Νέες εκδόσεις

Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα //

Βιβλία για παιδιά:

Σουζάνε Στράσερ «Το παραμύθι της πριγκίπισσας που ήθελε πολύ να παίξει σ’ ένα παραμύθι», Μετάφραση: Μαρία Σούμπερτ, εκδ. Διάπλαση, σελ. 48

Είναι μικρή, πολύ μικρή. Και είναι δυσαρεστημένη, πάρα πάρα πολύ δυσαρεστημένη. Το βιβλίο με τα παραμύθια της είναι χοντρό και βαρύ – αλλά του λείπει το πιο σημαντικό: πουθενά και ποτέ δεν μιλάνε σε κάποιο παραμύθι για εκείνη, τη μικρή, πολύ μικρή πριγκίπισσα. Κι αυτό πρέπει οπωσδήποτε ν’ αλλάξει! Πώς όμως; Πώς μπορεί να πρωταγωνιστήσει κανείς σ’ ένα παραμύθι; Πώς να πειραματιστεί με τους μεγάλους άθλους των ηρώων των αδερφών Γκριμ; Χμμ, εύκολα…
Η θαυμάσια ιστορία μιας ζωηρής, αξιαγάπητης, πεισματάρας, τολμηρής και -σας το υπόσχομαι- μόνο για λίγο απελπισμένης πριγκίπισσας που θα σας συναρπάσει.

Κλαίρη Καμπάνη «Ο δράκος Μπολ και ο βοσκός Γεώργιος», Εικονογράφος: Κλαίρη Καμπάνη, εκδ. Διάπλαση, σελ.48

Ένας τεράστιος και τρομαχτικός δράκος πήγε κι έφτιαξε τη φωλιά του λίγο έξω από το βασίλειο όπου ζούσε ο βοσκός Γεώργιος, μέσα στο μαγεμένο δάσος και δίπλα στη μοναδική πηγή με νερό όλης της περιοχής. Στο βασίλειο επικρατεί μεγάλη ταραχή και όλοι έχουν τρομοκρατηθεί.
Ο βασιλιάς καλεί όλους τους σοφούς για να δώσουν λύση στο πρόβλημά τους. Από ένα λάθος όμως ο βοσκός Γεώργιος μπλέκεται σε μια περιπέτεια που δεν του αρέσει καθόλου: πρέπει εκείνος να σκοτώσει τον δράκο.
Θα καταφέρει να γλιτώσει το βασίλειό του από το κακό;

Γιούλα Μιχαήλ «Ο μαγικός αυλός (με cd)», Εικονογράφηση: Ναταλία Καπατσούλια, εκδ. Διάπλαση, σελ. 32

Βασισμένο στην ομώνυμη όπερα του Μότσαρτ. Στη σειρά «Μεγάλοι Συνθέτες- Μαγικά παραμύθια». Η Βασίλισσα της Νύχτας αναθέτει στον πρίγκιπα Ταμίνο να σώσει τη μοναχοκόρη της Παμίνα, που την κρατά φυλακισμένη ο τύραννος Ζαράστρο. Μαζί του παίρνει για βοηθό τον Παπαγκένο, έναν άνθρωπο του δάσους που μοιάζει με πουλί. Οι δυο τους θα περάσουν τις πιο παράξενες δοκιμασίες για να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους.
Θα καταφέρει ο Παμίνο να γυρίσει σώος με την αγαπημένη του;
Κι όσο για τον Παπαγκένο, θα βρει κι αυτός το ταίρι που τόσο ποθεί;
Ένα παραμύθι που μιλάει για τη μαγεία της αγάπης και της φιλίας, βασισμένο στην ομώνυμη όπερα του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, σε λιμπρέτο του Εμάνουελ Σικανέντερ.
Το CD περιέχει, την αφήγηση του παραμυθιού και επιλογή αποσπασμάτων απ’ την πρωτότυπη μουσική του Β.Α. Μότσαρτ, ηχογραφημένη απ’ την φιλαρμονική ορχήστρα της Βιέννης υπό την διεύθυνση του Joseph Keliberth.

Ελληνική πεζογραφία:

Πολυχρόνης Κουτσάκης «Αθηναϊκό μπλουζ», εκδ. Πατάκη, σελ. 324

Το πρώτο μυθιστόρημα της σειράς του Στράτου Γαζή.

