Fractal

Ποίηση: «Ίδιος εσύ»

Της Χρυσάνθης Καραούλη // *

 

φ2

 

Μελαγχολικό που είναι τούτο το αντίο

διαγράφει κύκλους στον ορίζοντα

ενός θλιμμένου δειλινού

και στροβιλίζεται

γύρω από σένα, γύρω από μένα

σαν φοβισμένο φύλλο φθινοπώρου

που το παρασέρνει ο μανιασμένος άνεμος

στη δίνη ενός ασύνορου προορισμού

μακριά απ’ τη μήτρα που το γέννησε

μακριά απ’ το στήθος που το θήλασε

μακριά απ’ την αγκαλιά που το νανούρισε.

Πόσο φοβάμαι να ‘ξερες τούτη την έρημη στιγμή

το άδειο δωμάτιο γέμισε αράχνες

ξεχασμένες αναμνήσεις

που σαπίζουν κάτω από την υγρασία

ενός ανήλεου και σκουριασμένου πολέμου,

λέξεις βόλια μου τρυπάνε την ψυχή

κι η αγάπη, αλαφιασμένη κρύφτηκε

να ‘βρει απάγκιο

μακριά απ’ τα παγωμένα χέρια

μακριά απ’ τα άδεια βλέμματα

μακριά απ’ τα χειμωνιάτικα καλοκαίρια.

Είναι κι αυτός ο άνεμος -ίδιος εσύ-

που δεν λέει να κοπάσει στο παγωμένο σούρουπο

που δεν λέει να κοπάσει… στην παγωμένη μου ψυχή.

Αντίο

 

8-2-15

 

* Η Χρυσάνθη Β Καραούλη γεννήθηκε στα Τρίκαλα Θεσσαλίας. Σπούδασε οικονομικές επιστήμες στο καποδιστριακό πανεπιστήμιο Αθηνών. Γράφει από μικρή ηλικία ποιήματα, παραμύθια και διηγήματα. Το παραπάνω ποίημα αποτελεί μέρος ανέκδοτης συλλογής.

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top