Η Ιουστίνη Φραγκούλη- Αργύρη στο Εργαστήρι του συγγραφέα
Η Τρικυμία: «Γράφοντας με την ενοχή της απόλυτης ελευθερίας!»
Τρικυμιώδης υπήρξε η συγγραφή του τελευταίου μου μυθιστορήματος με τίτλο «Η Τρικυμία» που εκδόθηκε και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανός. Σε όλα τα επίπεδα και στην επιλογή του τίτλου, τα κύματα της αμφισβήτησης έρχονταν καταιγιστικά πάνω μου ανατρέποντας κάθε φορά το θυμικό μου.
Η σύλληψη της ιδέας ενός τέτοιου είδους μυθιστορήματος συνέβη στη Θεσσαλονίκη, στην παραλία του Θερμαϊκού με θέα το πέλαγος της νηνεμίας. Ακολούθησαν οι μέρες του Παρισιού, όπου έμενε ο γιός μου για ένα χρόνο εργαζόμενος στο Συμβούλιο της Επικρατείας και διδάσκοντας στο Πανεπιστήμιο ENS.
Εκεί στο περιορισμένο διαμέρισμα των 30 τετραγωνικών, πάνω στην Rue du Faubourg Saint-Honoré, έγραψα το μεγαλύτερο κομμάτι του μυθιστορήματος. Από την απλωσιά του Μόντρεαλ, με την ηδονική θέα στο Πάρκο του Κάστορα, βρέθηκα στο κλειστοφοβικό, σχεδόν φοιτητικό διαμέρισμα, με μόνη παρέα τον υπολογιστή μου. Οι λέξεις έπεφταν βροχή, οι εικόνες ζωγράφιζαν τους τοίχους της μοναξιάς μου. Ζούσα το έργο σαν ζωγράφος που βάζει πινελιές στο λευκό καμβά.
Η συγγραφή στον περιορισμένο χώρο του διαμερίσματος, με το Παρίσι έξω να βοά προσκαλώντας με στις χίλιες και μία ηδονές, ήταν πρωτόγνωρη εμπειρία η οποία ακόμη και σήμερα μου προκαλεί ρίγη συγκίνησης. Ναι, το Παρίσι με τα χρώματα, τα αρώματα, τον Σηκουάνα, τα Ηλίσια πεδία σχεδόν με άρπαζε από το χέρι, αλλά εγώ έκλεινα τα αυτιά μου στις σειρήνες του. Αυτή ήταν η δική μου προσωπική νίκη κι έτσι συνέχιζα να γράφω με ένα τρόπο σχεδόν μαζοχιστικό, ασκώντας την απόλυτη αυτοπειθαρχία στην ασυμμάζευτη φύση μου, της γυριστρούλας και της μέλισσας.
Εκεί γράφτηκε περίπου το μισό μυθιστόρημα, που συνεχίσθηκε στο Μόντρεαλ του χιονιού με χιλιάδες σκαμπανεβάσματα, απουσίες, επιστροφές, ενοχές… Η Τρικυμία είναι το ενοχικό μου μυθιστόρημα κι ίσως αυτή η οσμή της ενοχής να έχει προκαλέσει την τόση αποδοχή από το αναγνωστικό κοινό αλλά και από τους κριτικούς.
Η ενοχή που μου προκαλούσε η απόλυτη ελευθερία της γραφής του εν λόγω μυθιστορήματος ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία: Να αφήνομαι ελεύθερη στις λέξεις, στις εικόνες, στην παραφορά του λόγου, στην μικροσκοπική και μακροσκοπική παρατήρηση της ζωής των ηρώων μου. Να μην κρατιέμαι καθόλου, αλλά καθόλου στον Έρωτα, που συνήθως με κάνει να κοκκινίζω και να συγκρατούμαι και να φοβάμαι να γράψω γι αυτόν, για να μην χαρακτηρίσουν το έργο μου «ρόζ μυθιστόρημα».
Η ενοχή λοιπόν για την αδάμαστη ελευθερία, αυτή ήταν η συγκολλητική ουσία της Τρικυμίας, που σήμερα ζει την ηδονή του ταξιδιού της στις ψυχές των αναγνωστών.
Δεν θα ‘θελα να μπω στην ουσία του μυθιστορήματος, που ο καθένας θα το ερμηνεύσει όπως θέλει. Θέλω μόνο να δώσω το στίγμα της αφετηρίας αυτού του μυθιστορηματικού ταξιδιού μου, που άρχισε κάπου στο Αιγαίο με προμετωπίδα τα λόγια του Ουίλιαμ Σαίξπηρ: «Όλο το παρελθόν είναι ένας πρόλογος».
ΠΡΟΛΟΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Όλα ξεκίνησαν με ένα ανέμελο ταξίδι σε ένα από τα συγκλονιστικά νησιά του Αιγαίου. Ήμασταν μια παρέα, μια ωραία γελαστή παρέα στο πλοίο που μας μετέφερε στο Νησί. Είχαμε εγκαταλείψει τις αριθμημένες θέσεις με το αιρκοντίσιον και είχαμε ξεχυθεί στα καταστρώματα πίνοντας παγωμένες μπίρες.
Καθόμασταν πάνω στο ξεφτισμένο πάτωμα του ντεκ και χασκογελούσαμε κοροϊδεύοντας τις φορεσιές των τουριστών. Αυτά τα τσαλακωμένα σορτσάκια, τα λεκιασμένα τους μπλουζάκια και τα κουρασμένα σανδάλια. Το Αιγαίο δεν μας έθελγε τόσο όσο μας γοήτευε το πολύχρωμο πλήθος των «ξένων» που μπουλουκηδόν είχαν απλωθεί στα καταστρώματα ρουφώντας λαίμαργα τις ακτίνες του ήλιου.
Δίπλα μας ήρθε και στρώθηκε ένας τριαντάρης, ένας όμορφος καλοβαλμένος νέος. Κι ανάμεσα στα γέλια και τα χαχανητά μας, η κουβέντα γλίστρησε στα προσωπικά του. Έτσι, με χειμαρρώδη λόγο μάς διηγήθηκε την προσωπική του ιστορία, μια ιστορία βγαλμένη από την περιπλοκότητα της ζωής και τα απρόβλεπτα παιγνίδια της. Μια ιστορία που γέμισε δάκρυα τα μάτια του και τα δικά μας, τόσο που δεν βλέπαμε πια τους πολύχρωμους τουρίστες, τόσο που τα γέλια στέγνωσαν στα χείλη μας σαν να μην είχαν ακουστεί ποτέ. Ο νεαρός ήταν Ελληνοκαναδός και μοίραζε το χρόνο του ανάμεσα στις δύο πατρίδες. Ήταν καρπός μεγάλου έρωτα μιας Ελληνοκαναδής δασκάλας θεάτρου και ενός Έλληνα γιατρού, που είχαν γνωριστεί ένα καλοκαίρι στο Νησί του προορισμού μας. Η μοίρα το ’φερε να…
Αλλά ας μην πω άλλα. Ας μην αποκαλύψω από τώρα αυτή την υπέροχη, τραγική, απροσδόκητη ιστορία.
Στο τέλος, μετά την αφήγηση του νεαρού άγνωστου, έμεινα συνεπαρμένη. Εκεί ποτισμένη από τη συγκίνηση και την αρμύρα της θάλασσας αποφάσισα ότι θα γράψω ένα μυθιστόρημα, που θα στρέφεται γύρω από την ιστορία του νεαρού, και την απέλπιδα προσπάθειά του να αναζητήσει την ταυτότητά του. Θα γράψω για τους έρωτες που γεννιούνται τα καλοκαίρια κάτω από τον ελληνικό ουρανό και ισοπεδώνονται τους χειμώνες. Θα γράψω για τα δάκρυα, που δε στεγνώνουν ποτέ.
Το πρώτο μέρος του βιβλίου αναφέρεται στον αχαλίνωτο έρωτα ενός καλοκαιριού στο Νησί που φόρεσε τα ρούχα του χειμώνα στην Αθήνα. Το δεύτερο μέρος είναι η αγωνιώδης εξέλιξη μιας τρικυμισμένης ζωής πέρα μακριά στον Καναδά. Προσπάθησα να σμιλέψω τους ήρωες όπως μας τους αφηγήθηκε ο νεαρός συνταξιδιώτης μας στο πλοίο.
Τα ονόματα, πολλά γεωγραφικά στοιχεία και οι ημερομηνίες δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Τα περιστατικά και τα πρόσωπα είναι πρωταγωνιστές μιας αληθινής ιστορίας, που εμπλουτίσθηκε με την πληθωρική γραφή της μυθιστορίας.
«Η Τρικυμία» είναι ένα μυθιστόρημα διαφορετικό ακόμη και για μένα. Είναι ένα αφήγημα που σκιαγραφεί τις ανθρώπινες αγκυλώσεις, παρακολουθεί την απρόβλεπτη πορεία των γεγονότων και αναδεικνύει την συμπτωματικότητα της ύπαρξης.
