Fractal

 2 Aυγούστου – Ιζαμπέλ Αλιέντε

Επιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα //

 

Η  Ιζαμπέλ Αλιέντε γεννημένη σαν σήμερα 1942 είναι Χιλιανή μυθιστοριογράφος και αποτελεί μια από τις πρώτες λατινοαμερικανίδες συγγραφείς που γνώρισαν διεθνή επιτυχία. Είναι διάσημη για την προσφορά της στην λατινοαμερικάνικη λογοτεχνία και τα μυθιστορήματα «Το Σπίτι των Πνευμάτων» (1982) και «Η Πόλη των Θηρίων» (2002). Τα μυθιστορήματά της συχνά περιέχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία, με έμφαση στη γυναικεία οπτική, αναμειγνύοντας μύθο και ρεαλισμό. Κατατάσσεται στην πρώτη σειρά των πεζογράφων στη γλώσσα του Θερβάντες.
Συνέντευξή της στο Fractalhttp://goo.gl/X3qGnx

 

 

Πάθος, Μαγεία, Επανάσταση, Λατινική Αμερική, Ιστορία. Και Γυναικείο Ζήτημα, ναι! Στα βιβλία της Ιζαμπέλ Αλιέντε, ο φεμινισμός, και πείτε τον όπως θέλετε, οι γυναίκες, μαγικές και μαγεμένες, τσακισμένες, αλλοπαρμένες, είναι παρούσες, κυριαρχούν, είναι η Μητέρα, η Ηρωίδα, η Εύα Λούνα, η Πάουλα και όλα εκπορεύονται εκ της γυναικός. Σε μια ανδροκρατούμενη, ακόμα, κοινωνία. Ακόμα κι όταν τα φαινόμενα δείχνουν αλλιώς.(Ελένη Γκίκα)

Είναι ανιψιά του προέδρου Σαλβαδόρ Αγιέντε Μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα που ανέτρεψε τον θείο της, πήρε το δρόμο της εξορίας και εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στο Καράκας της Βενεζουέλας, όπου και εργάστηκε ως δημοσιογράφος.

Έργα της έχουν μεταφραστεί σε 30 γλώσσες και έχουν πουλήσει περισσότερα από 51 εκατομμύρια αντίτυπα. Έχει κάνει πολλές διαλέξεις και μεγάλες περιοδείες προώθησης των βιβλίων της, ενώ έχει διδάξει σε δέκα κολέγια των Η.Π.Α. Το Σεπτέμβριο του 2010 παρέλαβε το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας της χώρας της Έχοντας λάβει την αμερικανική υπηκοότητα το 2003, σήμερα διαμένει με το σύζυγό της στην Καλιφόρνια.

‘Εχει πει:


“Παρ’ όλο που είμαι Χιλιανή, γεννήθηκα συμπτωματικά στη Λίμα. Είχα έναν πατέρα που εξαφανίστηκε χωρίς ν’ αφήσει αναμνήσεις. Η μητέρα μου ήταν ο φάρος της ζωής μου· ίσως γι’ αυτό μου είναι πιο εύκολο να γράφω για γυναίκες. Εκείνη μου έδωσε, σε μια ηλικία που τα άλλα κοριτσάκια παίζουν με τις κούκλες, ένα τετράδιο για να καταγράφω τη ζωή, σπέρνοντας έτσι το σπόρο που τριάντα χρόνια αργότερα θα με έκανε να εισβάλω στη λογοτεχνία”

“Δεν λείπει το δράμα απ’ τη ζωή μου, μου περισσεύουν θέματα για να γράψω”

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top