Οι ιατρικές ανακαλύψεις που άλλαξαν τον κόσμο

Γράφει η Ρίτα Βελώνη // 

Τι θα λέγατε για ένα φλας μπακ στα σημαντικότερα ιατρικά γεγονότα που συνέβησαν από τις αρχές του 1900 μέχρι και σήμερα; Ας επιχειρήσουμε λοιπόν ένα ταξίδι σε χρονολογίες σταθμούς για τις ανακαλύψεις εκείνες που γέννησαν ελπίδες, έσωσαν ζωές, έθεσαν ηθικά διλήμματα και άνοιξαν νέους ερευνητικούς και θεραπευτικούς δρόμους.

1900: Διάκριση του αίματος σε Ομάδες

Ο Αυστραλός γιατρός Κάρλ Λαντσάινερ, απέδειξε ότι το ανθρώπινο αίμα έχει ορισμένες ιδιότητες και διακρίνεται σε 4 ομάδες: την Α, την Β, την Α Β και την Ο. Η διάκριση σε ομάδες οφείλεται σε μια ιδιότητα που έχουν τα ερυθρά αιμοσφαίρια. Δηλαδή, στα δυο αντιγόνα (το αντιγόνο Α και το αντιγόνο Β), τα οποία περιέχονται ή όχι στα ερυθρά αιμοσφαίρια. Όσα περιέχουν το αντιγόνο Α αποτελούν την ομάδα Α, ενώ όσα που περιέχουν το αντιγόνο Β αποτελούν την ομάδα Β. Επίσης, εκείνα που περιέχουν και τα δυο αντιγόνα αποτελούν την ομάδα Α Β. Τέλος, τα ερυθρά αιμοσφαίρια που δεν περιέχουν κανένα αντιγόνο αποτελούν την ομάδα Ο.

1922: Η σωτήρια ινσουλίνη

Μετά από επίμονες έρευνες και πειράματα ο Καναδός ερευνητής Φρέντερικ Μπάντινγκ, κατόρθωσε να απομονώσει την ορμόνη ινσουλίνη. Πριν από την σημαντική αυτή ανακάλυψη, οι άνθρωποι που εμφάνιζαν συμπτώματα διαβήτη έπεφταν σε κώμα και ήταν καταδικασμένοι σε θάνατο μέσα σε μερικούς μήνες. Η ένεση ινσουλίνης, εξασφάλισε μια φυσιολογική ζωή στους πάσχοντες, αφού τους επέτρεψε να ασχολούνται με οποιαδήποτε δραστηριότητα, όπως οι μη διαβητικοί.

1928: Η ανακάλυψη της Πενικιλίνης

Η πρώτη αντιβιοτική ουσία, που άλλαξε καθοριστικά την ιατρική του περασμένου αιώνα, ανακαλύφθηκε σχεδόν τυχαία από τον σκοτσέζο ερευνητή Αλεξάντερ Φλέμιγκ, στους μύκητες που αναπτύσσονται στο ψωμί και το τυρί. Η πενικιλίνη, βρέθηκε ότι μπορούσε να σκοτώσει τα μικρόβια, επειδή διέλυε τη μεμβράνη που τα προστάτευε. Οι δραστικές της ιδιότητες, δημιούργησαν στη συνέχεια φάρμακα, που καταπολέμησαν αρκετές από τις πιο εφιαλτικές ασθένειες της ανθρωπότητας για χιλιάδες χρόνια. Την πνευμονία, τη φυματίωση τη σύφιλη. Ωστόσο σήμερα, τα γεγονότα, έρχονται να επαληθεύσουν αυτό που είχε προβλέψει ο Φλέμιγκ από 1946 και αφορούσε στην αλόγιστη χρήση των αντιβιοτικών. Η οποία, οδήγησε στο εξής πρόβλημα: Μερικά από τα «σωτήρια» αντιβιοτικά, μεταξύ αυτών και η πενικιλίνη (που στις δεκαετίες του 30 με 40 βοήθησαν να σωθούν εκατομμύρια ζωές), έχουν σχεδόν αχρηστευτεί από την ανθεκτικότητα των μικροβίων. Οι ασθένειες λοιπόν που θεωρούνταν ιάσιμες μέχρι πριν 15-20 χρόνια, τώρα επανεμφανίζονται στο προσκήνιο.

