Fractal
Home / FRACT-ALL / Ποίηση: “Ερωτευμένος Καπνιστής”
22/04/2015, 12:04 μμ

Ποίηση: “Ερωτευμένος Καπνιστής”

του Ιωάννη Καμίνη //

 

images

 

Νοιώθω σαν ένας μικρός προμηθέας ανάβοντας το τσιγάρο
με τα πνευμόνια μου να αφιερώνονται στη φωτιά
και τη καρδιά μου σε εσένα
μαζεύω απ’ το δρόμο αποτσίγαρα
ή από γνωστούς όταν παίζουμε τάβλι
τα ανοίγω, τα ξεκοιλιάζω ο άκαρδος
για να πάρω το πολύτιμο τους περιεχόμενο
καπνός, μπαλάκια καπνού άκαυτα ακόμη με περιμένουν
και μαζεύω χαρτί από μια παλιά Βίβλο που έχω
διαβάζω κάθε σελίδα και μετά τη κόβω προσεχτικά
έτσι ώστε τα χαρτάκια να έχουν το σωστό μέγεθος και μήκος
και μετά πασπαλίζω πάνω τους καπνό όσο χρειάζεται για να τα στρίψω
αν είμαι τυχερός κλέβω μερικά απ’ το περίπτερο
αλλά συνήθως χρησιμοποιώ τη Βίβλο
έχει καλό χαρτί και ας με θεωρούν κάποιοι βλάσφημο
είναι για καλό σκοπό
Όμορφή μου, καλή μου
τα μάτια σου σαν της περιστέρας

Τα γράμματα να καίγονται μαζί και η καρδιά μου
Γυμνή που είσαι και όμορφη σαν κρίνο
να σε αγκαλιάζω και να τσουρουφλίζομαι
να σε φιλώ και να σε πίνω
το δηλητήριο σου πιο γλυκό και απ’ τη νικοτίνη
που με πάθος τη ρουφώ σαν το φιλί στα χείλη μου
και έπειτα της ρόγες σου σαν το σταφύλι
και πάλι ένα τσιγάρο να το στρίβω με επιμέλεια
και να κολλάω τις άκρες του με μέλι ή με ζαχαρόνερο
να σε αλείφω με μέλι και να σε αγκαλιάζω
να σε στρίβω απ’ τη κοιλιά στη πλάτη
και να φιλώ τον αφαλό σου ο ομφαλός της γης
και στους Δελφούς να πηγαίνω με γάργαρο νερό
να στρίβω τσιγάρα με τη Πυθία μαζί
παραισθήσεις και καπνός και μέλι Αττικής
Αγάπη μου που πας μέσα στα γαϊδουράγκαθα μη μου φεύγεις
το όνομα σου – ναι το όνομα σου Ζωή μου
και εσένα να βλέπω στο δρόμο και μέσα στον καπνό
όχι δεν χρειάζομαι ποτό μόνο τσιγάρο
παραγωγής δικής μου και στριφτό
άσε με να καλλιεργήσω να φτιάξω το χαρμάνι μου
μα δεν θα ναι ποτέ πιο γλυκό απ’ των μαλλιών σου το άρωμα
και εκείνο το γνωστό χαρμάνι του κορμιού σου
σαν κάνουμε έρωτα και σκιρτάς και τρέμεις
και χανόμαστε στην ηδονή ξανά και ξανά ξανά και ξανά
άσε με να πάρω μια τελευταία ρουφηξιά
από τ’ αυτί σου απ’ τα χείλη σου από το παντού που κρύβεις
φέρνεις τη φωτιά του Έρωτα και ανάβω ολόκληρος
εισχωρώ μέσα σου και με ρουφάς σαν το τσιγάρο
και καίγομαι καθώς σε αγγίζω καίγομαι
Ποιος καπνίζει ποιον για πες μου ;
Ούτε εσύ ούτε εγώ ξέρουμε
γινόμαστε στάχτη, στάχτη και θυσία στον έρωτα
και ο ερωτευμένος καπνιστής που σε ποθεί
δεν θα πεθάνει ποτέ από καρκίνο
μονάχα θα εξατμιστεί
στου πάθους και στου έρωτα το ηφαίστειο

 

 

* Ο Ιωάννης Καμίνης έχει γεννηθεί στην Θεσσαλονίκη το 1986. Τελείωσε Θεολογία και ολοκληρώνει το μεταπτυχιακό του πάλι στην Θεολογία στο ΕΑΠ. Γνωρίζει Αγγλικά, Βουλγάρικα, Ιταλικά και Ρώσικα. Μένει στις Σέρρες.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top