«Η Τρικυμία» είναι η λογοτεχνική προσαρμογή μιας ανθρώπινης ιστορίας, από αυτές που η ζωή εξυφαίνει με τον πιο ευφάνταστο τρόπο!!!
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
O Μανώλης Σημαντήρας στο εργαστήρι του συγγραφέα
26/03/2024, 10:19 μμ -
Ο Δημήτρης Πέττας στο εργαστήρι του συγγραφέα
19/03/2024, 10:16 μμ -
H Αντωνία Βελισσαράτου στο εργαστήρι του συγγραφέα
13/02/2024, 9:57 μμ -
Ο Βαγγέλης Γεωργάκης στο εργαστήρι του συγγραφέα
06/02/2024, 9:40 μμ -
O Παναγιώτης Ι. Ηλιόπουλος στο εργαστήρι του συγγραφέα
06/02/2024, 9:39 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
«Τα όνειρα στις άκρες των πουλιών, στα μονοπάτια του βουνού και της θάλασσας»
Γράφει ο Ανδρέας Καρακίτσιος // Μαρία Σαββίδου Ιακωβίδου «Ο ήχος μιας μελωδίας», εκδόσεις Μέθεξις, 2021 Το δεύτερο μυθιστόρημα της Μαρίας Σαββίδη με τίτλο «Ο ήχος της μελωδίας», από τις εκδόσεις Μέθεξις, διαφοροποιείται σε σχέση με το πρώτο της
Περισσότερα -
Ποίημα: “Διακοπές”
Γράφει η Χαρά Ρίζου // “Διακοπές” Ο Κλήδονας καίει τα στεφάνια Και οι μέρες δεν χωρούν στις ξαπλώστρες Στην αφρισμένη αγκαλιά της θάλασσας Χορεύουν τα δελφίνια. Χιλιάδες χρώματα στην παλέτα του κήπου
Περισσότερα -
Η ανατομία της ψυχής του ανθρώπου
Γράφει η Ειρήνη Αναστασίου // Γκαίτε «Φάουστ», Μετάφραση: Αριστομένης Προβελέγγιος, εκδ. Φαρφουλάς, σελ. 160 Το αριστούργημα του Γκαίτε «Φάουστ», ένα έργο ζωής του ποιητή που έκανε εξήντα χρόνια να το ολοκληρώσει θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι η
Περισσότερα -
Διήγημα: “ΚΡΥΑ ΒΡΥΣΗ – Ο δρόμος είχε την δική του ιστορία…”
Tης Μαίρης Βαβουράκη // ΚΡΥΑ ΒΡΥΣΗ – Ο δρόμος είχε την δική του ιστορία… Αυτόν το δρόμο τον περπάτησα με όλα τα νούμερα παπουτσιών, σε όλες τις ηλικίες, μέρα και νύχτα! Νύχτες καλοκαιρινές, αστροφώτιστες ή και σκοτεινές τον
Περισσότερα -
20 Ιουνίου – Εμμανουήλ Μπενάκης
Eπιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα // Ο Εμμανουήλ Μπενάκης που έφυγε σαν σήμερα το 1929, ήταν Έλληνας πολιτικός, βουλευτής και υπουργός του 19ου και 20ού αιώνα. Ανακηρύχθηκε Εθνικός Ευεργέτης. Κόρη του ήταν η συγγραφέας Πηνελόπη Δέλτα ( σύζυγος Στεφ.Δέλτα)
Περισσότερα -
Ποίημα: «Εγώ είμαι…»
Του Σπύρου Βουτσινά // * «Εγώ είμαι…» Εγώ είμαι ο αγέρας που φλυαρεί στα μαλλιά σου, η βροχή που κυλάει τραγουδώντας στο σώμα σου. Εγώ είμαι η θάλασσα που δέρνει ο θυμός σου, το
Περισσότερα -
Διήγημα: “Παυσανίας ο Παγγαιορείτης”
Γράφει ο Άγγελος Τσανάκας // “Παυσανίας ο Παγγαιορείτης” Αρχαίο θέατρο των Φιλίππων. Ιούλιος του χίλια εννιακόσια εβδομήντα. Μισός αιώνας πριν. Μπροστά κάθονταν η Νούλα με τον άντρα της τον Πασχάλη, τον γαιοκτήμονα, και πίσω τους, ακριβώς στη
Περισσότερα