1953: Η δομή του DNA

Ένας Βρετανός πρώην φυσικός, ο Φράνσις Κρικ και ένας Αμερικανός βιοχημικός ο Τζέιμς Γουότσον , ανακαλύπτουν το μυστικό της ζωής, τη δομή δηλαδή του DNA (γενετικό υλικό που υπάρχει σε όλα τα κύτταρα ενός οργανισμού). Πρόκειται για τον γενετικό κώδικα που φέρει ο κάθε άνθρωπος, η περίφημη διπλή έλικα, της οποίας η ανακάλυψη υπήρξε καθοριστική, αφού άνοιξε το δρόμο στη γενετική ή γονιδιακή θεραπεία (γονιδιακή ή γενετική θεραπεία, χαρακτηρίζεται εκείνη η ιατρική παρέμβαση, κατά την οποία εισάγονται υγιή γονίδια στο DNA, αντικαθιστώντας τα «παραστρατημένα» γονίδια που προκαλούν τις νόσους).

1954: Εμβόλιο κατά της πολυομυελίτιδας

Οι συστηματικές έρευνες δυο γιατρών, του Αμερικανού μικροβιολόγου Τζόνας Σολκ και του Πολωνού Αλμπερτ Σαμπίν, οδήγησαν στην παρασκευή του εμβολίου που εξαφάνισε τον εφιάλτη, της πολυομυελίτιδας. Της ασθένειας που είχε καθηλώσει χιλιάδες παιδιά στο αναπηρικό καροτσάκι και ήταν ο φόβος και ο τρόμος των δεκαετιών του 40 και του 50.

1956: Τεστ Παπ

Η μόνη ασφαλής απλή και ανώδυνη μέθοδος για μια έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου της μήτρας (τραχήλου και ενδομητρίου) το τεστ – Παπανικολάου ή Τεστ-Παπ, όπως ονομάζεται διεθνώς, ανακαλύφθηκε από τον έλληνα κυτταρολόγο Γεώργιο Παπανικολάου. Η γυναικολογική αυτή εξέταση, που πρέπει να γίνεται μια φορά το χρόνο, έχει σώσει κυριολεκτικά ζωές, αφού μπορεί να ανιχνεύει προκαρκινικές αλλαγές στη μήτρα, όταν αυτές βρίσκονται στο «αρχικό στάδιο», δηλαδή όταν η ύπαρξη του καρκίνου αποδεικνύεται μόνο σε μερικά ύποπτα κύτταρα.

1958: Αντισυλληπτικό χάπι

Η πλειοψηφία των επιστημόνων, αρχίζει να μιλά για μια από τις σημαντικότερες ιατρικές ανακαλύψεις του 20ου αιώνα. Ο λόγος, για το περίφημο αντισυλληπτικό χάπι, που δημιουργήθηκε από τον διακεκριμένο επιστήμονα G.Pincus και σύντομα, έγινε σύμβολο της σεξουαλικής απελευθέρωσης. Σήμερα, 57 χρόνια μετά από αυτή την επαναστατική ανακάλυψη, ο τομέας της αντισύλληψης έχει να προσφέρει αρκετές ακόμα επιλογές, για σεξ, χωρίς δυσάρεστες συνέπειες .

Και βέβαια, το «χάπι», που παραμένει το πιο δημοφιλές αντισυλληπτικό μέσο, στη σύγχρονη μορφή του εμφανίζεται ανανεωμένο, με μικρότερες ποσότητες ορμονών (για μεγαλύτερη ασφάλεια στην υγεία), καθώς και με θεραπευτικές ιδιότητες σε διάφορες γυναικολογικές παθήσεις.

1960: Βηματοδότης

Ο ερευνητής Wilson Greatbatch στην προσπάθειά του να δημιουργήσει μια συσκευή που θα κατέγραφε τον καρδιακό παλμό, τυχαία τοποθέτησε λάθος λυχνία. Όταν συνειδητοποίησε το λάθος του, αποφάσισε να μελετήσει τα αποτελέσματα. Η ανακάλυψή, ο γνωστός βηματοδότης, αποδείχθηκε ιδανική για την αποστολή σημάτων στην καρδιά. Η συσκευή χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά σε ανθρώπους τη δεκαετία του 1960. Στην Ελλάδα ο πρώτος βηματοδότης καρδιάς τοποθετήθηκε σε ασθενή από τον καθηγητή Χειρουργικής Δημήτριο Λαζαρίδη στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο το 1961.

