Η χαρά μέσα στον Πόνο
Γράφει [και ζει] η Μαίρη Πετρούλια //
«Χαίρεται σεις αηδόνια του καλού
με διώχνουν τα χαράματα
δεν έμεινε αγάπη
τ’ άνθη της λησμονιάς
είπα την ψυχή μου με ψωμί και μέλι!»Νίκος Καρούζος !
Μόνον όταν αγαπάς μπορείς να χαίρεσαι;
Όχι, μπορεί να χαίρεσαι και μέσα στον πόνο!
Ακούγεται περίεργο αλλά απ’ τη στιγμή που θα έρθουμε στον κόσμο τούτο το βέβαιο είναι ότι κάποια στιγμή θα έρθουμε αντιμέτωποι και με τον πόνο. Θα πονέσουμε και εκείνη ακριβώς τη στιγμή νοιώθουμε τον εαυτό μας, όλη την ύπαρξη μας να είναι εσωτερικά αδύναμη, να εγκλωβιζόμαστε σε μια κατάσταση που δεν μπορούμε να καταλάβουμε…
Όμως ο πόνος για μας τους ανθρώπους είναι μια «ευκαιρία» για την αυτοάμυνά μας, είναι ένα «καμπανάκι» που μας ξυπνά, μας ενεργοποιεί μια αίσθηση πέρα απ’ την λογική μας και μας δίνει την ευκαιρία να βρούμε τα λάθη μας, να μετανιώσουμε και στη συνέχεια να προσπαθήσουμε να κάνουμε μια νέα αρχή αυτή τη φορά όμως με καλύτερους όρους.
Έτσι λοιπόν μέσα από μια χαρμολύπη ή μια «τρικυμία πόνου» θα έρχεται μια εσωτερική χαρά και ευτυχία, όσο οξύμωρο κι αν φαίνεται θα μας θυμίζει ότι η νέα αυγή που ξημερώνει ο Δημιουργός, μάς τη δίνει με καλύτερους όρους για να κερδίζουμε τη ζωή μας!
Ναι ναι ναι λοιπόν υπάρχει Χαρά στον Πόνο αρκεί μόνο να αφεθούμε στο Χέρι Του σ’ Αυτόν που τα πάντα εν Σοφία εποίησε.
Η συνταγή μου «της Χαράς»:
Μιλφέιγ με ανθότυρο και γλυκό βύσσινο
Υλικά:
- 1 πακέτο μπισκότα πτι- μπερ
- 1 μπολ γλυκό κουταλιού βύσσινο
- 250 γρμ. γλυκό ανθότυρο (ή τυρί κρέμα)
- 5 κουταλιές άχνη ζάχαρη
- 1 κούπα κρέμα γάλακτος
- Ξύσμα από ένα λεμόνι
- 2 βανίλιες άρωμα
Εκτέλεση:
- Χτυπάμε το τυρί με την άχνη και το ξύσμα.
- Χωριστά χτυπάμε την κρέμα γάλακτος να αφρατέψει, ενσωματώνουμε και ανακατεύουμε τα μίγματα και τα αφήνουμε στο ψυγείο για 3 ώρες να παγώσουν….
- Κατόπιν κάνουμε στρώσεις εναλλάξ, στο τέλος στολίζουμε με γλυκό βύσσινο.
Καλή επιτυχία και απόλαυση!
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Πιο καλή η Μοναξιά
24/07/2019, 12:29 πμ -
Υπάρχει και φιλότιμο
30/01/2019, 12:02 πμ -
Η μαγισσούλα γιαγιά
19/09/2018, 10:42 πμ -
Καλή μουστιά!
12/09/2018, 8:59 πμ -
Αγναντεύοντας τη θάλασσα
20/06/2018, 11:21 πμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Διήγημα: “Mωβ πλεξούδες”
Του Βάιου Κουρτιντζέ // Μωβ πασχαλιές. Επιτάφια στολίδια, επί τοίχου κρεμάμενες. Τοίχου πανύψηλου, όμως, ακατοίκητου σπιτιού. Τις κοιτάζαμε από κάτω η Φωτεινούλα κι εγώ. Μεγάλη Παρασκευή ήταν, που γυρνάγαμε στο χωριό, αγόρια και κορίτσια, να μαζέψουμε
Περισσότερα -
Ελπίζοντας στην Ανάσταση
Γράφει η Σοφία Σκλείδα // * Γιάννης Φιλιππάκης «Αθρυμμάτιστοι κόσμοι», εκδ. Δρόμων, 2018 Η ποιητική συλλογή “Αθρυμμάτιστοι κόσμοι” είναι η τρίτη στη σειρά ποιητική συλλογή, από τις Εκδόσεις “ΔΡΟΜΩΝ” και εκδόθηκε στην Αθήνα το 2018. “Αθρυμμάτιστοι
Περισσότερα -
✩ Ο «Αμπιγιέρ» του Ρόναλντ Χάργουντ στο «Αριστοτέλειον», σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη
Γράφει ο Παύλος Λεμοντζής // Πρόλογος Ο Αμπιγιέρ του Ρόναλντ Χάργουντ ανέβηκε για πρώτη φορά στη χώρα μας τη σεζόν 1989 -90 στο θέατρο Αθήναιον – νυν Τζένη Καρέζη, σε σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου, με Σερ τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ,
Περισσότερα -
Θωμάς Κοροβίνης – Οδυσσέας Ανδρούτσος: «’Ολίγη μπέσα, ωρέ μπράτιμε»
Γράφει ο Σίμος Ανδρονίδης // * Θωμάς Κοροβίνης «’Ολίγη μπέσα, ωρέ μπράτιμε. Η τελευταία ώρα του Οδυσσέα Ανδρούτσου.» εκδ. Άγρα «Ολομόναχος αδικαίωτος κι ανυπεράσπιστος ελεεινός από βίαιο ύψος που πάει στράφι» (Νίκος Καρούζος, ‘Να γύριζα στο τίποτα’).
Περισσότερα -
Άμμος είμεσθεν
Από τον Γιώργο Ρούσκα // * Προσέγγιση στο βιβλίο της Μαριάννας Παπουτσοπούλου “Χρώμα μελαχρινό”, εκδόσεις ΑΩ, 2020 Εξώφυλλο: στάμπα κινέζου ζωγράφου-χαράκτη του περασμένου αιώνα. Δύο καρακάξες, ασπρόμαυρες, παμφάγες ως γνωστόν, συσκέπτονται πάνω σε διχαλωτό κλαρί το οποίο συνεχίζει
Περισσότερα -
Ιάκωβος Ανυφαντάκης: «Χωρίς το παρελθόν το παρόν μένει ακατανόητο»
Συνέντευξη στην Αργυρώ Μουντάκη // Γεννημένος το 1983 και υποψήφιος διδάκτορας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ο Ιάκωβος Ανυφαντάκης αποτελεί μέλος της νέας γενιάς συγγραφέων που καλωσορίζουμε συγγραφείς και κοινό. Πώς αντιμετωπίζει την σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα ο νέος συγγραφέας; -Κύριε
Περισσότερα -
Ποίημα: “Tύψεις”
Του Σπύρου Μπαλτογιάννη // * Τύψεις Το πρωί νίπτω μόναν όψιν με ίχνη ονείρου συντηρώ τη σχέση με το ανέφικτο τη μνήμη επιλεκτικά ακατάβλητος στις ακίδες της. Απεχθάνομαι τις μειοψηφίες, τους ηττημένους συντάσσομαι με την
Περισσότερα
