Fractal

Η Ιωάννα Κοσιώρη στο Εργαστήρι του συγγραφέα

 

 

Η «Φαύστα»…

Φαντάζει όνειρο ετών. Το τρίτο μου παιδί, που επιτέλους ήρθε η ώρα να γεννήσω.!  Το κυοφορούσα χρόνια, χωρίς να γνωρίζει κανείς. Είναι το νόθο μου. Είναι και το πιο αγαπημένο, αφού, προέκυψε από έρωτα και μόνο. Και όχι, δεν ευθύνεται καμιά ανθρώπινη ύπαρξη. Ή συνουσία είναι εγκεφαλική. Εγώ και οι «λέξεις» τα μπλέξαμε με και κάθε βράδυ, απρόσμενης επαφής, γεννούσαμε ποίημα. Πολλά από αυτά μετρούν χρόνια ύπαρξης. Ίσως και 10 χρόνια. Διάσπαρτα στον χώρο, μα καλά κρυμμένα σε συρτάρια. Γραμμένα όπως όπως σε σελίδες βιβλίων, σε λευκές κόλλες, ακόμη και σε χαρτοπετσέτες. Τα αγαπώ όλα. Το καθένα, μια μοναδική ύπαρξη κρύβει την δική του ιστορία που μόνο εγώ γνωρίζω.

Η δημιουργία της «Φαύστας» έχει διπολική αφορμή.

Η καθημερινή επαφή με τον ανθρώπινο πόνο, η καθημερινή συμβίωση με τον θάνατο λόγο δουλειάς, με προσγείωσε νωρίς και απότομα. Διαπίστωσα, πώς τελικά τίποτε δεν μένει. Μόνο τα γραπτά. Κι αν θέλω κάτι και εγώ να αφήσω πίσω, την ψυχή μου σε υλική μορφή, θα έπρεπε να υπάρξει η «Φαύστα». Να μπορώ, όταν πια δεν θα έχω την δύναμη να θυμάμαι, τουλάχιστον να με ξεφυλλίζω. Σαν διπολική, κρύβει και κάτι ακόμη. Είναι μια ελεγεία στην μάνα. Χωρίς αυτήν δεν θα υπήρχε τίποτα. Ούτε η αφορμή, ούτε η σκέψη, ούτε η δημιουργία.

Με βαθύτατη εκτίμηση το ονόμασα «Φαύστα», ένα όνομα – παρωνύμιο της ίδιας μου της μάνας, που της δόθηκε από τον Γιάννη Μανούσακα στο ξεκίνημα της μεταπολίτευσης, το Μάιο του ’74 για λόγους ασφάλειας. Την ευχαριστώ για όλα…

 

 

Η Ιωάννα Κοσιώρη γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Με ρίζες από την Ορεινή Αρκαδία, την Ικαρία και την Σαντορίνη. Όπως χαρακτηριστικά λέει «Από την Αρκαδία πήρα το αίσθημα επιβίωσης. Από την Ικαρία, την τρέλα της σκέψης. Και από την Σαντορίνη, δεν πήρα τίποτα..» Έχει σπουδάσει Νοσηλευτική στα ΤΕΙ Αθηνών όπου και αποφοίτησε το 2004. Για 4 χρόνια δούλεψε σε γνωστό ιδιωτικό θεραπευτήριο και τα τελευταία 10 χρόνια είναι διορισμένη σε δημόσιο νοσοκομείο. Για 12 συναπτά έτη εργάστηκε στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Τον τελευταίο χρόνο κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στα Νευρολογικά Νοσήματα. Δουλεύει από 17 ετών, παράλληλα με τις σπουδές της όχι από ανάγκη, μα από άποψη ζωής. Είναι χρέος προσωπικό του καθενός να μοχθεί για τις προσωπικές του ανάγκες. Μόνον έτσι θα εκτιμήσει τον κάθε είδους πλούτο, συχνά λέει. Παρ’ όλα αυτά, δηλώνει έμπρακτος μαχητής του κοινωνικού συνόλου, με προσωπικές και συλλογικές δράσεις ανθρωπιστικής βοήθειας. Η μισή ζωή της, αφιερωμένη στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, και η άλλη μισή, στο γράψιμο. Θυμάται πάντα ένα χαρτί και ένα μολύβι στην τσάντα, στο γραφείο, στο κομοδίνο. Η έμπνευση γι’ αυτήν κρύβεται σε ματιές περαστικών ανθρώπων, σε ένα τραγούδι, σε ένα σώμα που υποφέρει στο νοσοκομειακό κρεβάτι, σε ένα παιδί που ζητιανεύει, στον πόνο, στην χαρά, στον έρωτα, στην στιγμή… Η ποιητική συλλογή «ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΑΥΣΤΑ» είναι η πρώτη που εκδίδει από τις εκδόσεις Βακχικόν.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top