Fractal

Γιατί η «Ιφιγένεια εν Αυλίδι», θα είναι ο θρίαμβος του φετινού καλοκαιριού.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μούσσας // *

 

Κηποθέατρο Παπάγου. Πρεμιέρα για την παράσταση «Ιφιγένεια εν Αυλίδι», του Ευριπίδη κι η πλατεία είχε από νωρίς αρχίζει να γεμίζει. Ζέστη και άπνοια. Νερά και παγωμένες μπύρες έτοιμα στα χέρια κάποιων να κατευνάσουν την βασανιστική δίψα του σώματος. Και μετά ξεκίνησε η μυσταγωγία κι η μύηση και ξεδίψασε, βαθιά και ήσυχα τις ψυχές μας.

 

 

 

Ο χορός και οι τρεις πρωταγωνιστές σε διπλούς ρόλους άρχισαν να στροβιλίζονται σε μια εξαίσια μουσική δίνη σε μελωδίες του Σταμάτη, με τον μελαγχολικό τόνο του ακορντεόν, που άλλοτε θύμιζε κύμα κι άλλοτε δροσερό αεράκι που μας ανακούφιζε. Και το θαύμα ξεκίνησε.

Είναι η πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια που παρακολουθώ παραστάσεις, από πειραματικές σκηνές ως το Ηρώδειο, που δεν ακούστηκε κινητό, δεν βγήκε ούτε μια «λαθραία» φωτογραφία, δεν σηκώθηκε κανείς από τη θέση του. Ως και τα μπουκαλάκια με το νερό έμειναν ανέγγιχτα, αφού όλοι μας κοινωνούσαμε κρυστάλλινο, το ιερό ύδωρ της Κασταλίας Πηγής.

Χθες στην πρεμιέρα της τραγωδίας «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» , στο όμορφο κηποθέατρο Παπάγου, οι Μούσες, ο Ορφέας, ο Απόλλωνας ως κι ζοφερός Δίας σαν σκιές ανάμεσα στους ευκαλύπτους άκουγαν τις «εξαίσιες μουσικές του μυστικού θιάσου» και κάπου ανάμεσα στους εκστασιασμένους θεατές ο ίδιος ο Ευριπίδης χαμογελούσε ικανοποιημένος. Μουσική και λόγος ακέραιος, αρχαίος κι ακατάλυτος, όπως η στεντόρεια φωνή του Αιμίλιου, η σπαραχτική κραυγή της Αθηνάς και ο συγκλονιστικός λυγμός της Λένας.

Όλοι οι συντελεστές της παράστασης έχουν την πορεία τους, όμως από χθες έχουν κι έναν σταθμό. Δεν είμαι κατάλληλος να αναλύσω την λιτή και ισορροπημένη μετάφραση του Μπλάνα, την ευρηματική σκηνοθετική έκφραση του Αιμίλιου και του Μανώλη Δούνια, το μουσικό καλειδοσκόπιο του Σταμάτη. Γι’ αυτά θα πουν –είμαι βέβαιος οι ειδικοί. Δικαιούμαι όμως να πω, όχι σαν συγγραφέας και μεταφραστής, άλλα σαν θεατής, πως χθες «διδαχθήκαμε» από την αρχή την τραγωδία, όχι οποιαδήποτε τραγωδία, αλλά την «Ιφιγένεια εν Αυλίδι», που πέρα από την σαρωτική απεικόνιση αρχέγονων προτύπων, δεσμών, νόμων και παθών , μας παρουσιάζει, μέσα από την αυθόρμητη έκφραση του καθαρού συναισθήματος, έναν απολύτως σύγχρονο πολιτικό λόγο και μας μεταφέρει από την αχλή των αιώνων, τα ιδεώδη ενός πολιτισμού που τώρα καταρρέει, τα ιδανικά και τις αξίες ενός λαού που άγεται και φέρεται « επαίτης στις αυλές των βαρβάρων» και την διαβρωτική επίδραση της εξουσίας, στους αδύναμους και μικρούς ηγέτες.

Είναι φέτος, τώρα, που ο λόγος αυτός πρέπει να ακουστεί, για να θυμηθούμε, να αφυπνιστούμε έστω και τώρα, λίγα βήματα πριν το βωμό της θυσίας της ίδιας της πατρίδας, ως άλλης Ιφιγένειας, και να σηκώσουμε πάλι το βλέμμα ψηλά, με πείσμα, ελπίδα κι ένα καινούργιο μα αληθινό όραμα.

Η τελευταία φράση από τα χείλη της Ιφιγένειας και μετά, μαγεμένος ο κόσμος, ξεσπά σε χειροκροτήματα. Δεν θέλει κανείς να φύγει, δεν θέλει κανείς να τελειώσει αυτό που έζησε .