Τόσο γλυκιά, τόσο οικεία, ψύχραιμη… Κόντευα να ξεχάσω ότι με είχε καλέσει εκεί για να συζητήσουμε πώς θα σκοτώσω τον άντρα της. Ο Στράτος Γαζής δεν θέλει να τον αποκαλούν επαγγελματία δολοφόνο. Είναι φροντιστής. Φροντίζει για πράγματα που λέγονται ψιθυριστά. Που όσοι τα ξεστομίζουν, ως εντολές, είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν ακριβά γι’ αυτά και δεν θέλουν έπειτα να ξέρουν τι συνέβη και πώς. Θέλουν μόνο να μάθουν ότι η δουλειά ολοκληρώθηκε. Ο Στράτος είναι ο άνθρωπός τους, αλλά με μία προϋπόθεση: πρέπει η έρευνά του να έχει αποδείξει ότι ο στόχος του αξίζει να πεθάνει. Καθώς γύρω του η κρίση αλλάζει τα πάντα στη χώρα, ο Στράτος βρίσκεται μπλεγμένος ανάμεσα στον πιο αγαπητό δικηγόρο της Ελλάδας και στην πανέμορφη γυναίκα του, ηθοποιό και μοντέλο. Και οι δύο θέλουν να τον προσλάβουν, αλλά ποιος από τους δύο λέει την αλήθεια; Με τη βοήθεια των τριών αγαπημένων παιδικών του φίλων, του Ντραγκ, αστυνομικού του τμήματος Εγκλημάτων κατά Ζωής, της Μαρίας, που είναι ο μεγάλος έρωτας και των δυο τους, και της Τέρι, μιας τρανσέξουαλ πόρνης πολυτελείας, ο Στράτος θα ανακαλύψει πως η αλήθεια, σε διαλυμένους έρωτες και οικογένειες με πολλά μυστικά, είναι μια πολύ σχετική υπόθεση…

Ρένα Ρώσση- Ζαϊρη «Αγάπη δηλητήριο», εκδ. Ψυχογιός, σελ. 400

Η Στέλλα γνωρίζει τον Ιάσονα. Κάνουν σχέση. Χωρίζουν.

Νομίζει πως τελείωσε μαζί του.

Κάνει λάθος! Ο Ιάσονας δεν αποδέχεται τον χωρισμό, απλώνει πάνω της τα φαρμακερά του δίχτυα. Για να την εγκλωβίσει. Ως πού μπορεί να φτάσει άραγε για να ικανοποιήσει τον πληγωμένο του εγωισμό; Ένα παραμυθένιο νησάκι του Αιγαίου, η Μαρμαρωμένη Βασιλοπούλα του∙ κι ένας φόνος. Μια αγάπη-δηλητήριο. Ένα μωρό. Πάθος και ζήλια. Κι η Στέλλα αναζητάει μια καινούργια αρχή, μακριά από τον άντρα που προσπαθεί να στοιχειώσει τη ζωή της. Ταξιδεύει σε μια θάλασσα από μυστικά. Μυστικά που μπερδεύουν ζωές, συναισθήματα, αποφάσεις, σχέδια. Μόνο που το καραβάκι της είναι χάρτινο. Και τα καταγάλανα νερά του Αιγαίου είναι έτοιμα να το κλείσουν στην αγκαλιά τους… Άραγε το πεπρωμένο είναι δική μας επιλογή ή παιχνίδι της μοίρας; Επανέκδοση του βιβλίου Νομίζεις ότι τελείωσε; Κάνεις λάθος (2009)

Τζένη Μανάκη «Η σκιά της αμφιβολίας», εκδ. Όστρια, σελ. 282

Είχαμε ραντεβού σ’ ένα συμπαθητικό καφέ στη Ζεύξιδος. Η πρωινή ομίχλη συχνή επισκέπτρια στην πόλη μας μόλις άρχιζε να φθινοπωριάζει και τις περισσότερες μέρες του χειμώνα, δεν είχε αρχίσει ακόμη να σηκώνει το ημιδιάφανο πέπλο της. Έβγαζα συχνά το παγωμένο χέρι μου από την τσέπη, για να διορθώνω το κασκόλ, που η βαρύτητα έριχνε κάτω από το σαγόνι μου, με αποτέλεσμα να την εισπνέω και να την αποδιώχνω στην συνέχεια με το ζεστό χνώτο της εκπνοής μου. Έκανε τσουχτερό κρύο και δεν ήμουν ιδιαίτερα ευτυχής για το πρωινό αυτό ραντεβού, αν και μου ήταν συμπαθείς και οι δύο τώρα πια, κυρίως εκείνη.
Η σχέση μου με τους δύο, που μου άφηναν την εντύπωση του ενός, δεν μετρούσε παρά μερικές συναντήσεις στην Αθήνα, με κοινούς φίλους, συναντήσεις μακράς διάρκειας με ατέλειωτες κουβέντες και μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ, από μέρους τους, (εγώ δεν είμαι δυνατός στο είδος) κυρίως σε κάποιο μπαρ – ρεστοράν ναυτικού ομίλου, αν θυμάμαι καλά, στη Χάρητος.
Την Ειρήνη την ήξερα από παλιά, κάποια όμορφα χρόνια, στο Παρίσι. Στη Θεσσαλονίκη τους έφερε η έκθεση ζωγραφικής εκείνης, στην γκαλερί μιας κοινής μας φίλης. Ανέλαβα με ευχαρίστηση την ”υποχρέωση” να τους συντροφεύω τις ελεύθερες ώρες τους, που ήταν πολύ περισσότερες από τις δικές μου. Το έβλεπα σαν ανάπαυλα από την ένταση με την οποία δούλευα εκείνο τον καιρό, χωρίς να προσθέτω τα προβλήματα που είχα με τον αρχισυντάκτη μου, όταν αναγκαζόμουν με ψεύτικες δικαιολογίες κάποιου επείγοντος περιστατικού να απουσιάζω.

