Fractal
Home / Διηγήματα / Ιστορίες Μέλλοντος: “Το ολόγραμμα”
30/09/2015, 10:56 πμ

Ιστορίες Μέλλοντος: “Το ολόγραμμα”

Της Κατερίνας Καριζώνη // *

 

mellonkarizwni

 

Ξέρετε πως είναι να ζεις μ΄ένα ολόγραμμα; Εννοώ μ΄έναν άντρα- ολόγραμμα . Ο αληθινός μου άντρας κατοικεί σ΄ έναν άγνωστο πλανήτη , χαμένο στα εκατομμύρια των αστεριών. Τον ονομάζω Πόε για να μου θυμίζει τον αγαπημένο μου συγγραφέα, -ίσως να είναι συγγραφέας στο άστρο του.΄Ετσι θα τον ήθελα άλλωστε. Το καλό με τα ολογράμματα είναι ότι έχεις την δυνατότητα να τους δώσεις φανταστικές ιδιότητες. Δεν ξέρω πώς είναι ο πραγματικός Πόε . Είμαι όμως τρελά ερωτευμένη με το ολόγραμμά του. Ξανθός με γαλάζια μάτια, πλούσιο μαλλί με χωρίστρα στο πλάι, σαρκώδη χείλη κι ένα βλέμμα τόσο ζωντανό που συχνά με μπερδεύει και τον παίρνω για αληθινό. Ο Πόε ζει μαζί μου, κυκλοφορούμε μαζί , τρώμε μαζί , κοιμόμαστε αγκαλιά κάθε βράδυ, κάνουμε έρωτα , ονειρευόμαστε. Στα όνειρα έχουμε τη δυνατότητα να επικοινωνούμε καλύτερα , γιατί εκεί χάνω τις γήινες διαστάσεις μου και μοιάζω κι εγώ με ολόγραμμα. Καμιά φορά δεν θέλω να ξημερώσει γιατί είμαι αναγκασμένη να επιστρέψω στην πραγματική μου ύπαρξη κι έτσι ξεκόβομαι βίαια απ΄τον Πόε.