1967: H πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς

Ο νοτιοαφρικανός καρδιοχειρουργός Κρίστιαν Μπάρναρντ, πραγματοποιεί την πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς σε άνθρωπο στις 3 Δεκεμβρίου 1967, σε νοσοκομείο του Κέιπ Τάουν, ανοίγοντας έτσι έναν νέο δρόμο στην πορεία της καρδιοχειρουργικής.

1971: Η Πολύπλευρη δράση της Ασπιρίνης

Αν και είχε ήδη γίνει γνωστή ως επιτυχημένο παυσίπονο, από το 1899 (χρονολογία που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στο εμπόριο), μόλις το 1971 ανακαλύφθηκε ο πολύπλευρος τρόπος δράσης του φαρμάκου από τον βρετανό καθηγητή φαρμακολογίας Τζον Βέιν, (ο οποίος αργότερα τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ). Έτσι, η ασπιρίνη εκτός από παυσίπονη, μεταξύ άλλων κατοχυρώθηκε και ως η πλέον επιτυχημένη αντιφλεγμονώδη και αντιθρομβωτική ουσία. Μάλιστα με τη σύσταση του FDA(Aμερικανικού ΕΟΦ), μετά την ανακάλυψη αυτή, η ασπιρίνη άρχισε να χορηγείται και για την πρόληψη εμφραγμάτων και εγκεφαλικών. Όμως, από ότι φαίνεται η ασπιρίνη, επιφυλάσσει ακόμα πολλές εκπλήξεις, αφού τελευταία, ερευνητές από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Harvard, εξετάζουν την επίδραση της ασπιρίνης, στη νόσο Αλτσχάιμερ. Αν επιβεβαιωθούν οι ελπίδες των γιατρών και για τη δράση της κατά του καρκίνου και του AIDS, η ασπιρίνη, θα είναι το υπερ- φάρμακο και του 21ου αιώνα.

1977: Σταθμός στις μεταμοσχεύσεις

Η ανακάλυψη της κυκλοσπορίνης από τη Novartis και η άμεση εφαρμογή της στην κλινική πράξη, αποτέλεσε σημαντικό σταθμό στην επιβίωση των μοσχευμάτων. Η κυκλοσπορίνη μαζί με τη τεράστια πρόοδο της ιατρικής, επέτρεψαν την πετυχημένη πραγματοποίηση των μεταμοσχεύσεων, χαρίζοντας ζωή σε εκατοντάδες χιλιάδες συνανθρώπους μας παγκοσμίως. Εδώ δε θα μπορούσε κανείς να παραλείψει και την συμμετοχή του έλληνα καθηγητή Αριστείδη Κωστάκη, εφόσον ήταν αυτός που μαζί με τον Sιr Roy Calne, ανέδειξαν το 1977 τη σημασία και τη δράση της κυκλοσπορίνης, στη μεταμόσχευση. Έκτοτε, το φάρμακο αυτό χρησιμοποιείται επί 25 συνεχή χρόνια ως το κύριο ανοσοκατασταλτικό φάρμακο στις μεταμοσχεύσεις όλων των οργάνων με εξαιρετικά αποτελέσματα. Τα τελευταία χρόνια η ανακάλυψη νέων ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων, και τα μονοκλωνικά αντισώματα, έχουν βελτιώσει ακόμη περισσότερο την επιβίωση όλων των μοσχευμάτων και την ποιότητα ζωής των μεταμοσχευμένων ασθενών.

1978: Εξωσωματική γονιμοποίηση

Έχουν περάσει 37 ολόκληρα χρόνια από τις 25 Ιουλίου του 1978, την ημέρα δηλαδή που γεννήθηκε το πρώτο «παιδί του σωλήνα», από τον Βρετανό μαιευτήρα Πάτρικ Στέπτοου, ανοίγοντας έτσι ο δρόμος για την εξωσωματική γονιμοποίηση. Ευτυχής μητέρα η κυρία Λέσλι Μπράουν, η οποία έφερε στον κόσμο τη Λουίζα, ένα υγιέστατο κοριτσάκι βάρους 2 κιλών και 600 γραμμαρίων. Από τότε μέχρι σήμερα, υπήρξε αρκετός χρόνος ώστε να διερευνηθεί και να επιβεβαιωθεί η ασφάλεια των μεθόδων της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Είναι επίσης σημαντικό, ότι πάνω από το 3 με 4% των παιδιών, που γεννιούνται την τελευταία εικοσαετία σε Ευρώπη και Αμερική, έρχονται στη ζωή χάρη σε κάποια τεχνική υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.