Δοκίμια- Μελέτες:

Pierre – Andre Taguieff «Σύντομη πραγματεία περί συνωμοσιολογίας», Μετάφραση: Σώτη Τριανταφύλλου, εκδ. Πατάκη, σελ. 382

Συνωμοσιολογική σκέψη δεν σημαίνει να πιστεύει κανείς στην ύπαρξη συνωμοσιών, που άλλωστε δεν έχουν πάψει ποτέ να υπάρχουν στ’ αλήθεια. Συνωμοσιολογική σκέψη είναι η τάση να βλέπει κανείς παντού συνωμοσίες και να πιστεύει ότι οι συνωμοσίες είναι το κλειδί σε όλα, ή σχεδόν όλα, όσα συμβαίνουν στον κόσμο.
Ο επιφανής Γάλλος φιλόσοφος και ιστορικός των ιδεών Πιερ-Αντρέ Ταγκιέφ αναλύει σ’ αυτό το βιβλίο, με οξυδέρκεια αλλά και χιούμορ, τις θεωρίες συνωμοσίας που διαδίδονται μέσω της προφορικής παράδοσης, του ίντερνετ, του δημόσιου διαλόγου, των χολλυγουντιανών ταινιών και της λαϊκιστικής πολιτικής.
Η παγκόσμια ιστορία είναι γεμάτη με πραγματικές συνωμοσίες, που πέτυχαν τον στόχο τους ή απέτυχαν παταγωδώς. Είναι όμως επίσης γεμάτη με υποθετικές ή φανταστικές συνωμοσίες που αποδίδονται σε συγκεκριμένες μειοψηφίες ή στην εξουσία (κυβερνήσεις, μυστικές υπηρεσίες κ.ά.), συνωμοσίες που πιστεύονται ως αληθινές και βέβαιες.
Σε έναν κόσμο γεμάτο αβεβαιότητες και φόβους, ο πολλαπλασιασμός των θεωριών συνωμοσίας, καθώς και η γρήγορη διάδοσή τους σε πολύ μεγάλα στρώματα του πληθυσμού αποτελούν αξιοπρόσεκτο φαινόμενο προς έρευνα και είναι πολλαπλώς ευεργετικό για κάθε δημοκρατικό πολίτη να κατανοήσει τη λειτουργία τους. Οι θεωρίες συνωμοσίας, όσο παράλογες κι αν είναι, έχουν το πλεονέκτημα ότι “ερμηνεύουν” τα γεγονότα και παρέχουν μια απλή και συνεκτική εικόνα του κόσμου, στον οποίο τίποτε πια δεν φαίνεται τυχαίο, αλλά όλα, ακόμη και τα πιο τρομακτικά, είναι εξηγήσιμα.

Μιχάλης Λεβέντης «Των ορατών και των αοράτων», εκδ. Δομή – Αρχονταρίκι, σελ. 134

“…Στα κείμενα του Μιχάλη οι νεκροί είναι πιο ζωντανοί από τους ζωντανούς, επιδρούν βαθύτερα στις ψυχές των δικών τους. Οι παραπράξεις είναι πιο ενδεικτικές απ’ τις πράξεις, οι λογισμοί πιο δραστικοί απ’ τις ενέργειες. Φωτογραφίες και πρόσωπα ανακατώνονται, μνήμες και μνημόσυνα μεγάλων στιγμών ακολουθούν μιας άλλης διάστασης ιερή ακολουθία…” από τον πρόλογο της Μάρως Βαμβουνάκη στο βιβλίο.