιδεύει προς τον ήλιο. Το φως την πειράζει στα μάτια και τα σφίγγει ακόμα παραπάνω. Δίπλα της χορεύουν κορδέλες και μικροσκοπικά ψαράκια. Η Ειρήνη δεν τα βλέπει, αλλά ξέρει πως είναι κοντά της και της κρατάνε συντροφιά. Θα ήθελε να απλώσει το χέρι να τα ακουμπήσει, αλλά η φούσκα δεν την αφήνει να πιάσει τίποτα. Είναι γεμάτη και μόνη. Δεν καταλαβαίνει όμως τη μοναξιά της, γιατί δεν έχει με τι να τη συγκρίνει. Μέσα στο όνειρό της δεν ξέρει τι θα πει αυτή η λέξη. Τεντώνει τα πόδια της και σπρώχνει τη φούσκα. Η μπουρμπουλήθρα της δεν αλλάζει πορεία. Αργά αλλά σταθερά, αιωρείται στο διάστημα, ταξιδεύει προς τον ήλιο. Αν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια της και να κοιτάξει θα έβλεπε πως το σύμπαν ήταν μπλε, με αστραφτερά κίτρινα αστέρια και χαραγμένα δρομάκια από γάλα. Πάνω στα δρομάκια θα έβλεπε αστερίες και καβούρια να κάνουν πατίνι και από τα αστέρια να κρέμονται μικρές αράχνες και νυχτερίδες. Κοχύλια και σαλιγκάρια συνωστίζονται μαζί, σα να φοβούνται πως θα τα σκορπίσει κάποιος διαστημικός άνεμος. Αν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια της θα έβλεπε πως πέρα μακριά σε άλλα σύμπαντα και άλλους πλανήτες αιωρούνταν και άλλες μικρές φούσκες, σαν τη δική της –μαγικές μπουρμπουλήθρες που μέσα τους κοιμούνται πλασματάκια που τώρα μόλις συνειδητοποιούν πως υπάρχουν.

Ανοίγει τα ρουθούνια της παρ’ ότι ακόμα δεν ξέρει σε τι μπορεί να τα χρησιμοποιήσει. Το κορμί της τραντάζεται από μέσα του. Κάτι της συμβαίνει και το στέρνο της ανεβαίνει και κατεβαίνει ρυθμικά. Κάποια στιγμή πολλά έτη φωτός αργότερα, θα μάθει πως αυτό το λένε λόξυγκα. Ανοίγει τις μικροσκοπικές μπουνιές της και φέρνει το χέρι στο στομάχι της. Όλα είναι κομμάτι της. Ανήκει σε αυτό το τεράστιο μπλε σύμπαν, με τα ιπτάμενα ψαράκια και τις πολύχρωμες κορδέλες. Και ως κομμάτι αυτού του σύμπαντος ταξιδεύει προς τον ήλιο.

Ο ήλιος πλησιάζει όλο και πιο ζεστός. Και όσο τον πλησιάζει, η Ειρήνη αρχίζει να συνειδητοποιεί πως ίσως καεί όταν τον φτάσει. Δεν ξέρει αν θέλει να αφήσει πίσω της αυτό το σύμπαν που τόσο την έχει φροντίσει. Δεν ξέρει τι θα συμβεί αν η μαγική της μπρουρμπουλήθρα σκάσει. Πώς θα υπάρχει μετά; Δεν ξέρει καν αν όλα αυτά πρέπει να την απασχολούν.

Η ώρα κοντεύει, ο ζεστός ήλιος ακουμπάει τις ακτίνες του στην φούσκα και αυτή αρχίζει να λιώνει. Μόλις λιώσει τελείως η Ειρήνη βρίσκεται για λίγο να αιωρείται μόνη της αυτή τη φορά, χωρίς καμία μαγική βοήθεια. Δεν ξέρει τι να κάνει και που να πάει. Το δυνατό φως την κάνει να ανοίξει λίγο τα μάτια της. Τα κλείνει ξανά αμέσως. Κάτι την πιάνει από το σβέρκο και τα πόδια. Για πρώτη φορά νιώθει τι σημαίνει άγγιγμα. Το στέρνο της σηκώνεται και κατεβαίνει και από τα πνευμόνια της βγαίνει μια δυνατή φωνή. Αυτό το κάτι που την ακουμπάει την αφήνει πάνω σε μια άλλη ζεστή επιφάνεια. Το κεφαλάκι της κολλάει επάνω στην επιφάνεια. Ακούει πάλι τον ήχο εκείνου του διαστημικού αυτοκινητόδρομου που την καθησυχάζει. Όλα θα είναι καλά.

 

MariaS* Η Μαρία Σούμπερτ γεννήθηκε στο Μόναχο της Γερμανίας το 1979. Σπούδασε Θεατρολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο ΠΜΣ του Παντείου Πανεπιστημίου “Πολιτιστική Πολιτική, Διοίκηση και Επικοινωνία” και στο Ινστιτούτο Δραματοθεραπείας ΑΙΩΝ. Εργάζεται ως δραματοθεραπεύτρια. Το 2013 εκδόθηκε το πρώτο της παραμύθι, “Του φεγγαριού η κόρη” (εκδόσεις Διάπλαση). Γράφει και μεταφράζει παραμύθια από τα γερμανικά.
Βιβλία της: ‘Οι αποκλεισμένοι’, εκδόσεις Κριτική 2014, ‘Η συμμορία της Τήλας’, εκδόσεις Πάπυρος 2010, ‘Invitation to a party, not Another Fairytale’, εκδόσεις Μπαρτζουλιάνος 2009, ‘Η Ρόζα στη μέση’, εκδόσεις Μελάνι 2008, ‘Club κυλικείο’, εκδόσεις Κέδρος 2002, ‘Τα πράσινα, τα καστανά και τα μαύρα μάτια’, εκδόσεις Πόλις 2002. Έχει συμμετάσχει στις συλλογές διηγημάτων: ‘Αμ’ έπος ανέργων’, εκδόσεις Vakxikon.gr 2013 και ‘Η απουσία του έρωτα’, εκδόσεις Modern Times 2011

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top