1983: Bιοτεχνολογικές εφαρμογές στη Γεωργία

Η βιοτεχνολογία, η πολυσυζητημένη αλλά και παρεξηγημένη από πολλούς , επιστήμη, αρχίζει να εφαρμόζεται σε ορισμένα φυτά, από μικρά ετήσια (όπως το μαρούλι) μέχρι σε μεγάλα δένδρα. Ο στόχος των επιστημόνων είναι να δημιουργήσουν φυτά ανθεκτικά σε ασθένειες και έντομα, καθώς και τον πολλαπλασιασμό της παραγωγής των φυτών αυτών. Η ιστορία, ξεκίνησε από τις αρχές της δεκαετίας του ΄70, όταν κάποιοι βιοχημικοί κατόρθωσαν να επέμβουν στη δομή του περίφημου DNA των φυτών με την εισαγωγή «ξένων» γονιδίων και να δώσουν σε έναν οργανισμό ιδιότητες που η μητέρα φύση δεν είχε σκεφθεί να τους δώσει. Οι επιστήμονες παίρνουν δηλαδή ένα γονίδιο-φορέα μιας επιθυμητής ιδιότητας από κάποιο οργανισμό και τον εισάγουν το DNA ενός άλλου οργανισμού. Έτσι, αρχίζει η παραγωγή των γενετικά μεταλλαγμένων οπωροκηπευτικών και όχι μόνο.

1995: Βιοτεχνολογικά εμβόλια

Την ανακοίνωση για τα μια νέα γενιά εμβολίων , που στηρίζονται στη βιοτεχνολογία και παρασκευάζονται με τη μέθοδο του ανασυνδυασμένου DNA, κάνει σε επιστημονική ενημέρωση στις Βρυξέλλες η Δρ. Ντανιέλ Κολ, υπεύθυνη του Παγκόσμιου προγράμματος εμβολιασμών. Η μέθοδος αυτή στην πράξη σημαίνει, ότι το εμβόλιο, δεν παράγεται από ζώα ή ανθρώπινο ορό, αλλά στην πραγματικότητα παρασκευάζεται στο εργαστήριο. Είναι δηλαδή «συνθετικό», γι αυτό έχει ελάχιστες έως καθόλου παρενέργειες. Από τα πρώτα βιοτεχνολογικά εμβόλια που κυκλοφορούν είναι της ηπατίτιδας Β, ενώ στην τελική φάση των δοκιμών βρίσκονται και τα μικτά παιδιατρικά εμβόλια (με μια ένεση δημιουργούνται αντισώματα στο παιδί σε όλες σχεδόν τις παιδικές ασθένειες).

1996: «Κοκτέιλ» για τη μάστιγα του αιώνα

Ένας γιατρός από την Ταιβάν ο Ντέιβιντ Χο, καταφέρνει με ένα «κοκτέιλ φαρμάκων» (το οποίο αποτελείται από μικρό αριθμό δισκίων), να επιβραδύνει στους πάσχοντες από AIDS την πορεία της νόσου, εξασφαλίζοντας τους έτσι καλύτερη ποιότητα ζωής.

1997: Η πρώτη κλωνοποίηση

Ο Σκοτσέζος εμβρυολόγος Ιαν Ουίλμουντ, δημιουργεί την Ντόλι, το πιο διάσημο πρόβατο στον κόσμο, αφού είναι το πρώτο κλωνοποιημένο θηλαστικό. Και βέβαια, αυτό στάθηκε σαν αφορμή για πολλές κοινωνικές, θρησκευτικές και ιατρικές διαμάχες. Η επιστημονική κοινότητα διχάζεται, όμως σύσσωμη αναγνωρίζει και τα οφέλη που αναμένονται από την κλωνοποίηση. Δηλαδή τη δυνατότητα να αναπαράγονται πανομοιότυπα φυσικά κύτταρα στο εργαστήριο. Έτσι, παρά την κριτική που ασκείται σε όσους κάνουν «αφύσικα πειράματα» με τη μέθοδο του κλωνισμού, η μέθοδος θεωρείται σημαντική και για τις εφαρμογές της στην παραγωγή μοσχευμάτων και κυτταρικών σειρών, που θα μπορούν να αντικαταστήσουν κατεστραμμένα όργανα ή κατεστραμμένα κύτταρα του ανθρώπινου οργανισμού.

