Fractal
Home / Διηγήματα / Ιστορίες Μέλλοντος: “Ο Αλέξανδρος του μέλλοντος”
23/09/2015, 10:50 πμ

Ιστορίες Μέλλοντος: “Ο Αλέξανδρος του μέλλοντος”

Της Εύας Στάμου // *

 

melloneva

 

Ο επόμενος πελάτης μου, ο Αλέξανδρος, είναι γύρω στα τριάντα. Ψηλός, αδύνατος, με πρόσωπο ελκυστικό, -καθαρό από τριχοφυία όπως είναι η μόδα της εποχής-, ζεστή καστανή ματιά κι ένα δειλό χαμόγελο πλαισιωμένο από λακάκια.

Είναι λίγες εβδομάδες τώρα που ξεκίνησε ψυχοθεραπεία. Φτάνει στα ραντεβού μας πάντα στην ώρα του με το αγωνιστικό του ποδήλατο. Τώρα πια που η κίνηση των αυτοκινήτων απαγορεύτηκε στο κέντρο της Αθήνας, η απόσταση Παγκράτι-Κολωνάκι καλύπτεται σε λίγα μόνο λεπτά. Κάποιες φορές έρχεται με το σκέιτμπόρντ του. Το τελευταίο διάστημα παρατηρώ ότι όλο και περισσότεροι νέοι που βρίσκονται σε άριστη φυσική κατάσταση όπως ο πελάτης μου, τα χρησιμοποιούν για τις μετακινήσεις τους.

Επιφανειακά τα πράγματα στη ζωή του Αλέξανδρου πηγαίνουν καλά. Η σταδιοδρομία του εξελίσσεται με την αναμενόμενη ταχύτητα κι έχει έντονη κοινωνική ζωή. Η σχέση με τους γονείς και τον νεότερο αδερφό του παραμένει -όπως του αρέσει να τονίζει στις συνεδρίες μας-, στενή, παρόλο που όπως οι περισσότεροι φίλοι του έφυγε από το σπίτι για σπουδές μόλις έκλεισε τα δεκάξι. Επίσης δεν του λείπουν οι θαυμαστές και των δύο φύλων. Αγόρια και κορίτσια τον φλερτάρουν, του ζητούν να βγει μαζί τους, εκφράζουν ανοιχτά την επιθυμία τους να τον γνωρίσουν καλύτερα.

Εκείνος όμως δεν μπορεί ποτέ να είναι χαλαρός κι ευδιάθετος, να νιώσει άνετα μέσα στο ίδιο του το σώμα. Για λόγους που δεν του είναι ξεκάθαροι αδυνατεί ν’ απολαύσει τον έρωτα με τον τρόπο που το κάνουν οι περισσότεροι συνομήλικοί του. Η επώδυνη αλήθεια είναι ότι ο Αλέξανδρος ανήκει στην μειοψηφία των συγχρόνων του που δεν μπορούν να δημιουργήσουν ερωτικές σχέσεις με άτομα και των δύο φύλων. Μια παραξενιά της φύσης, που αγωνίζεται να κρατήσει κρυφή από το περιβάλλον του, τον δυσκολεύει να βρει ελκυστικούς τους άντρες, να κάνει ολοκληρωμένες σχέσεις μαζί τους.

Και να πεις ότι δεν έχει προσπαθήσει; Τα τελευταία χρόνια είχε βγει με δεκάδες όμορφα αγόρια που καταλαβαίνει ότι οποιοσδήποτε άλλος θα έβρισκε ποθητά και θα επεδίωκε αν όχι μια μόνιμη σχέση, τουλάχιστον μια περιπέτεια. Έχει φτάσει σε μια ηλικία που άρχισε να φοβάται ότι τον συζητούν πίσω από την πλάτη του για την διαφορετικότητά του. Φοβάται ότι γίνεται εύκολα αντιλληπτό στις συντροφιές, στα πάρτι, στο χώρο της δουλειάς του, πως η προσοχή του είναι αποκλειστικά στραμμένη στα κορίτσια. Μετράει την κάθε του λέξη, υπολογίζει την κάθε του κίνηση. Δεν θέλει να φαίνεται ότι αν και αναστατώνεται όποτε μια όμορφη κοπέλα τον πλησιάζει, μένει αδιάφορος στην παρουσία των καλοφτιαγμένων αγοριών.

