Fractal

Δύο ποιήματα: “Ίμερος” & “Νερό σου έδωσα, ψυχή”

Του Αριστοτέλη Καπερώνη // *

 

 

 

 

Ίμερος

 

Σ’ ένα νοικιασμένο δωμάτιο

βρίσκονταν πυκνά τα μαλλιά

της ηδονής κι αδιαπέραστα.

Μέχρι το στρώμα έφτανε

η τόλμη των αμφιβολιών,

από κει και μέσα, έτρεχε ο ερωτικός.

Η φυλαγμένη αίσθηση, η θεϊκή

μανία, καθώς γράφει στον Φαίδρο

ο Πλάτων, τους έφτιαχνε

τα πρόσωπα όμοια, όπως ακριβώς

το επιθυμούσαν, για να μη ξεχωρίζουν.

Ξένοι προς όλους, δε τους αφορούσε τίποτα

απ’ την αθλιότητα που τους περίμενε.

Κι όμως, χωριστά φεύγουν απ’ το δωμάτιο

ο φθόνος καρτερά να κυνηγήσει οτιδήποτε θεϊκό.

 

 

Νερό σου έδωσα, ψυχή

 

Νερό σου έδωσα, ψυχή

και μούσκεψαν τα πόδια μου∙

με τι να ξεδιψάσω που δε κράτησες

μια σταγόνα για μένα. Ξέρεις κάποιον

να περπατά με βρεγμένα πόδια;

Μου είπαν, ξεδιψάς με σοφά λόγια

κι εγώ σου έδωσα κάτι ανώτερο,

που δε ζει κανείς χωρίς αυτό.

Ψέματα με έχουν γεμίσει, ψυχή, και εσύ

δεν λες κουβέντα, και τι να πεις,

δε κράτησες μια στάλα νερό, ψέματα κι εσύ.

Και δε γίνεται αλλιώς, γνωρίζω καλά

την ερώτηση που θέτουν στα ακροατήρια,

ποιον να λευτερώσουν, τον ληστή

ή τον άνθρωπο, κι όλοι φωνάζουν,

τον ληστή, τον ληστή.

Υποκριτές κι αυτοί, δεν μπορούν

να αντέξουν τον άνθρωπο, δεν μπορούν

να αντέξουν τον εαυτό τους.

Τι σημασία έχει αν σε έχουν, ψυχή.

 

 

* Ο Αριστοτέλης Καπερώνης γεννήθηκε το 1975 στην Λειβαδιά, ζει και εργάζεται στην Αθήνα, ο « Ένας λεπτός άνθρωπος» είναι η πρώτη ποιητική συλλογή που εκδίδει, απ’ τις εκδόσεις Γαβριηλίδης τον Μάϊο του 2017.

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top