1998: Η έγκριση για το Viagra

Εγκρίνεται το περίφημο «μπλε χάπι» της Pfizer, που λανσάρεται στην αγορά ως θαυματουργό κατά της ανδρικής σεξουαλικής ανικανότητας. Στην πραγματικότητα το χάπι αυτό, είχε ξεκινήσει πειραματικά από το Βρετανό γιατρό Ίαν Οστέρλοχ για να βοηθήσει στην αντιμετώπιση προβλημάτων τροφοδοσίας της καρδιάς με αίμα σε διάφορες καρδιαγγειακές παθήσεις. Στην πορεία των ερευνών, όμως, παρατηρήθηκε ότι το σκεύασμα προκαλούσε στους άνδρες στύση. Έτσι, «γεννήθηκε» το Viagra .
2000: Μεγαλύτερη διαφάνεια στην εμβρυομητρική

Οι ερευνητές έχουν επικεντρώσει το ενδιαφέρον τους σε νέες τεχνικές απεικόνισης του εμβρύου, ώστε να μπορούν να δώσουν περισσότερες πληροφορίες και να καλύψουν κενά που αφήνουν οι ήδη υπάρχουσες. Είναι η λεγόμενη ΜRI(Απεικόνιση Μαγνητικού Συντονισμού) η οποία μπορεί να απεικονίζει περιοχές που δεν ανιχνεύονται με άλλες εξετάσεις όπως είναι ο νωτιαίος μυελός ή ο εγκέφαλος, αποκαλύπτοντας έτσι τυχόν παθολογικά προβλήματα. Η μέθοδος αυτή μπορεί να ανιχνεύσει επίσης, ανατομικές λεπτομέρειες στο σώμα της εγκύου, αλλά και τη δυνατότητα διερεύνησης του πλακούντα. Μια ακόμα εξέλιξη, αφορά τις ενδομήτριες χειρουργικές επεμβάσεις, κάτι που εφαρμόζεται ήδη κατά τη διάρκεια της κυήσεως, με περιορισμένες ωστόσο δυνατότητες.

2001: Χαρτογράφηση του ανθρώπινου γονιδιώματος

Ολοκληρώνεται η αποκωδικοποίησης και η χαρτογράφηση του ανθρώπινου γονιδιώματος. Οι Γενετιστές, επισημαίνουν ότι για τα περισσότερα νοσήματα ανοίγονται νέοι ορίζοντες, τόσο στην πρόληψη όσο και στην θεραπεία τους. Επίσης ανακοινώνουν τις ευρύτατες δοκιμές των πειραματικών γονιδιακών θεραπειών, που έχουν θέσει σε εφαρμογή με ένα ειδικό αμερικανικό πρόγραμμα το οποίο βρίσκεται σε εξέλιξη, σε όλες τις χώρες του κόσμου. Πρόκειται για το «Πρόγραμμα του Ανθρώπινου Γονιδιώματος» και από την Ελλάδα συμμετέχει σε αυτό το Πανεπιστήμιο της Κρήτης.

2004: «Πράσινο φως» για θεραπευτική κλωνοποίηση

Η πρώτη τράπεζα βλαστοκυττάρων στον κόσμο είναι γεγονός και άρχισε να λειτουργεί στη Νότια Αγγλία, με στόχο να συμβάλει στην ανάπτυξη της θεραπευτικής κλωνοποίησης. Έδρα της τράπεζας αυτής είναι το βρετανικό Εθνικό Ινστιτούτο Βιολογικών Προτύπων και Ελέγχου και εκτός από βλαστοκύτταρα εμβρύων, διαθέτει επίσης βλαστοκύτταρα που προέρχονται από ενήλικες και ομφάλιους λώρους. Παρά το επιστημονικό ενδιαφέρον και τους ορίζοντες που ανοίγονται στην θεραπεία πολλών ασθενειών, δεν έλειψαν και οι αντιδράσεις αρκετών οργανώσεων , που υποστηρίζουν ότι από τη στιγμή που το DNA κάποιου ανθρώπου καταγράφεται στον ιατρικό φάκελο, ταυτόχρονα ανοίγει ο δρόμος και για την καταπάτηση προσωπικών δεδομένων .