Στις μέρες μας αυτό είναι μεγάλο ελάττωμα, μια μορφή αναπηρίας. Άσε που περιορίζει τις επιλογές σου για οικογένεια, αυτό λένε όλοι. Αν αυτόματα αποκλείεις τον μισό πληθυσμό από τη θέση του συντρόφου οι πιθανότητες να βρεις το κατάλληλο πρόσωπο για να κάνεις οικογένεια και να μεγαλώσεις παιδιά, μειώνονται δραματικά.

Κάποιοι φίλοι του, μου λέει, τον συμβούλευσαν να δοκιμάσει τις χαλαρωτικές ιδιότητες του χασίς. Ο Αλέξανδρος δεν ενδιαφέρεται για τα ναρκωτικά, δεν έχει καπνίσει ποτέ και είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που καταναλώνει καφεΐνη. Μια στις τόσες απολαμβάνει ένα ποτήρι κρασί ή μια μπίρα και εδώ τελειώνουν οι καταχρήσεις του. Σκέφτομαι ότι τα βιντεάκια αφύπνισης του πληθυσμού για τις επιπτώσεις της χρήσης της νικοτίνης, του αλκοόλ και των υπόλοιπων εθιστικών ουσιών που προβάλλονται την τελευταία εικοσαετία νυχθημερόν σε όλες τις κεντρικές πλατείες και τα πάρκα της πόλης, σε μουσεία, σχολεία, δημόσιες υπηρεσίες και φυσικά στις στάσεις του μετρό, έχουν πιάσει τόπο.

Κατά τα άλλα, μου επαναλαμβάνει, «όλα πάνε καλά». Εδώ και πέντε χρόνια που ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στη Φιλολογία κι άρχισε να διδάσκει στο Πανεπιστήμιο, ισχυρίζεται ότι δεν έχει αντιμετωπίσει ιδιαίτερα προβλήματα ούτε με συναδέλφους του, ούτε με φοιτητές. Μου έλεγε στην τελευταία συνεδρία μας πως ακούει από καθηγητές που πλησιάζουν στην συνταξιοδότηση ότι παλιότερα, όταν επιτρεπόταν η συμμετοχή των κομματικών παρατάξεων στις Σχολές, προέκυπταν διαρκώς σοβαρά θέματα με τις αφισοκολλήσεις και τις καταλήψεις καθώς και βίαια επισόδεια που έφτασαν το σύστημα στη διάλυση.

Τα δώδεκα χρόνια που με χωρίζουν από τον Αλέξανδρο δεν είναι αρκετά για να με κάνουν ειδική στο θέμα, αλλά θυμάμαι κι εγώ τις προστριβές ανάμεσα στις παρατάξεις το πρώτο έτος στο πανεπιστήμιο. Λίγο αργότερα, στα μέσα του 22ου αιώνα, πέρασε η Ευρωπαϊκή νομοθεσία που κατάργησε τα πολιτικά κόμματα σε όλες τις χώρες της ηπείρου μας. Τώρα πια οι υποψήφιοι για το Ευρωπαϊκό Βουλευτικό αξίωμα είναι υποχρεωτικά ανεξάρτητοι. Οι όροι Δεξιά, Κέντρο, Αριστερά δεν έχουν πλέον αντίκρυσμα.

Ο Αλέξανδρος δεν τα πρόλαβε όλα αυτά. Έχει την τύχη να μπορεί να προσηλώνεται στη δουλειά του χωρίς αντιπερισπασμούς. Ο ικανοποιητικός μισθός του Επίκουρου Καθηγητή του έχει επιτρέψει την αγορά ενός ωραίου οροφοδιαμερίσματος με ζηλευτή θέα, κοντά στο γραφείο του. Με την πρωτοφανή ανάπτυξη που γνωρίζει η χώρα τα τελευταία πενήντα χρόνια και την συνακόλουθη αύξηση των μισθών των Δημοσίων υπαλλήλων, υπολογίζει ότι σύντομα θα κατάφερει να γίνει κάτοχος κι ενός μικρού εξοχικού σε κάποιο νησί του Αιγαίου.