Κατηφορίζω μέσα από το άλσος Παπάγου. Ησυχία. Κι όμως ένα ελαφρύ αεράκι, ανάμεσα στα δέντρα, φέρνει σαν απόκοσμη ηχώ, μια σβησμένη και μαζί θυελλώδης κραυγή: «Παιδί μου…» Η Κλυταιμνήστρα, η Ελλάδα, η ψυχή μου.

 

 

INFO

Συντελεστές

  • Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας
  • Σκηνοθεσία: Aιμίλιος Χειλάκης – Μανώλης Δούνιας
  • Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
  • Σκηνικά – Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
  • Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
  • Κίνηση: Αγγελική Τρομπούκη
  • Βοηθός Σκηνοθετών: Αλέξανδρος Βάρθης
  • Μουσική Διδασκαλία: Άννα Λάκη
  • Βοηθός Σκηνογράφου: Βάσια Χριστοπούλου
  • B’ Bοηθός Σκηνοθετών: Μαρία Χανδρά

Παίζουν: Αιμίλιος Χειλάκης, Αθηνά Μαξίμου, Λένα Παπαληγούρα, Δήμητρα Βήττα, Ελεάνα Γεωργούλη, Σμαράγδα Κάκκινου, Άννα Κλάδη, Άννα Λάκη, Βάσια Λακουμέντα, Φραγκίσκη Μουστάκη, Δώρα Στυλιανέση, Μαρία Τζάνη

 

Επόμενες παραστάσεις 

Πεμ 6/7 στις 21:30 Δημοτικός Κιν/φος Ελληνίς – Αγρίνιο

Παρ 7/7 στις 21:30 Ανοικτό Θέατρο Δήμου Λευκάδας – Λευκάδα

Σαβ 8/7 στις 21:30 Υπαίθριο θέατρο ΕΗΜ – Φρόντζου – Γιάννενα

Κυρ 9/7 στις 21:30 Θέατρο Βουνού – Καστοριά

Δευ 10/7 στις 21:30 Δημοτικό Στάδιο Κοζάνης – Κοζάνη

Τρι 11/7 στις 21:30 Κηποθέατρο Αλκαζάρ – Λάρισα

Τετ 12/7 στις 21:30 Θέατρο Κήπου – Θεσσαλονίκη

Πεμ 13/7 στις 21:30 Θέατρο Κήπου – Θεσσαλονίκη

Παρ 14/7 στις 21:30 Θέατρο Κήπου – Θεσσαλονίκη

 


 

* Ο Κωνσταντίνος Μούσσας γεννήθηκε στον Πειραιά, σπούδασε Ιατρική και έχει εκδώσει ποιητικές συλλογές και μεταφράσεις. Ποιήματα, άρθρα και δοκίμιά του έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά λογοτεχνίας και εφημερίδες.

Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, της Φιλολογικής Στέγης Πειραιά, της Εταιρείας Ελλήνων Εικαστικών, της Royal Society of Literature, (London UK), του Icon Italia/Ministero dell’ Istruzione dell’ Università e della Ricerca, της Société européenne des auteurs (Paris-France) και της Società Dante Alighieri (Roma-Italia). Πρόσφατα έγινε τακτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Ιατρών Λογοτεχνών και της Διεθνούς Εταιρείας Φίλων Νίκου Καζαντζάκη.

Δημοσιευμένα έργα του είναι: Τα που θυμάμαι ξιστορώ (2001), Σημεία στίξης (2015), Ιωλκός (2016), Αγνώστου πατρός (2016) – Βραβείο από τον Όμιλο για την UNESCO, Τεχνών, Λόγου και Επιστημών Ελλάδος, Ορίζοντες(2016), 3η Ομαδική ποιητική συλλογή (2017).

Αδημοσίευτα έργα με διακρίσεις: Κωνσταντίνος Παλαιολόγος – Βραβείο Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός», Ο «Ηλίθιος» του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι – Βραβείο Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, Κατηγορία Δοκίμιο, Ποίηση– Βραβείο του Υπουργείου Πολιτισμού, Μακεδονική Καλλιτεχνική Εταιρεία, 21ος Διαγωνισμός Ποίησης, Δοξαστικόν (ποίηση) – Βραβείο από τον Όμιλο για την UNESCO, Τεχνών, Λόγου και Επιστημών Ελλάδος.

Επίσης έχει μεταφράσει τα παρακάτω έργα: Ορίζοντες (Marcello Vitale, Orizzonti, ποιητική συλλογή), Τα φώτα του δρόμου (Mario Luzi, Eugenio Montale, Giuseppe Ungaretti, Poesie, δίγλωσση ποιητική συλλογή), Ποιήματα (Eugenio Montale, Quaderno di quattro anni), Ποιήματα (Giuseppe Ungaretti), Ποιήματα (Pier Paolo Pasolini), Ιταλοί ποιητές Ι-IX.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top