2004: Αποκωδικοποίηση του χρωμοσώματος 5

Μετά την ολοκλήρωση της αποκωδικοποίησης του ανθρώπινου γονιδιώματος (το 2001), έναν ακόμα κρίκο στην αλυσίδα του ανθρώπινου DNA προσθέσανε οι επιστήμονες -από το Ινστιτούτο Γονιδιώματος του υπουργείου Ενέργειας και το Κέντρο Ανθρώπινου Γονιδιώματος του Πανεπιστημίου του Στάτφορντ, ανακοινώνοντας, την αποκωδικοποίηση του χρωμοσώματος 5 (Σεπτέμβριος 2004). Η ανακάλυψη, αυτή, θεωρείται ιδιαίτερα σημαντική, αφού το συγκεκριμένο χρωμόσωμα είναι ένα από τα μεγαλύτερα σε μέγεθος και από τα βασικότερα του ανθρώπινου DNA. Η αποκωδικοποιησή του λοιπόν, ρίχνει άπλετο φως στα μυστικά ασθενειών όπως ο καρκίνος του γαστρεντερικού, το άσθμα, η παχυσαρκία κ.α.. Αξιοσημείωτη είναι και η σύγκριση του 5ου χρωμοσώματος μεταξύ χιμπατζή και ανθρώπου με ομοιότητα μεγαλύτερη 99% , ιδιαίτερα σε γονίδια που προκαλούν ασθένειες.

2007: Φως στον ρόλο των γονιδίων

Ο ιταλικής καταγωγής Αμερικανός ερευνητής του Πανεπιστημίου της Γιούτα Μάριο Καπέκι, ο Βρετανός σερ Μάρτιν Εβανς του Πανεπιστημίου του Κάρντιφ και ο Αμερικανός καθηγητής του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνα Ολιβερ Σμίθις είναι οι τρεις επιστήμονες που από κοινού κέρδισαν το Νόμπελ Ιατρικής και Φυσιολογίας το 2007. Τα αποτελέσματα των ερευνών τους βοηθούν στην κατανόηση ασθενειών, καθώς ανακάλυψαν νέες μεθόδους που διευκολύνουν τη γενετική τροποποίηση πειραματόζωων χρησιμοποιώντας βλαστοκύτταρα. Οι επιστήμονες κατάφεραν να αποκαλύψουν τον ρόλο ορισμένων σημαντικών γονιδίων, που έχουν ουσιαστική επίδραση στη λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού.

2015: Eλπιδοφόρα η θεραπεία αντισωμάτων κατά του AIDS

Η πρώτη κλινική δοκιμή σε ανθρώπους μιας πειραματικής θεραπείας αντισωμάτων κατά της νόσου του AIDS αφήνει πολλές υποσχέσεις, καθώς πέτυχε να καταστείλει τη λοίμωξη στους ασθενείς, τουλάχιστον προσωρινά. Είναι η πρώτη φορά που μια νέα γενιά αντισωμάτων δοκιμάζεται με σχετική επιτυχία σε ανθρώπους. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Ροκφέλερ των ΗΠΑ, με επικεφαλής τον καθηγητή μοριακής ανοσολογίας Μίχελ Νουσεντσβάιγκ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», ανέφεραν ότι η νέα προσέγγιση δίνει πολλές ελπίδες στο πεδίο της ανοσοθεραπείας του AIDS, καθώς θα δώσει στους γιατρούς νέες δυνατότητες για την καταπολέμηση ή ακόμη και την πρόληψη της νόσου.

2015: Και μεταμόσχευση πέους

Η πρώτη επιτυχημένη μεταμόσχευση πέους αποτελεί γεγονός και ανήκει σε χειρουργική ομάδα στη Νότια Αφρική, ενώ λήπτης του οργάνου είναι ένας 21χρονος άνδρας, ο οποίος έχασε το δικό του πέος στο πλαίσιο μιας «κακότεχνης» περιτομής. Σήμερα, τρεις μήνες μετά, η ομάδα των ειδικών που διενήργησαν παγκοσμίως την πρώτη αυτή μεταμόσχευση, αναφέρουν ότι η ανάρρωση του ασθενούς είναι ταχεία. Μάλιστα ένα εξ αυτών, ο καθηγητής Ουρολογίας Αντρέ Βαν ντερ Μέρβε που συμμετείχε στο 2ο Μεσογειακό Συνέδριο για την Ανθρώπινη Σεξουαλικότητα και Αναπαραγωγή (το οποίο έγινε πρόσφατα στην Αθήνα), αναφερόμενος στο γεγονός, επεσήμανε ότι: υπήρξε και ηθικό δίλλημα, καθώς χρειάστηκε πάρα πολύς χρόνος προτού η ομάδα λάβει έγκριση για διεξαγωγή της διαδικασίας. Και αυτό διότι μια τέτοιου είδους επέμβαση δεν αυξάνει το προσδόκιμο ζωής, όπως συμβαίνει με τη μεταμόσχευση ενός άλλου οργάνου όπως για παράδειγμα με την καρδιά κλπ.