Τις προάλλες μου έλεγε πως ένας φίλος του γιατρός στον οποίο τόλμησε να εκμυστηρευθεί το πρόβλημά του, σχολίασε ότι ίσως τα μυθιστορήματα του παρελθόντος που είναι αφιερωμένα, σχεδόν αποκλειστικά, στα βάσανα και τις απολαύσεις του ετεροφυλοφιλικού έρωτα, έχουν επηρεάσει τον Αλέξανδρο σε βαθμό που δεν επιτρέπει στον εαυτό του να παραδεχθεί ότι του αρέσουν άτομα και των δύο φύλων. «Μην μπερδεύεις τη λογοτεχνία με την πραγματικότητα», τον συμβούλευσε. Ο ίδιος όμως, όπως προέκυψε μέσα από τις θεραπευτικές συνεδρίες μας, συνειδητοποίησε ότι ήταν ακριβώς αυτή του η ιδιαιτερότητα που τον ωθούσε ν’ αναζητά κείμενα περασμένων αιώνων. «Προσπαθώ να καταλάβω τι μου συμβαίνει μέσα από τα βιβλία», παραδέχτηκε.

Από την αρχή της επαγγελματικής μας σχέσης διαβεβαίωσα τον Αλέξανδρο ότι έχω βοηθήσει πολλά άτομα σε ζητήματα σεξουαλικής ταυτότητας. Ανήκω στους θεραπευτές που πιστεύουν ότι η εμμονή στην ετεροφυλοφιλία, όσο κι αν θεωρείται στον αιώνα μας προβληματική, δεν γίνεται να ξεπεραστεί από όλους. Θα υπάρχει πάντα ένα μικρό ποσοστό ανθρώπων, που είναι προγραμματισμένοι από τη φύση να μην μπορούν να ανταποκριθούν στο ερωτικό κάλεσμα και των δύο φύλων. Το καλύτερο για τον Αλέξανδρο είναι να αποδεχθεί τους περιορισμούς της σεξουαλικής του ταυτότητας και να προσπαθήσει να γίνει ευτυχισμένος με κάποια γυναίκα.

Στο τέλος της ημέρας όταν ξεκλειδώνω από το ντουλάπακι της βιβλιοθήκης το μπουκάλι με το κονιάκ κι ανάβω τσιγάρο με τα παράθυρα διάπλατα ανοιχτά, καταλήγω συνήθως στο ίδιο συμπέρασμα. Αυτό που λείπει από την εποχή μας είναι το πάθος. Έχουμε τόσες επιλογές, τόσες επιστημονικές γνώσεις για τις ανθρώπινες σχέσεις κι όμως δεν καταφέρνουμε να γίνουμε ευτυχισμένοι. Το θέμα δεν είναι να δοκιμάσουμε όλους τους συντρόφους που μας προσφέρονται κι όλους τους πιθανούς ερωτικούς συνδιασμούς, το ζήτημα είναι το πάθος. Αν καταφέρναμε, σκέφτομαι καθώς απολαμβάνω το ποτό μου, να βιώσουμε κατά τη διάρκεια ολόκληρης της ζωής μας, ανόθευτο, ασυγκράτητο πάθος για ένα έστω πρόσωπο, τότε θα υπήρχε ελπίδα.

 

======================================================================

EvaStamou-* Η Εύα Στάμου είναι Δρ Ψυχολογίας, αρθρογράφος στο Protagon και την Athens Voice, και συγγραφέας των λογοτεχνικών έργων Ελιγμοί (Οδός Πανός, 2004), Ντεκαφεϊνέ (Οδός Πανός, 2005), Μεσημβρινές συνευρέσεις (Μελάνι, 2009), Εθισμός (Μελάνι, 2011), των δοκιμίων Ageing and Female Identity in Midlife (Scholar’s Press, 2013) και Η επέλαση της ροζ λογοτεχνίας (Gutenberg, 2014).

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top