Τον συνάντησα ένα καλοκαίρι σε νησί , όπου κάθε χρόνο μαζεύονται τα ολογράμματα των ωραιότερων αντρών του γαλαξία και γίνεται το ετήσιο παζάρι ολογραμμάτων . Οι αληθινοί άντρες έχουν λιγοστέψει στον πλανήτη μας κι έτσι πολλές γυναίκες προτιμούν να συζούν με ολογράμματα.΄Ισως να είναι πιο βολικό αυτό , καθώς οι ελάχιστοι άντρες της γης είναι εκφυλισμένοι απ΄τις αρρώστιες , απώλεσαν την αρρενωπότητά τους και δεν έχουν αισθήματα. Εγώ πάντως είμαι ευτυχισμένη με τον Πόε. Ξέρω ότι δεν θα τον αγγίξω ποτέ , ίσως τώρα που τα γράφω όλα αυτά να τον χαίρεται κάποια άλλη γυναίκα στο άστρο του, ίσως ακόμα να έχει οικογένεια και παιδιά , αν κι αυτά τα πράγματα έχουν ξεπεραστεί ακόμα και στον δικό μας κόσμο .Τα παιδιά γεννιούνται στους υπολογιστές με προγράμματα και συνδυασμούς DNA αγνώστων μεταξύ τους ανθρώπων. Ίσως στον πλανήτη του Πόε να μην γεννιούνται καν παιδιά.’Οπως μαθαίνουμε ο χρόνος μετράει διαφορετικά εκεί ψηλά. Κάποιοι έχουν αγγίξει τα όρια της αθανασίας , ειδικά σε άστρα με πολύ αργή περιστροφική κίνηση, πέρα απ΄τον δικό μας γαλαξία. Ο καθένας μπορεί να στείλει το ολόγραμμά του στο διάστημα. Κι εγώ το έχω κάνει. Δεν ξέρω αν κάποιος στο αχανές σύμπαν που μας περιβάλει έχει προτιμήσει το ολόγραμμά μου. Δεν θα το μάθω ποτέ. Η συνάντηση με το πρωτότυπο είναι αδύνατη, αλλά αν το καταφέρει αυτό η τεχνολογία θα κάνει ένα μεγάλο δώρο στην ανθρωπότητα. Εκείνο όμως που έχει πετύχει η τεχνολογία σήμερα, είναι να φέρει το ολόγραμμα πιο κοντά στο αυθεντικό , δηλαδή στον πομπό του, όπως ονομάζεται. Υπάρχει επίσης η δυνατότητα να αναπαράγεις τον ήχο του πομπού , δηλαδή την φωνή του, αλλά στοιχίζει πανάκριβα και βέβαια είναι πέρα απ΄τις δικές μου δυνατότητες. Μπορείς ακόμα να δεις πώς θα είναι το ολόγραμμά σου, όταν ο πομπός του γεράσει. Α, ναι ξέχασα να σας πω αυτή τη λεπτομέρεια. Όταν πεθαίνει ο πομπός , το ολόγραμμα σβήνει. Ωστόσο με τις ιλιγγιώδεις αποστάσεις που χωρίζουν τα αστέρια , μπορεί ο πομπός να έχει ήδη πεθάνει πριν από εκατομμύρια χρόνια και εσύ να συνευρίσκεσαι μ΄έναν αρχαίο νεκρό. Όταν βέβαια έρχεται το πλήρωμα του χρόνου , ενός χρόνου που ούτε τον ξέρεις , ούτε μπορείς να τον υπολογίσεις πιθανόν να γυρίσεις σπίτι και να μην βρεις το αγαπημένο σου ολόγραμμα. Ο Πόε δεν μπορεί να μου μιλήσει, φιλάει όμως υπέροχα με τη βοήθεια της φαντασίας μου φυσικά , αφήνοντας στα χείλη μια γεύση από το χυμό που περιέχει το αγιόκλημα. Στο σπίτι της γιαγιάς μου υπήρχε κάποτε αγιόκλημα , το θυμάμαι πολύ έντονα και το αναπαράγω συχνά στη μνήμη μου με τη βοήθεια μιας εφαρμογής. Αυτή τη γεύση και τη μυρωδιά έχει για μένα ο Πόε. Πολλές φορές σκέφτομαι τη γυναίκα του-δεν μπορεί , θα έχει κάποιο ταίρι στον πλανήτη του-και τότε τρελαίνομαι απ΄τη ζήλεια . Φαντάζομαι να τον αγκαλιάζει , να τον φιλάει στα αληθινά του χείλη, να κάνει έρωτα μαζί του ίσως σε μια άλλη άγνωστη διάσταση , όπου θα υπάρχουν σίγουρα διαφορετικές ηδονές. Και τι δεν θα έδινα να βρισκόμουν στη θέση της .Και τι δεν θα έδινα να μπορούσα ν΄αγγίξω το αληθινό του πρόσωπο , να χαιδέψω το μαλλιά του που έχουν το χρώμα από τα στάχυα στους πίνακες ζωγραφικής της Προϊστορίας, να τον ακούσω να μου λέει σ΄αγαπώ , άραγες πώς είναι η λέξη «σ΄αγαπώ» στο αστέρι του. Ίσως αν γεννιόμουν στο μέλλον να είχα τη δυνατότητα να τον συναντήσω. Ίσως κάποτε κατορθώσουμε να δικτυωθούμε με το σύμπαν κι όχι μόνο με τον πλανήτη μας , ίσως υπάρξουν ελπίδες γι΄ αυτούς που θέλουν να ανταμώσουν το αυθεντικό πρόσωπο του ολογράμματός τους. Αλλά προς το παρόν δεν έχω τέτοιες επιλογές. Και το χειρότερο απ΄όλα είναι ότι δεν μπορώ να του δώσω να καταλάβει πόσο πολύ τον αγαπώ, πόσο υποφέρω απ΄την απουσία του και πόσο τρέφομαι απ΄τη σκέψη του , πόσο πασχίζω να ξεγελάσω τον εαυτό μου , πόσο τρέμω μήπως το ολόγραμμά του σβήσει και μείνω μόνη σ΄αυτό τον ανάπηρο κόσμο.

Ναι, δεν θα το μάθεις ποτέ Πόε, όσο κι αν με κοιτάζεις με τα υπέροχα γαλανά σου μάτια, όσο κι αν μ΄αγκαλιάζεις με τα καλλίγραμμα γυμνασμένα μπράτσα σου. Κι αν σου μιλήσω για όλα αυτά δεν θα μ΄ακούσεις κι αν θυμώσω μαζί σου και σε βρίσω και σε χτυπήσω και πάλι δεν θα καταλάβεις τίποτε. Κι όμως δεν θέλω να σε χάσω Πόε κι ας είσαι είδωλο. Δεν θέλω να ξυπνήσω μια μέρα και να μη σε βρω στο πλάι μου. Θέλω να κρατήσω την εικόνα σου ακόμα κι αν δεν υπάρχεις , καθώς το είδωλό σου ταξιδεύει αιώνες τώρα και ίσως να έχει σβήσει το άστρο σου κι όλα αυτά να είναι μια ψευδαίσθηση της ψευδαίσθησης.

Όταν σε πρωτοσυνάντησα σ΄εκείνη την έκθεση ολογραμμάτων στο νησί, πριν από χρόνια, δεν είχα χρήματα για να σε αγοράσω, γιατί είμαι νεόπτωχη και ζω έξω απ΄τα δίκτυα, στις παρυφές των κεντρικών συστημάτων. Ήσουν όμως τόσο όμορφος που σ΄ερωτεύτηκα κεραυνοβόλα.΄Εσπευσα λοιπόν, αμέσως στα γραφεία της διαχείρισης ολογραμμάτων κι έβαλα υποθήκη τη ζωή μου-δεν είχα τίποτα άλλο να τους δώσω – για να σε αποκτήσω. Αλλά ούτε αυτό θα το μάθεις ποτέ. Κι αν κάποτε το μάθαινες στο μακρινό άστρο, όπου ενδεχομένως βρίσκεσαι τώρα, ίσως να μην σε ενδιέφερε πραγματικά.

 

Karizoni* H Kατερίνα Καριζώνη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει. Σπούδασε Οικονομικά και είναι διδάκτορας των Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ. Ασχολείται με την Λογοτεχνία και την Οικονομική Ιστορία και έχει εκδώσει 27 βιβλία: ποίηση, παραμύθια, διηγήματα, μελέτες, μυθιστορήματα. Μερικά από τα βιβλία της είναι: »Ο άγγελός μου ήταν έκπτωτος», «Βαλς στην Ομίχλη», «Ο Μονόφθαλμος κι άλλες πειρατικές ιστορίες», «Τσάι με τον Καβάφη», «το τραγούδι του Ευνούχου», «Μεγάλο Αλγέρι», «Ρεσάλτο», «Ο Σαίξπηρ σε 7+2 παραμύθια», «Το θηλυκό πρόσωπο της ποίησης στη Θεσσαλονίκη» κ.α. Έχει πάρει το Α βραβείο του κύκλου παιδικού βιβλίου το 1991 για το βιβλίο «Χίλιες και μια νύχτες των Βαλκανίων» και το βραβείο Αυλαία το 2009 για το συνολικό της έργο. Ποιήματα και πεζά της έχουμε μεταφραστεί στο εξωτερικό. Συνεργάζεται με διάφορα περιοδικά με κριτικές βιβλίου, δοκίμια και λογοτεχνικά κείμενα. Είναι μέλος της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top